Του Νικήτα Παπαντωνίου – Καρτάλη
Αφού πέρασαν μερικές ημέρες από την επίσκεψη του «Σουλτάνου» στην Αθήνα, είπα να κάνω μία ανάλυση και μία παράθεση των γεγονότων όπως τουλάχιστον τα αντιλήφθηκα εγώ. Πριν αρχίσω όμως την ανάλυση και την παράθεση των γεγονότων καλό είναι να κάνουμε μία μικρή ανασκόπηση το περιβάλλον πάνω στο οποίο πραγματοποιήθηκε η επίσκεψη, όσο κυρίως το πόσο «απομονωμένος» σε επίπεδο διπλωματίας είναι ο πρόεδρος της Τουρκίας.
Ο κύριος Ερντογάν, έχει τσακωθεί σχεδόν με όλους του Ευρωπαίους ηγέτες με αφορμή τόσο τις δημοκρατικές διαδικασίες που δεν υφίστανται στη χώρα του, τόσο σε θέματα ελευθερίας του λόγου όσο και σε αυτά της απονομής δικαιοσύνης, όσο και το θέμα της διαχείρισης του προσφυγικού. Όσον αφορά τις δημοκρατικές διαδικασίες, αυτές είναι απαραίτητες να υιοθετηθούν στην γείτονα χώρα καθώς θα πρέπει να υπάρχει η απαραίτητη σύγκλιση με αυτό που λέγεται Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Κατά την προσωπική μου άποψη αυτές δεν θα υιοθετηθούν εύκολα καθώς εδώ υπάρχει η αντίθετη κουλτούρα από την πολιτική ηγεσία της γείτονος και ειδικά από τον ίδιο τον Ερντογάν. Ενδεικτικό της ολοκληρωτικής νοοτροπίας που διαθέτει είναι ότι απαιτούσε από τον Έλληνα πρωθυπουργό να παραδώσει τους Τούρκους αξιωματικούς παρακάμπτοντας την Ελληνική δικαιοσύνη που είναι συνταγματικά ανεξάρτητη. Το πιο ανησυχητικό όμως σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός του απάντησε ότι θα τους εκδόσει σε 15-20 ημέρες κατά τα λεγόμενα πάντα του Τούρκου προέδρου. Προφανώς ο κύριος Τσίπρας θεωρεί τον εαυτό του υπεράνω της δικαιοσύνης. Για το θέμα του προσφυγικού ο κύριος Ερντογάν ανοιγο-κλείνει τη στρόφιγγα των ροών, ανάλογα με τις πολιτικές του επιδιώξεις. Από μόνο του αυτό αποτελεί σημείο τριβής με όλη την Ευρώπη με κυριότερο θύμα βέβαια την χώρα μας.
Λαμβάνοντας υπόψιν την κατάσταση και το πόσο στριμωγμένος είναι ο Ερντογάν τελικά προκαλέσαμε την επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στο Προεδρικό Μέγαρο και στο Μέγαρο Μαξίμου χωρίς ατζέντα. Για το πρώτο, οικοδεσπότης ήταν ο κύριος Παυλόπουλος όπου από τις συνηθισμένες εθιμοτυπικές δηλώσεις και ευχές, καταλήξαμε σε πρώτη φάση στην επιδιωκόμενη αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης από πλευράς Τουρκίας και σε δεύτερη φάση στην νομική εξήγηση της συνθήκης από τον κύριο Παυλόπουλο, καταλήγοντας όμως ότι αυτός είναι ένας μη εκτελεστικός πρόεδρος και οι αποφάσεις παίρνονται από τον πρωθυπουργό, λες και πρέπει ως Ελλάδα να απολογηθούμε στον εκάστοτε κύριο Ερντογάν. Από τη διπλωματική ματιά και μόνο ο κύριος Παυλόπουλος έφαγε «κόκκινη κάρτα». Η συζήτηση «άνοιξε» σε θέματα που πάντα συζητιούνται μόνο με κλειστές πόρτες διαφυλάσσοντας πάντα το διπλωματικό πρωτόκολλο επικοινωνίας. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι η συζήτηση «ξέφυγε», αφενός ως απόρροια της ελλιπούς προετοιμασίας της Ελληνικής αντιπροσωπείας και αφετέρου ως αποτέλεσμα της μειωμένης πολιτικής οντότητας της τωρινής κυβέρνησης. Για το Μέγαρο Μαξίμου ο αποκλειστικός αρμόδιος ήταν ο κύριος Τσίπρας. Το όλο «θέαμα» είχε αλληλοκαρφώματα λες και είμασταν θεατές σε τηλεοπτικό «debate», όπου μπήκαν οι «κόκκινες» γραμμές από τον κύριο Τσίπρα ενώ ο κύριος Ερντογάν το έριξε στην ειρωνεία για το νεαρό της ηλικίας του Έλληνα πρωθυπουργού, υπαινισσόμενος την απειρία του σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας.
Τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι η πολύ κακή προετοιμασία της Ελληνικής κυβέρνησης, με έλλειψη συντονισμού μεταξύ πρωθυπουργού και προέδρου της δημοκρατίας. Επιπρόσθετα, δόθηκε το δικαίωμα σε έναν ηγέτη που χαρακτηρίζεται από έλλειμμα δημοκρατικής διακυβέρνησης και με ανάμειξη σε πλήθος σκανδάλων, να «λερώσει» το διεθνές κύρος της χώρας μας σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο. Ο κύριος Ερντογάν ήρθε στη χώρα μας για να δημαγωγήσει, το θέμα είναι γιατί οι κυβερνώντες του το επέτρεψαν. Η πιο πιθανή εκδοχή είναι ότι ο κύριος Τσίπρας ήθελε να «πουλήσει» πατριωτικό «οπαδιλίκι», επαναλαμβάνοντας τις γνωστές κόκκινες γραμμές μπροστά στις κάμερες. Το μόνο που κατάφερε είναι να γελοιοποιηθούμε ως χώρα σε διπλωματικό επίπεδο, μη προσφέροντας τίποτα ουσιώδες στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
* Ο κ. Νικήτας Παπαντωνίου-Καρτάλης είναι πρώην CFO της Nobacco και αναλυτής της Eurobank και νυν σύμβουλος στο ΕΒΕΑ, πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών, μετέχοντας στις επιτροπές Οικονομίας, Ανάπτυξης και Ενέργειας.
