Του Κων/νου Τσιούμα, Ιεροψάλτη
Πώς μπορεί κανείς, και με ποια γλώσσα να περιγράψει με επιτυχία το κατάντημα του σημερινού τεχνικού αυτού μέσου ψυχαγωγίας που λέγεται τηλεόραση, εις την οποία όσα λέγονται και όσα διαδραματίζονται, οι τηλεθεατές γελούν με ευχαρίστηση εις ότι βλέπουν, και ευφραίνονται εις την αισχρολογία! Ότι προβάλλεται εις αυτήν, προβάλλεται επιλεκτικά και μεθοδικά. Το μορφωτικό αξίωμα, δηλαδή οι αρετές, τα ήθη, τα ιδανικά δεν υπάρχουν. Αυτά από την τηλεόραση έχουν εκτοπισθεί, διότι ως «προϊόν», καμμία αξία δεν έχουν. Αντίθετα, τα πρωτεία εις αυτήν, κατέχουν παράγοντες του αισχρού, του γελοίου και τη αηδίας. Εκεί διακωμωδείται κάθε ιερό, και γελοιοποιείται η αρετή. Ρυπαίνεται η έννοια της αγνότητας, μολύνεται η συζυγική πίστη, εμπαίζεται η εντιμότητα, υπονομεύονται οι θεσμοί, κυρίως ο θεσμός της οικογενείας και διαλύεται ο κοινωνικός βίος. Υπονομεύεται η αλήθεια, και οργιάζει το ψεύδος και η παραπληροφόρηση. Εύκολα και επιεικώς ένας αδιάφθορος και υγειώς σκεπτόμενος άνθρωπος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την τηλεόραση ως το «διδασκαλείο της ηθικής κατάπτωσης», που με την ανεξέλεγκτη κυριαρχία της, κατευθύνει την ζωή των ανθρώπων, και επιφέρει εις αυτούς μεγάλη και ανεπανόρθωτη ηθική ζημιά. Με τα προγράμματα που καθημερινά μας σερβίρει, σκοπό έχει να μας διαπαιδαγωγήσει όχι βέβαια ηθικά και πνευματικά, αλλά προς εκείνη την κατεύθυνση που αυτή επιδιώκει.Και επενεργεί κυρίως σε ανθρώπους που είναι επιρρεπείς προς αυτήν, και οι οποίοι στερούνται κάποιας βαθύτερης μόρφωσης και αρκετής ηθικής κατάρτισης. Η τηλεοπτικομανία που έχει καταλάβει τον κόσμο, του έγινε πάθος και σκοπός εις τη ζωή του. Αυτό φανερώνει μια διανοητική κούραση, και μία πνευματική κατάπτωση των ανθρώπων, οι οποίοι δεν έχουν τη δύναμη να διαβάσουν έστω και μία σελίδα, ή να θέσουν σε ενέργεια τη σκέψη και την φαντασία τους και αρκούνται μόνο να βλέπουν εικόνες. Φανερώνει επίσης ότι οι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα να σκεφθούν σοβαρά και με συναίσθηση ευθύνης για τη ζωή. Τη μόρφωση και τις αντιλήψεις περί του βίου, τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους περί της οικογένειας και το νόημά της, τα εδιδάχθηκαν από τα όσα βλέπουν εις την τηλεόραση.
Αλλά, ποια μόρφωση μπορεί να προσφέρει το φαύλο αυτό μέσον, όταν από κάποιους χαρακτηρίζεται ως «φθοροποιός νεροχύτης»! Διότι δεν προάγει τίποτε το ποιοτικό, παρά μόνο θεάματα που ανατρέπουν την ηθική τάξη εις τη ζωή. Όπως: τα ατελείωτα σκάνδαλα των διαφόρων καλλιτεχνών, οι συζυγικές απιστίες, οι διαλυμένες οικογένειες, η έκλυση των ηθών, η ανυπακοή, οι βιαιοπραγίες, τα εγκλήματα, η προπαγάνδα κατά της υγιούς ελληνικής παραδοσιακής οικογένειας και όλα όσα χαρακτηρίζουν την σημερινή μας εποχή. Και το τραγικό είναι ότι όλη αυτή τη σιχαμάρα που καθημερινά μας σερβίρουν, δυστυχώς, την ονομάζουν πρόοδο και πολιτισμό. Την παρεκτροπή, δηλαδή την κατάπτωση του ανθρώπου εις το επίπεδο – ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός – του «κτήνους», την ονομάζουν εξέλιξη και την καλλιεργούν συστηματικά και μεθοδικά για να μη φανερωθεί η ενοχή τους. Εξευτελίζουν παν τι το ωραίο και ιδανικό, επιβάλλουν την πνευματική σύγχυση και νάρκωση εις τους ανθρώπους, κυρίως δε, την εγκεφαλική εξασθένηση των νέων και την αποσύνθεση της ψυχής τους, αποβλέποντας εις τη φθορά της κοινωνίας μέσα από το γκρέμισμα της οικογένειας. Δηλαδή ό,τι πνευματικό και ηθικό κτίζεται, η τηλεόραση το γκρεμίζει.
Υπάρχει βέβαια και η καλή τηλεόραση με προγράμματα που συνδυάζουν την ψυχαγωγία με την κοινωνικότητα, όπου οι άνθρωποι μπορούν να ωφελούνται χωρίς να ζημιώνονται. Όμως αυτά δεν συγκινούν ούτε ενθουσιάζουν, όπως δεν συγκινούν και δεν ενθουσιάζουν προγράμματα γύρω από την ιστορία της πατρίδος μας, ή διάφορα επιστημονικά και άλλα θέματα που αφορούν τη μόρφωση και την καλλιέργεια του ανθρώπου. Αλλά αντί αυτών, εξέχουσα θέση έχουν –όπως είπαμε– η βία, το έγκλημα, οι ληστείες, η άρνησης των ιδανικών και τόσα άλλα.
Όλα αυτά, έχουν βυθίσει τον άνθρωπο σε πνευματικό λήθαργο, δηλαδή σε μία κατάσταση ψυχικής νωθρότητας και χαύνωσης, που δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει πορεία και κατεύθυνση, διότι βρίσκεται συνεχώς υπό την επήρεια της τηλεοπτικής νάρκωσης.
Μπροστά σ’ αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, οι αρμόδιοι πρέπει να πάψουν να αλληθωρίζουν και να εθελοτυφλούν. Καθήκον και υποχρέωσή τους είναι να θέσουν τέρμα εις τα της τηλεόρασης κακώς τεκταινόμενα, ώστε αυτό το μέσον να γίνει πιο ουσιαστικό πιο ανθρώπινο, προς διαμόρφωση μιας υγιούς ηθικώς και εξευγενισμένης κοινωνίας.
Όμως, θα πρέπει και οι υγιείς ως προς τη νόηση άνθρωποι, να επαναστατήσουν και να επιδείξουν άρνηση εις τα παντός είδους τηλεοπτικά σκουπίδια που συνεχώς τους σερβίρουν. Να υπακούουν μόνο εις την επαναστατημένη ψυχή τους, η οποία τους σπρώχνει προς την οδό του υγιούς ανθρώπινου πολιτισμού, και της αληθινής προόδου. Διαφορετικά, η κυρίαρχη τηλεόραση, θα συνεχίζει να λυμαίνεται και να καθοδηγεί την κοινωνία όπως αυτή θέλει, και όπως τη συμφέρει.
