Του ΠΕΤΡΟΥ ΚΥΠΡΙΩΤΕΛΗ
Εδώ και τρεις μήνες περίπου, δεν θυμάμαι με ποια αφορμή ακριβώς, γεννήθηκε στο μυαλό μου ένα ερώτημα που πολύ με βασάνιζε. Και, όπως φαίνεται, θα συνεχίσει να με βασανίζει, καθώς, ανεξήγητα, το συζητάω μόνον με τον εαυτό μου. Θα ρωτήσετε ποιο είναι. Σας απαντώ αμέσως: Γιατί δεν μπορώ να χαρώ, ανεπιφύλαχτα και καθολικά, τους πολύσπορους, σχεδόν καθημερινής παραγωγής, πνευματικούς καρπούς του Βασίλη Δ. Αναγνωστόπουλου;
Οι αναγνώστες των εφημερίδων του Βόλου, αλλά και το ευρύτερο κοινό με πνευματικά ενδιαφέροντα, εδώ και τρεις δεκαετίες, αν δεν λαθεύω, έχουν το προνόμιο να τους γεύονται σε ποικίλες μορφές τους, σχεδόν σε όλα τα είδη του λόγου. Ποίηση, πεζογραφία, κριτική βιβλίου, δημοσιογραφία (επιφυλλίδες, άρθρα, χρονογραφήματα, σημειώματα), προλεγόμενα, προλόγους σε βιβλία, διαλέξεις.
Σταματώ. Συνειδητά. Σκόπιμα. Φοβάμαι ότι έχω παραλείψει ίσως περισσότερες από όσες έχω αναφέρει πνευματικές επιδόσεις του Β.Δ.Α. Και με την ιδέα ότι τον αδικώ, επανορθώνω. Ακαριαία. Αναντίρρητα. Ακαδημαϊκά.
Αντιγράφω από το λήμμα που του αφιερώνει το έγκυρο και βαρύ –ζυγίζει 5 κιλά- «ΛΕΞΙΚΟ ΝΕΟΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ» των Εκδόσεων ΠΑΤΑΚΗ:
«Αναγνωστόπουλος, Βασίλης Δ.
(Άγιος Γεώργιος Δομοκού, 1941)
Φιλόλογος, μελετητής της παιδικής λογοτεχνίας, πανεπιστημιακός. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία. Διδάκτορας του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε ως φιλόλογος στη δημόσια και ιδιωτική μέση εκπαίδευση. Καθηγητής του ΠΤΔΕ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, όπου ίδρυσε το Εργαστήριο Λόγου και Πολιτισμού και το Μουσείο Παιδικής Λογοτεχνίας. Πρόεδρος (1994-2000) του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Διευθυντής του λογοτεχνικού περιοδικού για παιδιά και νέους «Διαδρομές».
Έχει κατευθύνει τη δράση του σε εκπαιδευτικούς, κοινωνικά και πολιτιστικά ζητήματα. Ασχολείται με την κριτική βιβλίου, ιδιαίτερα με την έρευνα και τη μελέτη της παιδικής λογοτεχνίας, καθώς και με τη λαϊκή παράδοση και γλώσσα. Έχει γράψει περισσότερα από σαράντα βιβλία για τη γλώσσα, την ποίηση, την παιδική νεανική λογοτεχνία, τη λαϊκή παράδοση, βιβλία για παιδιά, ανθολόγια κ.ά.».
………………………..
Στο λήμμα, ακολουθούν 31 (!) αράδες με τους τίτλους των έργων του Β.Δ.Α. Το λήμμα υπογράφεται με τα αρχικά Α.Ζ. Δηλαδή Αλέξης Ζήρας. Δηλαδή η ψυχή και υπεύθυνος του αναφερόμενου Λεξικού.
Παρακαλώ τον αναγνώστη να προσέξει το εξής, μάλλον σημαντικό κατά τη γνώμη μου στοιχείο (ας μου συγχωρεθεί η εύφημος μνεία που κάνω στον εαυτό μου, αλλά δεν έχω δει να το επισημαίνει –εδώ στο Βόλο- κάποιος άλλος πιο μελετημένος και πιο αρμόδιος από μένα): Σε αυτό το Λεξικό ο Β.Δ.Α. είναι μακράν ο πολυγραφότερος συνεργάτης. Υπογράφει 84 λήμματα!!! Μπορεί και περισσότερα, τόσα… άντεξα να καταγράψω εγώ, ο ταπεινός διάκονος του Εφήμερου.
Αναλογίζεστε το βάρος και το κύρος που δίνει στον Β.Δ.Α. το στοιχείο που επισημαίνω; Τεράστιο. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο άνθρωπός μας στα Λεχώνια –εκεί μένει και καλλιεργεί τον Λόγο ο εξ Αγίου Γεωργίου Δομοκού λόγιος- έχει μελετήσει 84 –τουλάχιστον- λογοτεχνικά έργα! Βασίλη, σε ζηλεύω.
Εν αρχή ην η ΑΓΝΟΙΑ
Αντιγράφοντας και μελετώντας το λήμμα για τον Βασίλη Δ. Αναγνώπουλο, άρχισε να αχνοφέγγει, να ιχνηλατείται μέσα μου -Βαγγέλη Σκουβαρά κάτι πήρα και από σένα «Ιχνηλατώνας τις λέξεις», θα μας χρειαστούν χιλιάδες ΛΕΞΕΙΣ στους πνευματικούς έρωτες τώρα που (μπ)λέξαμε μ’ αυτόν τον εκ Δομοκού Λεχωνίτη άξιο απόγονό σου- η απάντηση στο ερώτημα που έχω θέσει στην αρχή του κομματιού: εν αρχή ην η ΑΓΝΟΙΑ.
Δεν μπορείς επειδή έχεις διαβάσει την «Άγνοια» του Κούντερα να μιλάς, δηλαδή να γράφεις, για το τεράστιο έργο ενός πανεπιστημιακού που εσύ… αγνοείς! Άπαγε της βλασφημίας πονηρέ Διορθωτή.
Και κάτι σοβαρότατο που παραλίγο να μου ξεφύγει. Αυτά τα 40 βιβλία του Β.Δ.Α. έχουν κυκλοφορήσει πριν το 2007 που βγήκε το ΛΕΞΙΚΟ ΠΑΤΑΚΗ. Από τότε ως σήμερα τι έγινε; Βασίλη που φτάσαμε; Προλαβαίνω να σου ευχηθώ «να τα 100στήσεις» ή να αυγατίσω;
Ξέρω τι θα μου απαντήσεις, μειλίχια και σοφά: «Πετράκη καλύτερα κάθισε στ’ αυγά σου. Ου παντός πλειν εις Άγιον Γεώργιον. Είτε του Δομοκού, είτε της Νηλείας».
Βασίλη το πήρα το μήνυμα. Σου έβγαλα το καπέλο τότε που κυκλοφόρησε το έξοχο μυθιστόρημά σου «Καπέλα στο πέλαγος».
Τώρα όχι απλώς έχω… πελαγώσει, αλλά με τρομάζει ο ωκεανός της πνευματικής δημιουργίας και των κοινωνικών δραστηριοτήτων σου. Βόρειοι Δυτικοί Άνεμοι (Β.Δ.Α.) με σαρώνουν, με παν και με φέρνουν ανάμεσα στις Συμπληγάδες αυτού του διλήμματος: Μπορώ να γράφω για σένα και το τεράστιο έργο σου;
Το δίλημμα με απασχολεί εδώ και χρόνια. Και καθώς δεν είμαστε κοντά να το κουβεντιάσουμε, με απασχολεί και με βαραίνει. Παρατεταμένα. Επίμονα. Σήμερα κάνω μια απόπειρα, ζητώντας βοήθεια. Ρίχνω ένα… καπελάκι στο πέλαγος. Μπορεί να φτάσει στο ευλογημένο λιμανάκι του «Τίμιου Σταυρού» της Κάτω Γατζέας. Κι αυτό θα είναι καλό σημάδι.
