Tου Περικλή Βασιλού
Μετά την πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου της Δημοκρατίας Ερντογάν στην Ελλάδα, προκύπτει και το ερώτημα, που τίθεται σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας, το κατά πόσο η επίσκεψη αυτή, είχε πολιτικά θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα, οι γνώμες εδώ πολλές, οι αντιδράσεις ακόμη περισσότερες, μετά και την συνεχιζόμενη προκλητική και «απρόσμενη» στάση του Τούρκου Προέδρου, που έδωσε το δικό του σόου, με το βλοσυρό αδιάλλακτο και αλαζονικό του ύφος…
Έχουμε σχεδόν συνηθίσει αυτή την πάγια τακτική των Τούρκων, με τις συνηθισμένες κωλυσιεργίες, τις προκλητικές ενέργειες και την πολιτική αναβολών σε όλα τα θέματα, το «τούρκικο παζάρι», τον πολιτικό εμπαιγμό παντού, μια Τουρκία που δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι οι καιροί αλλάζουν, η κοινή γνώμη δεν έχει άγνοια όπως παλιά, η πληροφόρηση είναι εφικτή σε όλους, όλοι γνωρίζουν την «τρέλα του πολέμου» και τις συνέπειές του, η ασάφεια, οι παράλογες στάσεις και θέσεις, η βλοσυρή και προκλητική στάση στην πολιτική, δεν έχουν πλέον θέση και αξία πουθενά…
Έγινε κατανοητό, σε κάθε μέσο πολίτη αυτής της χώρας, η σύγχυση και το πολιτικό παραλήρημα αυτής της επίσκεψης Ερντογάν, υπάρχει όμως και μια θετική αποτίμηση,όπως από το νόημα των δηλώσεών του σε σχολείο της Κομοτηνής – αν και δεν είχε συμφωνηθεί κάτι τέτοιο – που έγινε μέσα σε κλίμα εθνικιστικά χρωματισμένο, απευθυνόμενος σε συγκεντρωμένο πλήθος Μουσουλμάνων, Πομάκων και Ρομά, είπε: «…Έλληνες Μουσουλμάνοι, Ευρωπαίοι πολίτες…», θέλοντας ίσως να χρυσώσει το χάπι των αρνητικών σχολίων και αποτιμήσεων της ρήξης που επήλθε στην επίσκεψή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ήταν εμφανές όμως το μπέρδεμα στα λόγια, στα μισόλογα και τα υπονοούμενα, όπως και η αμηχανία, κατά την διάρκεια αυτής της προσωπικής επαφής με τους Έλληνες πολιτικούς, θεσμικούς παράγοντες, τον Πρόεδρο και τον Πρωθυπουργό, που του τα «έψαλλαν χοντρά» πάνω στο αδιαμφισβήτητο της Συνθήκης της Λωζάννης, τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις στο Αιγαίο και το συνεχιζόμενο καθεστώς κατοχής για 43 χρόνια στην Κύπρο, από την εισβολή του ’74…
Συνολικά κρινόμενη, αποτιμάται θετικά η επίσκεψη και συν τοις άλλοις, ξεσήκωσε όλα τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων, που αναγκάστηκαν να πάρουν θέση, με χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία, τα Βαλκάνια κ.ά. και να υψώσουν φωνή διαμαρτυρίας για το γεγονός του απρόσβλητου της Συνθήκης της Λωζάννης, για τη σταθερότητα στο θέμα της ειρήνης και την αποτροπή πολέμου, με την στάση και της Ιαπωνίας, που συμμετείχε κι αυτή, και δεν θα ήθελε,ούτε θα είχεκαμία διάθεση πολεμικής εμπλοκής, σε καμιά περίπτωση, ικανοποιώντας έτσι τα «παζάρια», τα πολιτικά τερτίπια και την πολεμική στάση του Τούρκου ηγέτη…
Η Τουρκία, μοιάζει ηθικά και πολιτικά αποκλεισμένη, από όλο σχεδόν τον κόσμο, για την πολιτική που ασκεί εδώ και δεκαετίες, στο χώρο της Ανατολής, Συρία, Ιράν, Ιράκ, Ισραήλ και προπαντός στο θέμα του Κουρδικού, που δεν λύνει και τους αφήνει χωρίς κράτος. Χαρακτηριστικό γεγονός των ημερών, η πρόσφατη φυγή 33 Τούρκων, εκπαιδευτικών, γιατρών, δικηγόρων κ.ά. με την αυτομόλησή τους στην Ελλάδα, στις Οινούσσες, που δείχνει την ασφυκτική πίεση που νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι στην Τουρκία…
Η επίσκεψη αυτή, έχει και ένα άλλο θετικό σημείο, έφερε στο προσκήνιο όλο το παρασκηνιακό καθεστώς που υπόβοσκε στις σχέσεις των δύο χωρών, και έγιναν αναγκαστικά γνωστές οι πραγματικές προθέσεις της γείτονας χώρας σε όλο τον κόσμο.
Δεν είναι διατεθειμένος κανείς να ασπαστεί αυτή την τακτική, εμάς μας «αρκεί» εδώ, έστω κι αυτή η δήλωσή του – πρόσκληση στους Μουσουλμάνους κατοίκους στην Κομοτηνή: «Σας καλώ, ως καλοί Έλληνες και Ευρωπαίοι πολίτες, να εργαστείτε για τη χώρα σας…».
Αυτό που αφουγκράζεται κάποιος από τα συναισθήματα των λαών που γειτονεύουν χιλιάδες χρόνια μαζί, είναι ότι οι λαοί δεν αντέχουν να παρακολουθούν άλλο τις παραξενιές, τις μεγαλομανίες και τις αψυχολόγητες συμπεριφορές οποιουδήποτε «ηγέτη», οι λαοί έχουν πικρή ανάμνηση και εμπειρία από τις τεράστιες επιπτώσεις ενός πολέμου, για τις καταστροφές του, την πείνα, την φτώχεια και την οπισθοδρόμηση που συνεπάγεται, και αρνείται να αποδεχθεί τέτοιες λογικές και πρακτικές…
Η χώρα μας, είναι πλέον διεθνής παίκτης στην παγκόσμια σκακιέρα κι ας συνειδητοποιήσουν όλοι πλέον, ότι δεν νοείται στο σύγχρονο πολιτικό status να αμφισβητείται το ενιαίο του κράτους της Κύπρου, το Αιγαίο έχει ελληνική ταυτότητα, επιτρέπει όμως στον καθένα να το διασχίζει και να το χαίρεται, μηδενός εξαιρουμένου, ακόμη και των «ιδιαίτερων» γειτόνων…
