Tου Θωμά Στραβέλη, συγγραφέα – πανεπιστημιακού
«Το παιδίον εμεγάλωσε και, μετά τον θάνατον του Φιλίππου, ανακηρύχθηκε αυτοκράτωρ (για να γίνει, πολύ γρήγορα, κοσμοκράτωρ). Εν τω μεταξύ, ο Δαρείος, πληροφορηθείς τον θάνατον του Φιλίππου, στέλλει προς τον Αλέξανδρον την κατωτέρω επιστολήν:
Δαρείος ο Βασιλεύς, ο ίσος με τους Θεούς τους ουρανίους, και εις όλην την Οικουμένην Βασιλεύς, όπου λάμπει ωσάν ο Ήλιος, προς τους ευρισκομένους εις την Μακεδονίαν. Έμαθα ότι ο Βασιλεύς Φίλιππος απέθανε και αφήκε μικρόν παιδίον εις το Βασίλειον, ο οποίος δεν είναι άξιος να βασιλεύη μήτε δια τον νουν, μήτε δια τους χρόνους. Επικράνθηκα πολλά δια τον θάνατον του Φιλίππου, και δια το πεδίον ότι δεν είναι άξιον να κρατήση το Βασίλειον του πατρός του. Δια τούτο ελεημονήθηκα, και έστειλά σας αυθέντην καλόν και φρόνιμον, τον αγαπημένον μου Κανταρκούση, να ορίζη τον τόπον σας καλά, δια να τον προσκυνήτε αντίτυπα εμένα. Όταν έλθη καιρός τού ταξιδίου, να έλθητε με το στράτευμα όλον, να φέρετε λιζάτον, ήγουν χαράτζι, στέλνωντάς μου ακόμη το παιδίον τού Φιλίππου εδώ το γλιγορώτερον με όλα τα σημάδια τα βασιλικά, ότι εδώ είναι και άλλων βασιλέων παιδία όπου με δουλεύουν έως σαράντα. Εάν ιδώ το παιδίον ότι γίνεται φρόνιμον, ολίγον καιρόν το θέλω κρατήσει, και πάλιν θέλω το στείλη Βασιλέα εις εσάς».
Ο Αλέξανδρος απαντά δι’ ολίγων και τελειώνει με την φράσιν: «Καρτέρει με εις ολίγους χρόνους, να έλθω εις την βασιλείαν σου με τους Πρωτοκαβαλαραίουςτής Μακεδονίας, και θέλεις με ιδή το τι παιδίον είμαι!».
Ο Αλέξανδρος ανταλλάσσει και άλλες επιστολές με τον Δαρείο. Είδε κι ένα όνειρο ο Αλέξανδρος κατά την εκστρατεία του, όπως θα είδε κι άλλα, πριν από κάθε εισβολή, στα πέρατα του κόσμου. Όταν, λοιπόν, έφτασε η στιγμή να εισβάλλει στον τόπο τον Ιουδαϊκό, στο σύνορο της ευγενικής Ιερουσαλήμ, όπου τότε αρχηγός ήταν ο Προφήτης Ιερεμίας, είδε στον ύπνο του τον Προφήτη, που του είπε: «Σύρε, τέκνον μου Αλέξανδρε, κατεπάνω τού Δαρείου, χωρίς άγνοιαν, ότι έχεις βοηθόν τον θεόν τού Ουρανού και της Γης. Βάστα εις το κεφάλι σου το λιθαρόπουλο, όπου σου έδωκα εις την Ιερουσαλήμ, έχε πάντοτε τον νουν σου να επικαλείς τον Θεόν Σαβαώθ, και θέλεις νικήσει το φουσάτον τού Δαρείου όλον, όσον και αν είναι.
Ανέστη από τον ύπνον του ο Αλέξανδρος με χαράν μεγάλην, και την αυγήν εκίνησέν τους τον πόλεμον. Όρισεν να λαλήσουν τα μουσικά όργανα από τα δύο μέρη, και τα φουσάτα του τα εμοίρασεν εις τρία. Ο Δαρείος ωσάν είδε τον Αλέξανδρον, διαίρεσεν ευθύς και αυτός τα εδικά του εις τρία μέρη».
Ο Δαρείος ηττήθηκε και πάλι. Να σημειωθεί ότι ο Αλέξανδρος προσκύνησε την Αγία Σιών. Του έδειξαν οι προεστοί πώς την έχτισε ο Σολομώντας, ο σοφός Βασιλιάς, και αυτός τους ρώτησε, ποίου Θεού είναι. Ο Προφήτης τού είπε. Εμείς ένα Θεό προσκυνούμε: Το Θεό που έκανε τον Ουρανό και τη Γη. Μόλις το άκουσε ο Αλέξανδρος, είπε: «Επ’ αληθείας, Θεού τού υψίστου δούλοι είστε, πιστεύω και εγώ εις αυτόν τον Θεόν, και τον προσκυνώ. Χαρίζω σας τα δώρα ομού με το χαράτζιον, όπου ήθελα να πάρω από σας, και άμποτες αυτός ο Θεός να είναι μετ’ εμού, να με βοηθεί εις ό,τι αν ήθελε επιχειρηθεί».
Ο Προφήτης Ιερεμίας πήρε τους άρχοντες όλους, με δώρα πολλά, και προσκύνησαν τον Αλέξανδρο. Αλλά δεν θέλησε να τα δεχτεί και είπε: «Ας είναι δωρήματα εις τον Θεόν Σαβαώθ».
