Του Κων. Απ. Σουλιώτη, Επ. λυκειάρχη
Αν ξεφυλλίσουμε τη διαχρονική ιστορία μας θα διαπιστώσουμε ότι ο Έλληνας έχει πολλάπροτερήματα και αρκετά ελαττώματα. Και είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τα προτερήματα από τα ελαττώματα, γιατί όπου θα διαπιστώσουμε τα προτερήματα, αμέσως θα γίνει αισθητή και η παρουσία των αντίμαχων ελαττωμάτων. Τα προτερήματα και τα ελαττώματα του κάθε λαού εξαρτώνται από το φυσικό περιβάλλον όπου ζει και γράφει την ιστορία του. Κάθε τόπος παράγει διαφορετικά είδη φυτών και ζώων. Αυτό συμβαίνει και με τον άνθρωπο. Κάθε τόπος έχει διαφορετικούς τύπους ανθρώπων με εξειδικευμένες συμπεριφορές. Οι εδαφικές και κλιματολογικές συνθήκες καλλιεργούν τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου σε συνεργασία βέβαια με τις ιστορικές μνήμες και συγκυρίες, τις κοινωνικές συνθήκες, την παιδεία, την θρησκεία, την οικογένεια και άλλα.
Η διαύγεια της Ελληνικής φύσης, η ακτινογραφία του ήλιου, οι αρχές και οι αξίες που κυριαρχούν στην Ορθοδοξία, στην παιδεία, στην οικογένεια και γενικότερα στην κοινωνικότητα του ανθρώπου, ο Έλληνας ξεχωρίζει από τους κατοίκους των άλλων περιοχών. Η πιο μεγάλη αρετή που ξεχωρίζει τονΈλληνα από τους άλλους λαούς είναι η φιλοτιμία και η φιλοξενία, αρετές οι οποίες εκφράζουν τη φιλανθρωπία του. Θεωρεί ο Έλληνας μεγάλη τιμή την παρουσία κάποιου ξένου στο σπίτι του και στο τραπέζι του. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν και λάτρευαν τον Ξένιο Δία. Είναι γνωστό σε όλους μας ότι πρώτα έπλεναν τον επισκέπτη ξένον, του παρέθεταν το φαγητό και μετά τον ρωτούσαν ποιος είναι, από πού έρχεται και τι θέλει. Όμως, συχνά φτάνει στην ξενομανία και στον μιμητισμό. Θαυμάζει πράγματα των ξένων και περιφρονεί τις δικές του αξίες και την παράδοσή του. Θέλει, όμως, ο Έλληνας και τη διαρκή αναγνώριση εκ μέρους των άλλων. Θέλει να ξεχωρίζει και να ακούει καλά σχόλια για τον χαρακτήρα του, την πρόοδό του στα γράμματα, την επαγγελματική του ικανότητα, την καλή του οικογένεια, την πρόοδό των παιδιών του και πολλά άλλα. Είναι και φιλόπατρις ο Έλληνας. Δεν του αρέσει να του αναγνωρίζουν οι άλλοι την αριστεία, αλλά και την πρωτιά. Αυτή η αντίληψη έχει και τα αρνητικά της στοιχεία, όπως την αμφισβήτηση της αξίας του άλλου, πράγμα που τον οδηγεί στη διχόνοια, η οποία είναι αυτοκαταστροφική, οδηγεί σε προσωπικά μίση και διχασμούς. Τι έγινε στον Τρωικό πόλεμο; Διχάστηκαν οι δυο πιο γενναίοι του εκστρατευτικού Ελληνικού σώματος – ο Αχιλλέας και ο Αγαμέμνονας – οι οποίοι δίχασαν και τους Ολύμπιους Θεούς και άλλοι απ αυτούς υποστήριζαν τους Έλληνες και άλλοι τους Τρώες. Ας Θυμηθούμε ακόμη τους εμφυλίους πολέμους μεταξύ των διαφόρων πόλεων στην αρχαία Ελλάδα, τον εμφύλιο πόλεμο του 1945-1949, τις διχαστικές θέσεις και πράξεις των διαφόρων πολιτικών αρχηγών και κομμάτων της πατρίδος μας και πολλών διχαστικών καταστάσεων και πράξεων. Με άλλα λόγια, οι Έλληνες καταστρέφουμε ζωές και πολιτισμό και μόνον όταν φθάνουμε στο τέλος, που δεν έχουμε άλλο σκαλί να κατεβούμε στου κακού τη σκάλα, τότε αρχίζουμε να κτίζουμε πάλι από την αρχή τη ζωή μας. Δυστυχώς, ενώ οι Έλληνες είμαστε φιλοπάτριδες και θυσιάζουμε τη ζωή μας σε καιρούς πολέμου, γιατί δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να επιβουλεύεται τα ιερά και τα όσια της φυλής μας, ξεχνάμε και στρεφόμαστε ο ένας εναντίον του άλλου ή ενώ αγαπάμε τον τόπο μας με άλλη τόση ευκολία εγκαταλείπουμε την τύχη μας σε άλλες μακρινές χώρες, για να αναζητήσουμε εκεί την τύχη μας, να δημιουργήσουμε εκεί πλούτη και οικογένεια, με αποτέλεσμα, βέβαια, τον αφελληνισμό μας μετά από δυο – τρείς γενιές.
Ο Έλληνας είναι και εργατικός , αλλά με το δικό του τρόπο. Θεωρεί μεγάλη του επιτυχία να απολαμβάνει πολλά αγαθά με λιγότερο κόπο. Η εργατικότητα του είναι χαρακτηριστικό του, το οποίο φανερώνεται κυρίως όταν μεταναστεύει σε άλλες χώρες. Εκεί δείχνει όλη του την εργατικότητά, βάζει όλη τη δύναμή του και τη διάθεση του να ζήσει, να δημιουργήσει και, βέβαια, να δείξει την υπεροχή του συγκριτικά με άλλους. Αυτό το βλέπουμε στην πλειονότητα των Ελλήνων του εξωτερικού. Είναι πετυχημένοι επιστήμονες, επιχειρηματίες και επαγγελματίες. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Έλληνας είναι εργατικός, αλλά με το δικό του τρόπο, και μάλιστα, πολλές φορές, χωρίς προγράμματα και μέθοδο ή, όπως ο λαός μας λέγει, ο Έλληνας είναι «πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης».
Ο Έλληνας είναι μεθοδικότατος και ικανότατος στη φροντίδα της προσωπικής του και της οικογενειακής του ζωής. Χρησιμοποιεί μέσα και διαλέγει στόχους για την προσωπική του και την οικογενειακή του επιτυχία και, πράγματι, καταλήγει σε επιτυχία. Για την επιλογή, όμως, των κατάλληλων πολιτικών για την καλή διακυβέρνηση του κράτους έχει ανικανότητα όπως γράφει ο αρχαίος φιλόσοφοςΣόλων απευθυνόμενος προς τους Έλληνες της εποχής του: «Καθένας από σας στις ιδιωτικές του υποθέσεις είναι πιο πονηρός και από την αλεπού, ενώ για τα πράγματα της πόλης είστε ανόητοι». Και ο Σωκράτης διαμαρτύρεται, λέγοντας «όταν πρόκειται να κτίσετε το σπίτι σας διαλέγετε τον καλύτερο αρχιτέκτονα, ενώ όταν πρόκειται να εκλέξετε άρχοντες τους διαλέγετε με κλήρο». Ο Έλληνας είναι έξυπνος χωρίς όμως, να χρησιμοποιεί, τις περισσότερες φορές, σωστά την εξυπνάδα του. Μερικές φορές με επιπόλαια κρίση, μένει στην επιφάνεια των πραγμάτων και άλλοτε την χρησιμοποιεί για ευτελείς σκοπούς. Ίσως αυτό να εξαρτάται και από την εγωιστική του Έλληνα διάθεση, η οποία δεν του επιτρέπει να διαλέγει το καλύτερο και μάλιστα τον καιρό που εκλέγει τους κυβερνήτες του.
Αναφερόμενοι στα χαρακτηριστικά του Έλληνα, διαπιστώνουμε ότι κάθε προτέρημά του που φθάνει σε υπερβολή ή σε εσφαλμένες κατευθύνσεις μετατρέπεται σε ελάττωμα. Τα πλεονεκτήματα γίνονται μειονεκτήματα, από εποικοδομητικά και θετικά στοιχεία της ζωής του, γίνονται καταστροφικά.
Κλείνοντας, θέλοντας να μην αδικήσουμε του Έλληνες, οι οποίοι έδωσαν τον πολιτισμό σ’ όλο τον κόσμο, πρέπει να τονίσουμε την υπεροχή τους έναντι των άλλων λαών. Ο μεγάλος Γερμανός διαφωτιστής Χούμπολ (1767-1835) γράφει σχετικά: «Η μελέτη της Ελληνικής ιστορίας διαφέρει από τις υπόλοιπες ιστορικές σπουδές. Για μας, οι Έλληνες ξεχωρίζουν από τον κύκλο της υπόλοιπης ιστορίας… Το να γνωρίζουμε τους Έλληνες δεν είναι απλός ευχάριστο, χρήσιμο ή αναγκαίο για μας. Όχι! μόνο στους Έλληνες βρίσκουμε το ιδεώδες αυτού που θα θέλαμε να είμαστε και να δημιουργήσουμε. Αν και κάθε τμήμα της ιστορίας μας πλουτίζει με ανθρώπους και σοφία και ανθρώπινη εμπειρία, όμως από τους Έλληνες παίρνουμε κάτι παραπάνω από γήινο, παίρνουμε κάτι θεϊκό…».
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΙΠΟΝ ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ…
