Συνηθίζεται, κάθε πρώτη του έτους, να γράφονται “καζαμίες” για τα όσα θα συμβούν στον νέο χρόνο, ιδίως με σκωπτικό περιεχόμενο.
Κάθισα κι εγώ να …προφυτεύσω τα μελλούμενα που θα μας περιμένουν στη νέα μας αυτή (πάλι) μνημονιακή χρονιά. (Θα μου μείνει αξέχαστος ο Μαντίδης που τόσο χαριτωμένα έγραψε κάποτε).
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ: Ο ήλιος είναι στον Αιγόκερω και η οικονομία μας στα σκοτάδια και τα μαύρα της χάλια.
Μετά από αλλεπάλληλες συνεδριάσεις, την ομιλία της Εισαγγελέως και της αγορεύσεις των συνηγόρων, η υπόθεση για το ποδόσφαιρο (Κοριόπολις), φτάνει στο τέλος της και, όπως προβλέπουν παράγοντες της δίκης, περί τα τέλη Ιανουαρίου θα έχουμε απόφαση. Ερχεται, λοιπόν, η μέρα αυτή και το δικαστήριο ανεβαίνει στην έδρα για την έκδοσή της. Στο ακροατήριο άκρα σιωπή. Ο Πρόεδρος εκφωνεί, παρόντων όλων των κατηγορουμένων. “Αχιλλέας Μπέος, αθώος, κατά πλειοψηφία, ελλείψει στοιχείων για όλα τα αδικήματα που του αποδίδονται, κατά το κατηγορητήριο”. Το ακροατήριο (Θεοδώρου, Μουλάς, Σταυρίδης, Σαββάκης κλπ) χειροκροτεί, όλοι σπεύδουν να τον φιλήσουν (καμιά σχέση με το φιλί του Ιούδα). Αυτός σηκώνεται χαρούμενος από το εδώλιο και αναφωνεί: “Αυτή είναι η δικαιοσύνη στη χώρα μας”. Μετά από λίγο (χαμηλόφωνα): “Ενας είναι ο Ολυμπιακός Βόλου”!!!
Ετσι είναι φίλοι μου. Το αίμα νερό δεν γίνεται! (Τι να κάνουμε, η κόκκινη ομάδα είναι η …αχίλλειος φτέρνα του). Με ταχύτητα φωτός φτάνει η είδηση στην πόλη. Ο Θεοδώρου παρά το ότι χάνει τον θώκο του, αποφασίζει γενικό ηλεκτροφωτισμό, η μπάντα παιανίζει στους δρόμους, ο Δέσποτας δίνει εντολή (ίσως να το εισηγήθηκε από το Αγιο Ορος ο επίτιμος δημότης Εφραίμ) να ηχήσουν χαρμόσυνα οι καμπάνες, στο Δημαρχείο οργανώνεται θερμή υποδοχή, οι μαγαζάτορες ξαναστρώνουν τις κόκκινες μοκέτες.
Δεν γίνεται έπαρση της σημαίας, αλλά όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι προεξάρχοντος του Μουλά, επιχαίρουν για τη δικαστική νίκη. Το πλήθος αναφωνεί “Χαίρε Δήμαρχε, όλοι οι Βολιώτες, οι …αθάνατοι οπαδοί σου σε χειροκροτούν”!!!
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ: Ο Κριός είναι στον αστερισμό της Παρθένου, τα δε μάρμαρα του Παρθενώνα στον αγγλικό μουσείο.
Την επομένη συνέρχεται το Δημοτικό Συμβούλιο, ο Δήμαρχος, παραιτούμενος, ζητά ανανέωση της εντολής και κατέρχεται σε εκλογές. Αυτές ορίζονται για τις 29 Φεβρουαρίου. Απορίας άξιον, δεν υπάρχει αντίπαλος υποψήφιος, οι πάντες είναι μαζί του και …τα σκυλιά δεμένα, όπως είχε υποσχεθεί παλαιότερα (στο θέμα αυτό οι φιλόζωοι έχουν αντίθετη άποψη).
Για το καλό της πόλης, προσχωρούν μαζί του και οι αντίπαλοί του (Αποστολάκης, Γαργάλας, Κανελλής, Κοκκινάκη κλπ). Μετά την καταμέτρηση των σταυρών προτίμησης, εκλέγονται όλοι τους, ενώ η Ελενα Παπαρίζου έρχεται πρώτη, που μόλις γύρισε από …σαφάρι στην Αφρική, και ακολουθούν η Νατάσα Οικονόμου και ο Απόστολος Νάνος του ΚΚΕ. Με τους τελευταίους εκλέγονται ο Θεοδώρου και ο Μουλάς.
Οι άνθρωποι δεν χάνουν το θάρρος τους, φθάνουν στο Δημαρχείο, σηκώνουν στους ώμους τους τον αναβαπτισμένο, πλέον, δικό τους άνθρωπο και δέχονται να μείνουν στις τελευταίες θέσεις των δημοτικών εδράνων…
Από τώρα και στο εξής οι αποφάσεις λαμβάνονται ομόφωνα, καμία διαφωνία, το ακροατήριο, ενθουσιασμένο, μετέχει στις συνεδριάσεις, τα παλιά πανό αποσύρονται και στη ΔΕΥΑΜΒ τα κλάματα των υπαλλήλων του Σαββάκη, από τη συγκίνηση, γίνονται …κρουνοί δακρύων!!!
Ο πρίγκιπας του Μονακό πληροφορείται την εκλογή, έρχονται στο νου του τα προεκλογικά λόγια του Δημάρχου ότι η πόλη θα γίνει Μονακό, ζητά να έλθει στον Βόλο να συναντήσει τον θριαμβευτή και με ενθουσιασμό δηλώνει απερίφραστα (για να μη διαμαρτύρεται και η σημερινή αντιπολίτευση) ότι αναλαμβάνει να καλύψει όλη τη δαπάνη για τον χριστουγεννιάτικο διάκοσμο (μπλε φωτάκια, δέντρο, αμοιβή καλλιτεχνών κλπ) και επιπλέον, τονίζει πως, όσα χρήματα θα απαιτηθούν για τον στολισμό των προσεχών Χριστουγέννων, θα τα καλύψει εξ ολοκλήρου.
Μετά από όλα αυτά οι κάτοικοι της πόλης, λίαν ευχαριστημένοι, καταβάλλουν αγογγύστως, όλα τα δημοτικά τέλη, εξοφλούν τις τροχαίας παραβάσεις για τις οποίες έλαβαν ειδοποιητήρια και προσφέρονται να εφαρμόσουν όποια απόφαση και εάν ληφθεί, συμπεριλαμβανομένης και της εθελοντικής εργασίας… για την απόφραξη των φρεατίων!!!
Είμαστε στις 28 Φεβρουαρίου και ξημερώνει, όπως είπαμε, η ημέρα των εκλογών. Ξεφυλλίζω το ημερολόγιο και βλέπω με απορία, ότι αν και το έτος είναι ζυγό, δεν είναι δίσεκτο, επομένως δεν υπάρχει ημερομηνία 29 Φεβρουαρίου!!! Αρα τι ήταν όλα αυτά; Τώρα το κατάλαβα. Οπως κοιμόμουνα, η χειμωνιάτικη νύχτα και το χοντρό πάπλωμα συνέθεσαν το όνειρο αυτό, όνειρο απατηλό!!! Από την τσαντίλα μου, παράτησα το στυλό και σταμάτησα να γράφω, δεν μου πάει να χαράξω άλλες αράδες!!!
Αναγνώστες μου, άντε ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και τα έτη σας πολλά…
Υ.Γ. Τώρα, ας αφήσουμε στο πλάι όλα αυτά τα …καζαμιακά. Μήπως ήλθε ο καιρός οι Βολιώτες να διοικηθούν από τον άνθρωπο που ψήφισαν πριν λίγα χρόνια;…
ΚΑΝΕΝΑΣ
