ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ο λόγος περί γάμου και παιδιών: Στον απόηχο της ημέρας των ερωτευμένων

ο-λόγος-περί-γάμου-και-παιδιών-στον-από-115868

Tου Δημήτρη Αντωνίου, Καθηγητή Αγγλικής

aglo.academia@gmail.com

Σήμερα που γράφεται αυτό το κείμενο συμβαίνει να «γιορτάζουν» οι ερωτευμένοι, μιας και είναι η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ. Τώρα πώς και πότε καθιερώθηκε αυτή η μέρα είναι μια άλλη ιστορία, αλλά αυτή την ημέρα δίνεται η ευκαιρία σε όλον τον Δυτικό Κόσμο, είτε να γιορτάσουν, είτε να αναθεματίσουν τη στιγμή που ερωτεύτηκαν, που παντρεύτηκαν, που έκαναν παιδιά κλπ., κλπ.

Αρχίζουμε λοιπόν την ιστορία μας μ’ ένα περιστατικό που συνέβη στον γράφοντα: Κάποτε ο γράφων ήταν 20 χρονών και καθήμενος σε ένα Bar- Εστιατόριο που όριζε ο αδελφός του πατέρα του στη Βοστόνη των ΗΠΑ, δίπλα του κάθισε ένας 65χρονος και θέλοντας να πιάσει κουβέντα, ρώτησε τον 20χρονο:

-Συγγνώμη νεαρέ μου, είστε παντρεμένος;

-Όχι, του απαντάει ο 20χρονος.

-Ξέρεις με τι μοιάζει ο γάμος;

-Όχι, απαντά ο 20χρονος.

-Μου επιτρέπετε να σας το πω εγώ; ρωτάει ο 65χρονος.

-Βεβαίως, απαντάει ο 20χρονος.

Και ο 65χρονος αρχίζει: Ο γάμος νεαρέ μου μοιάζει μ’ έναν κουβά που μέσα υπάρχουν εννέα φίδια και ένα χέλι. Άιντε τώρα εσύ βάλε το χέρι σου και και ευχήσου να πιάσεις το χέλι.

Φαντάζεστε τι θα είχε πάθει ο 65χρονος στο γάμο του και με το γάμο του.

Το παράδειγμα, ή μάλλον η παρομοίωση του γάμου, ήταν τόσο ανατριχιαστική, που αν και πέρασαν αρκετές δεκαετίες από τότε, ο γράφων ακόμα θυμάται την ιστορία και με αφορμή τον Άγιο Βαλεντίνο την καταγράφει.

Ωστόσο, πέραν από την ανατριχιαστική ιστορία, γεγονός αδιαμφισβήτητο παραμένει πως ο γάμος παίζει καθοριστικότατο ρόλο στη ζωή των ανθρώπων. Στις πλείστες των περιπτώσεων ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς, προσδοκίες, όνειρα κλπ. Τώρα πως εξελίσσεται και που καταλήγει είναι μία άλλη ιστορία που όλοι μας λίγο πολύ γνωρίζουμε.

Αν μπορούμε να ταξινομήσουμε τους γάμους, θα τους βάζαμε στις εξής κατηγορίες: α) πετυχημένοι, αρμονικοί και ευτυχισμένοι, β) δυστυχισμένοι ή και τρισδυστυχισμένοι και γ) ασυμβίβαστοι και ανεκτικοί, αλλά περιτυλιγμένοι σε όμορφο αμπαλάζ.

Από την πρώτη κατηγορία γάμων, κατά κανόνα, προκύπτουν προκομένα παιδιά, και επ’ αυτού δεν χωράει καμία αμφιβολία. Από τις δύο άλλες κατηγορίες τα δεινά για τα παιδιά είναι γνωστά. Η ευαγγελική ρήση: «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα», τα λέει όλα.

Υπάρχουν και άλλες δύο κατηγορίες ανθρώπων, μιας και μιλάμε για γάμο, ας τις αναφέρουμε. Όσοι επέλεξαν ή έτυχε να μην παντρευτούν, και αυτοί που παντρεύτηκαν και επέλεξαν ή έτυχε να μην κάνουν παιδιά. Όσον αφορά τα παιδιά, με σχεδόν απόλυτη βεβαιότητα μπορούμε να πούμε πως όσοι τα αποκτούν ποτέ δεν θα ήθελαν να μην τα είχαν αποκτήσει, όσο και αν αυτά τους βασανίζουν και τους τυραννούν. Όσον αφορά αυτούς που δεν έχουν παιδιά, είτε είναι ελεύθεροι, είτε παντρεμένοι, ενδεχομένως να έχουν έναν καημό που στερήθηκαν πολλές χαρές, αλλά ενδεχομένως γλίτωσαν και από πολλά βάσανα και στενοχώριες. Σε τελευταία ανάλυση στη ζωή μας δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Ο γνωστός φιλέλληνας και ρομαντικός ποιητής Λόρδος Μπάιρον, ήταν από τους ελάχιστους ανθρώπους που τα είχε σχεδόν όλα: Δόξα, χρήματα, ομορφιά και νιάτα, αλλά γεννήθηκε με ένα πόδι κοντότερο από το άλλο, ήταν κουτσός.

Μιλώντας για παιδιά και τις χαρές που δίνουν στους γονείς αλλά και στον κόσμο, υπάρχει και το επάγγελμα, η ενασχόληση, το λειτούργημα ή όπως θέλετε πες τε το, που δίνουν απεριόριστη χαρά και δημιουργία σε χιλιάδες ανθρώπους που ποτέ τους δεν παντρεύτηκαν και δεν έκαναν παιδιά. Υπήρξαν όμως δημιουργικοί, παραγωγικοί και τα ονόματά τους έμειναν στην ιστορία για χιλιάδες χρόνια. Με άλλα λόγια ένας δημιουργικός άνθρωπος μπορεί να αφιερώσει το ταλέντο του ή τις οποιεσδήποτε ικανότητες διαθέτει και πέραν των παιδιών και της οικογενείας.

Μόλις πρόσφατα μιλούσα με μία πρώην μαθήτριά μου, που συμβαίνει να είναι και γιατρός, και παρεπιμπτόντως συμβαίνει να έχω και άλλους περίπου πενήντα γιατρούς- πρώην μαθητές μου, εντός και εκτός Ελλάδος, και μου λέει η κ. γιατρός πως βρίσκει τόση ικανοποίηση στη δουλειά της που δεν αισθάνεται ότι στερείται τα παιδιά. Εδώ που τα λέμε πολύ καλύτερα ελέγχει κάποιος το επάγγελμά του, παρά τα παιδιά του. Βέβαια, εάν μερικοί τα καταφέρνουν να είναι και καλοί γονείς και επιτυχημένοι λειτουργοί ή επαγγελματίες, αυτό είναι το άριστο.

Σκεφτήκαμε όμως ποτέ πόσοι γονείς ποτέ δεν θα έπρεπε να είναι γονείς; Το Σύνταγμά μας, ενδεχομένως δυστυχώς, επιτρέπει σχεδόν σε οποιονδήποτε, ασχέτου καταλληλότητος να κάνει παιδιά. Δεν χρειάζεται απολύτως καμία δεξιότητα να κάνει κάποιος παιδιά, το κάνουν και τα ζώα χωρίς καμία εκπαίδευση, απαιτείται όμως τεράστια προσπάθεια, πολύς χρόνος, πολύς κόπος, πολλά έξοδα και φροντίδα ώστε τα παιδιά να γίνουν ωφέλιμα στον εαυτό τους και φυσικά και στην κοινωνία.

Ο θεσμός της συμβίωσης που τα τελευταία χρόνια καθιερώθηκε στη χώρα μας, οπωσδήποτε έλυσε πολλά προβλήματα για χιλιάδες ανθρώπους που επιλέγουν να συμβιώνουν χωρίς να είναι παντρεμένοι και να έχουν ή να μην έχουν παιδιά. Ο όρος «σύντροφος» που καθιερώθηκε δεν διευκρινίζει εάν κάποιος ή κάποια είναι παντρεμένοι ή συμβιώνουν.

Κλείνοντας ας παρομοιάσουμε το γάμο με ένα φρούτο, ας πούμε ένα πορτοκάλι. Ένας άνθρωπος είναι ελεύθερος, ανύπαντρος, ολόκληρο το πορτοκάλι. Μόλις παντρευτεί γίνεται μισός, εξ ου και και η έκφραση έτερον ήμισυ. Στη συνέχεια κάνει παιδιά και το μισό γίνεται άλλο μισό και πάει λέγοντας. Τώρα εάν έλθουν και εγγόνια και λοιπά, τι μένει από το ολόκληρο πορτοκάλι; Εδώ οι απόψεις διΐστανται: Μερικοί λένε πως μένει μία λεπτή φέτα, άλλοι λένε πως επέρχεται η ολοκλήρωση. Εσείς διαλέγετε. Πάντως, είναι βέβαιο πως στη ζωή μας για τα πάντα υπάρχει ένα τίμημα, και για ότι κάνουμε αλλά και για ότι δεν κάνουμε. Έτσι μπορούμε όλοι μας να αισθανόμαστε ικανοποιημένοι και να τα έχουμε καλά με τους εαυτούς μας. Εάν και εφόσον τα πάμε καλά με τους εαυτούς μας, προφανώς θα μας φταίνε λιγότερο οι άλλοι και θα πάψουμε να γκρινιάζουμε που πολλοί ασκούν την γκρίνια ως επάγγελμα ή ως λειτούργημα.

Υπάρχει μία κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι μονίμως κλαίγονται, παραπονούνται, γκρινιάζουν και σου μαυρίζουν την ψυχή ακούγοντάς τους. Αυτούς να τους αποφεύγετε, διότι σας βλάπτουν την υγεία σας και αυτοί ενδεχομένως να το απολαμβάνουν που βρήκαν έναν ακροατή να τους ακούσει.

Ένας φίλος μου, άλλος γιατρός, όχι πρώην μαθητής μου, είπε κάτι για το γάμο που το θεώρησα αρκετά σοφό: «Ο γάμος είναι ένας συνεταιρισμός», και σ’ έναν συνεταιρισμό υπάρχουν υποχωρήσεις και συμβιβασμοί. Και αμφισβητεί κανένας πως η μεγαλύτερη υποχώρηση και συμβιβασμός στη ζωή μας είναι ο γάμος;

Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για τους παντρεμένους, τους ερωτευμένους, αλλά και για τους απογοητευμένους, αλλά ας ευχηθούμε ένα μεγάλο HAPPY VALENTINE’S DAY, έστω και αναδρομικά.

Υ.Γ. Αυτά που κατά καιρούς γράφω και εσείς τα διαβάζετε, στις καλές μου μέρες τα υπαγόρευα στους μαθητές μου, στην αγγλική βέβαια, και έτσι παράλληλα με τη γλώσσα μάθαιναν και ιστορίες τις οποίες ακόμα θυμούνται.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου