ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Μνήμη Αλ. Μέρου ΙV: Σουρεαλιστικό ιντερμέδιο

μνήμη-αλ-μέρου-ιv-σουρεαλιστικό-ιντερμ-183567

Του ΠΕΤΡΟΥ ΚΥΠΡΙΩΤΕΛΗ

Τελικά, νίκησα τους δισταγμούς μου και χτύπησα το κουδούνι. Μου άνοιξε η υπηρεσία. Δεν θυμάμαι ούτε την κατατομή ούτε τη μορφή της. Δεν θυμάμαι καν αν ήταν ανθρώπινο ον που μου άνοιξε. Ή αν ήταν εξωγήινο. Δεν θυμάμαι καν που κάθισα, κάτι χαρακτηριστικό από το εσωτερικό του σπιτιού του Μέρου.

Αντίθετα. Ένα στοιχείο θυμάμαι ολοκάθαρα. Την αρχή του διαλόγου μας με τον Μέρο και, στη συνέχεια, τα δικά του μόνο λόγια. Συμβουλές και οδηγίες. Κάτι σαν «Γράμμα σε νέο δημοσιογράφο». Υποθήκες.

Τις αποθήκευσα και έφτασα ως εδώ, ως σήμερα. Αν αντί να πάω στον Μέρο, πεταγόμουν ως τη Βιέννη και ο Γκαίτε μου έδινε το «Γράμμα σε νέο ποιητή» – ή έστω στον Μάριο Πλωρίτη να μου το δώσει στη μετάφρασή του – τώρα δεν θα δίσταζα να χτυπήσω την πόρτα για να γίνω μέλος του «ΑΣΥΛΟΥ ΠΟΙΗΤΩΝ» και ν’ απολαμβάνω δωρεάν τις έξοχες παραστάσεις του ζεύγους Σταμούλη και Έλενας Φιλιππιτζή.

Ειλικρινά, εκείνη τη βραδιά, στη «Χάρτα», την αφιερωμένη στα 20 χρόνια από την αποδημία του Γιάννη Φάτση, ο Σταμούλης με όσα είπε και απήγγειλε, ενθουσίασε το ακροατήριο και κατέπληξε εμένα που τον έβλεπα και τον άκουγα πρώτη φορά σε τέτοιους … αντιμηχανικούς ρόλους.

Σταμούλη, ειλικρινά, μ’ αυτήν Παναγία τη Μεγαλομάτα, εκεί κοντά στη Φακίστρα –διάβαζε ξανά και ξανά το ομότιτλο αριστουργηματικό ποίημα της συντρόφου σου– όχι μόνο την παράσταση έκλεψες, αλλά της Παναγίας τα μάτια. Και ποιας Παναγίας! Της Παναγίας της Μεγαλομάτας. Σε φτύνω νοερά για να μη σε … ματιάσω. Σύντομα περιμένω να μου στείλεις Άπαντα τα Ποιητικά σου. Εκτός αν δεν σου επιτρέπει η Σαπφώ σου. Συνεννοηθείτε σχετικά.

——

Απέραντο θράσος

——

Αφού είπα στον Μέρο ποιανού αδελφός είμαι και ότι ήθελα να μπω στη Δημοσιογραφία, με ρωτάει.

– Και τι θέλεις να γράφεις;

– Ένα χρονογράφημα κάθε μέρα και τις Κυριακές μια επιφυλλίδα.

Χαμογέλασε πατρικά και μου λέει:

– Καλό μου παιδί! Ξέρεις πόσο μεγάλοι κλασικοί συγγραφείς -ο Ντοστογιέφσκι, ο Μπαλζάκ, ο … Πιραντέλο- έχουν γράψει για τα ίδια θέματα που καταλαβαίνω ότι θέλεις να γράφεις εσύ; Για έρωτες, για λουλουδάκια, για φεγγαράκια, για φεγγαρόστρατες, για συννεφιές, για ουρανούς με μύρια αστέρια και νύχτες που λούζονται στο φως των πυγολαμπίδων ή των πεφτάστερων;

Τον άκουγα άναυδος, ωστόσο, σε κείνο ακριβώς το σημείο, τόλμησα να τον διακόψω, λέγοντας:

– Ακριβώς! Και Μυριβήλη έχω διαβάσει, και το «Συννεφιάζει» και το «Ένα παιδί μετράει τ’ αστέρια» του Λουντέμη και την «Αστροφεγγιά» του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου.

– Έχεις διαβάσει το «Κεφάλαιο» του Μαρξ;

– Ποιος ήταν ο Μαρξ; Στα Κατηχητικά που φοίτησα 6 ολόκληρα χρόνια δεν είχα ακούσει αυτό το όνομα.

– Πήγαινες στα Κατηχητικά;

– Αν πήγαινα! Μήπως έκανα και τίποτε άλλο ως τα 18 μου;

– Τότε θα έχεις ακουστά για τον περίφημο θεολόγο πατέρα Γεώργιο Δημόπουλο. Ποια γνώμη έχεις προσωπικά γι’ αυτόν;

– Δεν τον γνώρισα. Μεγάλωσα στην Αθήνα. Θα μπορούσα, όμως, να σας μιλήσω με θαυμασμό για τον υπέροχο κατηχητή μου κ. Δημήτριο Τρακατέλλη.

– Ξέρω καλά τη δράση και το έργο του. Αυτός θα πάει μπροστά, να μου το θυμηθείς, μια μέρα θα γίνει Αρχιεπίσκοπος Αμερικής. Έχετε κάτι ξεχωριστό εσείς οι Μητιληνιοί. Όταν μάλιστα έχετε και ρίζες Βολιώτικες. Καλή ώρα όπως ο Θεόφιλος.

– Κύριε Μέρο δεν ξέρω ποιος είναι ο Θεόφιλος.

– Καλό μου παιδί! Δεν ξέρεις ποιος είναι ο Μαρξ, αγνοείς ποιος είναι ο Θεόφιλος, ξέρεις ποιος είναι ο Σπύρος Μαρκεζίνης;

– Όχι. Ξέρω όμως ποιο είναι το δεξί χέρι του.

– Ποιο;

– Ο Σπύρος Ευαγγελίδης.

– Πώς το ξέρεις;

– Είμαστε γείτονες στην Τσαγκαράδα.

– Τότε να μείνουμε καλύτερα εκεί. Για να σου πω τι θέλουμε εμείς ως εφημερίδα να μας στέλνεις από κει. Για να μετρήσουμε τις λέξεις στον Η/Υ. Τις παρατραβήξαμε. Πριν τις πετάξει ο αρχιεργάτης στο τυπογραφείο, σταματάμε εδώ. Να σημειώσω όμως: «Η συνέχεια στο επόμενο».

Επόμενο ήταν. Με όσα είχαν προηγηθεί και με κείνα που θ’ ακολουθήσουν. Ευτυχώς η προσωπική μου συνεργάτρια είχε το ρεπό της και οι υπεύθυνοι -ή μάλλον οι υπεύθυνες- μας άφησαν να συνεργαστούμε οι δυο μας. Συγκινητικό δίδυμο. Φοβερό! Ο γερο-λύκος Δάσκαλος και ο νεοπροσήλυτος αμνός.

Όσοι δεν έχετε δει τα κινηματογραφικά έργα «Η σιωπή των αμνών» και «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών», κατεβάστε τα από το ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Για ν’ αλλάξετε κλίμα ως το επόμενο φύλλο.

Προσοχή, όμως. Να μην κατεβάσετε τη «Σιωπή» του Μπέργκμαν. Τότε κινδυνεύετε ν’ αλλάξετε φύλο.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου