Toυ Γιάννη Τερψιάδη
Για να γίνει ένας παπάς, η εκκλησία μας απαιτεί να είναι παντρεμένος. Για να το απαιτεί αυτό ασφαλώς κάποιους λόγους σκέφτηκε. Και εγώ ο ταπεινός Χριστιανός κάθομαι και σκέπτομαι και λέω. Όταν ένας παπάς χηρέψει ή χωρίσει εξέλειπαν οι λόγοι αυτοί και δεν τον επιτρέπει να ξαναπαντρευτεί; Ή το πρώτο είναι σωστό ή το δεύτερο. Και τα δύο να είναι σωστά δεν υπάρχει περίπτωση διότι το ένα αντιμάχεται το άλλο. Κατά την ταπεινή μου άποψη το πρώτο είναι σωστό και θα έπρεπε το ίδιο να ισχύει και σε περίπτωση χηρείας ή χωρισμού του ιερέως, να γίνει Νόμος της εκκλησίας και να ισχύει για όλους τους ιερείς χωρίς να απαιτείται για την κάθε περίπτωση να εισηγείται ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης και να αποφασίζει ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος δια της Ιεράς Συνόδου, σαν να είναι δυνατόν τον έναν να τον εγκρίνει και τον άλλον να τον απορρίπτει.
Ο Καθηγητής της κλασικής ομοιοπαθητικής Γεώργιος Βυθούλκας, που διδάσκει στην παγκόσμια Ακαδημία Κλασικής ομοιοπαθητικής στην Αλόννησο, στην οποία έρχονται γιατροί από τα πέρατα του κόσμου για να διδαχθούν την κλασική ομοιοπαθητική και στα Πανεπιστήμια άλλων χωρών, λέει ότι ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα, ψυχή, πνεύμα και την ζωτική δύναμη. Το καθένα έχει ανάγκη από την τροφή του. ΄Ετσι ο Πανάγαθος Θεός μας αποφάσισε. Ζωτική δύναμη είναι το φύσημα του Θεού στον άνθρωπο, όταν τον έπλασε από πυλό, που τον έδωσε ζωή. Η ζωτική αυτή δύναμη συντονίζει το σώμα την ψυχή και το πνεύμα και όταν αντιληφθεί ότι ο άνθρωπος τελεσίδικα οδηγείται προς τον θάνατο, κλάσμα του δευτερολέπτου πριν αυτό συμβεί, όσο ο Θεός χρειάστηκε για να δημιουργήσει το σύμπαν με την μεγάλη έκρηξη, εγκαταλείπει το σώμα μαζί με την ψυχή και πηγαίνουν εκεί που μόνον ο Χριστός και ο Θεός μας έταξε και ξέρει. Για να επιζήσει λοιπόν ο άνθρωπος και να είναι ευτυχισμένος έχει ανάγκη από όλα τα είδη τροφής που τα γονίδια που τοποθέτησε ο Θεός στον άνθρωπο απαιτούν.
Και έχω την γνώμη ότι όλοι οι Ιερείς μέχρι τον Πατριάρχη θα πρέπει να παντρεύονται, αφού ο Θεός εκτός από τον άνδρα έπλασε και την γυναίκα, εκτός εάν θέλουμε να εθελοτυφλούμε και να κοροϊδεύουμε και τους εαυτούς μας και τους άλλους. Και από τα πάρα πολλά Χριστιανικά βιβλία που έχω διαβάσει δεν διαπίστωσα ο Χριστός κατά την διδασκαλία του να απαγόρευσε τον γάμο είτε από τους πιστούς του, ούτε από τους λειτουργούς της εκκλησίας του. Οι κανόνες αυτοί λοιπόν, άλλοι ιερείς να παντρεύονται και άλλοι, τα υψηλόβαθμα στελέχη της εκκλησίας μας, να μην παντρεύονται, μάλλον καθορίστηκαν από τις Ιερές συνόδους. Με καινούργιες Ιερές Συνόδους ας αλλάξουν λοιπόν. Όταν οι Ιερείς περνάνε δύσκολες στιγμές, ένεκα χηρείας η χωρισμού, οποιεσδήποτε και αν είναι αυτές, η εκκλησία πρέπει να στέκεται στο πλευρό τους και όχι να στήνει ανακριτικές επιτροπές οι οποίες τηρώντας με θρησκευτική ευλάβεια τους κανόνες, που το 1923 το Πανορθόδοξο Συνέδριο της Κωνσταντινούπολης απεφάνθη ότι πάσχουν και θεράπευσε μερικώς, και να τιμωρούν τους Ιερείς αυτούς ακόμη και με αποσχηματισμό.
Ο αποσχηματισμός αυτός είναι καταστροφικός για τους Ιερείς αυτούς, διότι διακονώντας την εκκλησία επί σειράν ετών είναι πολύ δύσκολο να κάνουν οποιοδήποτε επάγγελμα, πολύ δε περισσότερο όταν το λειτούργημα του Ιερέως γεμίζει την ψυχή τους. Αλλά ούτε και στην εκκλησία περιποιεί τιμήν να βλέπει η κοινωνία έναν Ιερέα, που του φίλησε εκατό φορές το χέρι να κάνει ένα οποιοδήποτε επάγγελμα. Αποσχηματιστείς όχι διότι διέπραξε κανένα κακούργημα αλλά διότι παρέβη κάποιο Ιερό κανόνα που έπρεπε να είχε αλλάξει από καιρό. Εκτός από το Πανορθόδοξο Συνέδριο της Κωνσταντινούπολης το 1923 (10/5-8/6) υπό την Προεδρία του Πατριάρχου Μελετίου του Δ και την συμμετοχή αντιπροσώπων της Ελλαδικής Εκκλησίας, o Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας, σε ιδιαίτερη συνομιλία του με τον δημοσιογράφο Παλαιολόγο είπε «Ουδέν μυστήριο εμποδίζει άλλο μυστήριο. Η Ιεροσύνη δεν εμποδίζει τον γάμο, όπως ο γάμος δεν εμποδίζει την Ιεροσύνη, δια τους Διακόνους και τους Ιερείς». Το ίδιο θέμα προέκυψε και στην Καθολική εκκλησία όπου οι Ιερείς δεν παντρεύονται καθόλου. Γυναίκες ερωτευμένες με Ιερείς έστειλαν επιστολή στον προκαθήμενο της Καθολικής εκκλησίας με την οποία τον παρακαλούσαν να επιτρέψει τον γάμο των Ιερέων.
Η Ιερά Σύνοδος της Καθολικής Εκκλησίας απεφάνθη ότι δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει τον γάμο αλλά επειδή τηρείται το έθιμο αυτό χίλια χρόνια δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Ο Ιερέας που ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της εκκλησίας δεν του επιτρέπεται να τα καταβαίνει, λες και με τον γάμο θα κατέβαινε κάποιο σκαλοπάτι της εκκλησίας. Όσον αφορά τα έκτροπα (κακουργήματα) εις βάρος μικρών παιδιών, ορισμένων Ιερέων, αποφάνθηκε ότι δεν οφείλονται στην αγαμία τους αλλά είναι θέμα ψυχολογικής διαστροφής. Δεν μας είπαν όμως γιατί στις ορθόδοξες εκκλησίες δεν συνέβη κάτι τέτοιο.
Το θέμα του δεύτερου γάμου των Ιερέων που χηρεύουν ή χωρίζουν απασχόλησε και τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο της εκκλησίας μας, ο οποίος συνέστησε επιτροπή για να διερευνήσει το θέμα. Δεν γνωρίζω αν έταξε χρόνο παράδοσης του πορίσματος. Επειδή όμως αυτά χρονίζουν καλόν θα είναι να αποστείλει εγκύκλιο σε όλες τις Μητροπόλεις να μην προβαίνουν σε κανένα αποσχηματισμό μέχρι να παραδοθεί το πόρισμα και η Ιερά Σύνοδος να αποφασίσει. Επίσης να αναφέρω ότι μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η εκκλησία της Σερβίας, σιωπηρώς, επέτρεψε τον δεύτερο γάμο σε Ιερείς που χηρεύουν ή χωρίζουν.
Επίσης, αν εξακολουθούν να υπάρχουν γάμοι διαφόρων κατηγοριών, πληρώνοντας διαφορετικό αντίτιμο σε κάθε κατηγορία, να καταργηθούν και να υπάρχει μία κατηγορία για όλα τα ζευγάρια. Κατηγορίες τάφων υπάρχουν και στα Νεκροταφεία και μάλιστα ξεχωριστό μέρος ταφής για τους προύχοντες, όπως και αγοραπωλησία τάφων. Τα τελευταία δεν είναι θέμα της εκκλησίας μας αλλά του Δήμου. Περιμένω όμως την δυναμική αντίδραση της εκκλησίας μας, καθ’ ότι σύμφωνα με τα υπό του Χριστού λεχθέντα όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι έναντι του Θεού και στη ζωή και στο θάνατο. Επίσης οι αριθμοί όλων των προς διάθεση τάφων θα πρέπει να μπουν σε μια κληρωτίδα και ο συγγενής του αποβιώσαντος να τραβάει ένα λαχνό και στον τάφο αυτό να θάβεται το προσφιλές του πρόσωπο, είτε είναι πλούσιος ή φτωχός, ή στρατιώτης ή στρατηγός.
Κλείνω αναφέροντας κάτι που διάβασα στον Ταχυδρόμο, ότι αποφασίστηκε να αφαιρεθούν όλοι οι πολυέλαιοι από τις εκκλησίες, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι δωρεές πιστών και είναι μια ομορφιά στις εκκλησίες μας και ότι από την εκκλησία της Αγριάς αφαιρέθηκε. Είναι ενήμερος ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας Ιγνάτιος; Είναι κρίμα να συμβαίνουν αυτά και να μην θεραπεύονται τη στιγμή που το φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας μας σε ολόκληρη την Ελλάδα προς αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας και λόγω της κρίσης είναι τεράστιο.
