Του Παύλου Μαβίδη
Νοιώθεις ντροπή και απογοήτευση, όταν βλέπεις πολιτικούς ηγέτες, έμπειρους δημοσιογράφους και πολίτες να συζητούν στα τηλεοπτικά κανάλια ή να γράφουν για το μακεδονικό Δίχως να υπάρχει μια ενιαία Ελληνική άποψη για την αυταπόδεικτη ελληνικότητα της Μακεδονίας μας.
Το 1991-1992-1993 προέκυψε το μακεδονικό, όπως το ξέρουμε σήμερα, όπου 140 πλέον χώρες αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Επειδή η κοροϊδία έχει τα όριά της αξίζει να θυμηθούμε τις κρίσιμες ημερομηνίες στην υπόθεση των Σκοπίων, που η τότε κυβέρνηση θεωρούσε εθνικές επιτυχίες.
Αύγουστος 1991: Το τοπικό κοινοβούλιο των Σκοπίων προκήρυξε δημοψήφισμα για την ανακήρυξη της Δημοκρατίας.
4/12/1991: Το συμβούλιο υπουργών της τότε Ελληνικής κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και υπουργό εξωτερικών τον Αντώνη Σαμαρά αποφάσισε να θέσει τρείς όρους για την αναγνώριση των Σκοπίων ως νέο ανεξάρτητο κράτος.
16/12/1991: Το συμβούλιο Υπ. Εξωτερικών της Ε.Ο.Κ. αποφασίζει τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Η Ελλάδα την αποδέχεται παίρνοντας ως αντάλλαγμα τους τρείς κοινοτικούς όρους πλέον για την αναγνώριση των Σκοπίων.
Πρώτον: Ότι θα δοθούν συνταγματικές και πολιτικές εγγυήσεις ότι τα Σκόπια ΔΕΝ θα εγείρουν εδαφικές διεκδικήσεις.
Δεύτερον: Ότι ΔΕΝ θα προχωρήσουν σε προπαγανδιστικές δραστηριότητες εναντίον της Ελλάδας.
Τρίτον: Ότι ΔΕΝ θα κάνουν χρήση ονομασία που υπονοεί εδαφικές διεκδικήσεις.
Ο κ. Μητσοτάκης τότε μίλησε για μεγάλη εθνική επιτυχία και τονίζει σε ξένους ηγέτες ότι ένα σύνθετο όνομα π.χ. «Σλαβική Μακεδονία» θα λύσει το πρόβλημα! Και η επιτροπή Μπατεντερ συμπεραίνει ότι τα Σκόπια πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για να αναγνωρισθεί ως «Μακεδονία».
3/1/1992: Οι Ελληνο-Σκοπιανές συνομιλίες στην Αθήνα καταλήγουν σε αδιέξοδο.
24/1/1992: Οργανώνεται το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία και την ίδια ημέρα ο κ. Μητσοτάκης δηλώνει στους ηγέτες της Ευρωδεξιάς ότι το όνομα που θα πάρει η Δημοκρατία των Σκοπίων δεν μας ενδιαφέρει.
Φεβρουάριος του 1992: Ο κ.Μητσοτάκης συναντά μυστικά τον πρόεδρο της βουλής των Σκοπίων. Οι δύο άνδρες καταλήγουν ότι μια ονομασία προϊόν συμφωνίας Ελλάδας – Σκοπίων θα μπορούσε να δώσει λύση.
13 Απριλίου 1992: Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής κάλεσε σε σύσκεψη τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων (κάτι που δεν έγινε στις μέρες μας) για να πάρουν θέση για την αναγνώριση των Σκοπίων ως νέου κράτους. Μετά τη συνάντηση ο πρέσβης παρά τω προέδρω Πέτρος Μολυβιάτης ανακοίνωσε το ακόλουθο ανακοινωθέν των αρχηγών: «Η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι που ομοφώνως συμφώνησε και η ΕΟΚ στις 16/12/1991 με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπήρχε η λέξη Μακεδονία».
Τον Ιούνιο 1992: Ο κ. Μητσοτάκης, τρείς μέρες πριν από τη σύνοδο της Λισσαβόνας, με επιστολή του προς τους 11 προτείνει …διπλή ονομασία για τα Σκόπια.
Αύγουστος 1992: Η βουλή των Σκοπίων αποφασίζει τη χρήση του δεκαεξάκτινου με το ήλιου της Βεργίνας ως εθνικού εμβλήματος.
21/10/1992: Η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ διακηρύσσει ομόφωνα με ψήφισμά της, ότι δεν είναι δεκτή η αναγνώριση των Σκοπίων παρά μόνο αν δεν φέρει στον τίτλο της, ούτε ουσιαστικό, ούτε ως επιθετικό προσδιορισμό το όνομα Μακεδονία για όλες τις σχέσεις της με το εξωτερικό.
12-13/12/1992: Σύνοδος κορυφής του Εδιμβούργου. Η κοινότητα παραμένει στο πλαίσιο της Διακήρυξης της Λισσαβόνας, αποδεχόμενη παράλληλα το γενικό πλαίσιο της αναφοράς του ειδικού απεσταλμένου της Βρετανικής προεδρίας και την ανάληψη πρωτοβουλιών εκ μέρους του Συμβουλίου Ασφαλείας.
7/1/1993: Η Ελληνική κυβέρνηση θεωρεί αξιοσημείωτη τη γαλλική πρόταση περί διεθνούς διαιτησίας στο πλαίσιο των διαδικασιών επίλυσης της υπόθεσης των Σκοπίων. Η Γαλλία τελικά θα αποσύρει την πρότασή της λόγω αδιεξόδου που θα δημιουργηθεί.
22/1/1993: Ανακοινώθηκε επίσημα αίτημα των Σκοπίων στα Ηνωμένα Έθνη να αναγνωρισθεί ως νέο κράτος με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
29/1/1993: Προωθείται σχέδιο Γαλλίας-Βρετανίας και Ισπανίας για την επίλυση του σκοπιανού ζητήματος. Η ΕΟΚ προβλέπει ως προσωρινή λύση ονομασία για την ένταξη των Σκοπίων στον ΟΗΕ ως «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
1/2/1993: Το συμβούλιο των υπουργών των εξωτερικών της κοινότητας παραπέμπει εμμέσως το σκοπιανό ζήτημα στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ. Κατόπιν προτροπής του Γ. Γ. του ΟΗΕ Μπούτρος Γκάλι οι κ.κ. Σ. Βανς και Ντ. Ουεν αποδέχονται να μεσολαβήσουν στην επίλυση των διαφορών Ελλάδας – Σκοπίων με βάση την Ευρωπαϊκή Πρόταση.
23/2/1993: Επιδίδεται στην ελληνική πλευρά το σχέδιο αποφάσεως του συμβουλίου ασφαλείας για την επίλυση του θέματος των Σκοπίων. Το σχέδιο προνοεί για την εξεύρεση διαδικασίας με σκοπό τη ρύθμιση του τελικού ονόματος του κράτους των Σκοπίων.
Σήμερα όλοι αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως Μακεδονία, επειδή εμείς δεν καταφέραμε ακόμη και τώρα να έχουμε μια σταθερή και αδιαπραγμάτευτη εξωτερική πολιτική απέναντι σε εχθρούς και φίλους.
Τελικά οι μάσκες έπεσαν.
7 Απριλίου 1993 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε την αναγνώριση του νέου κράτους με το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας, έτσι ψήφισε και ο εκπρόσωπος της Ελλάδας, έτσι ψήφισε και η Ελλάδα.
Η Μακεδονία πουλήθηκε εκ των έσω. Πάντα η αχίλλειος πτέρνα της ΕΛΛΑΔΑΣ ήταν οι εφιάλτες… και συ Λαέ βασανισμένε… πότισες με το αίμα σου την Μακεδονική γη… για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία…
