Του Κων. Απ. Σουλιώτη, επ. λυκειάρχη
Για τη μεγάλη και λαμπρή εορτή του Χριστιανισμού – ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ – τη «Μητρόπολη των εορτών», όπως την αποκαλεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, πολλοί Έλληνες εργάτες του πνεύματος και της τέχνης (υμνογράφοι, ρήτορες, λογοτέχνες και άλλοι), καθώς και ο λαός του Θεού με τις παραδόσεις του, τους θρύλους του, τα κάλαντα και πολλά άλλα, ασχολήθηκαν και άφησαν έργα σπουδαία, με τα οποία παρουσιάζουν και υμνούν τον γεννηθέντα Κύριό μας και Λυτρωτή μας ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ.
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε πολλά έργα γνωστών ευσεβών και μεγάλων δημιουργών, οι οποίοι έζησαν και δραστηριοποιήθηκαν μετά τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους, αναφερόμενα στο εορταστικό Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων. Θα καταγράψουμε μόνον δύο ποιήματα, δύο λογοτεχνών ποιητών, ένα του Κωστή Παλαμά με τίτλο «Να ’μουν του στάβλου έν’ άχυρο» και ένα του Γεώργιου Δροσίνη με τίτλο «Νύχτα Χριστουγεννιάτικη»:
ΝΑ ’ΜΟΥΝ ΤΟΥ ΣΤΑΒΛΟΥ ΕΝ’ ΑΧΥΡΟ
Τι φως και χρώμα κι εμορφιά να είχ’ εκειό τ’ αστέρι
Οπού στην κούνια του Χριστού τους Μάγους έχει φέρει!
Να ‘μουν του στάβλου εν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
Την ώρα π’ άνοιξ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι!
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του,
Να λάμψω από τη λάμψη του κι εγώ σα διαμαντάκι,
Κι’ από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι,
να μοσχοβοληθώ κι εγώ από την ευωδία
Που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία…
Αχ, αχ, Χριστουγεννιάτικο της φαμελιάς τραπέζι
Που ταίρι ταίρ’ η όρεξη με την αγάπη παίζε!
Τα ποτηράκια ηχούν γλυκά, λαμποκοπούν τα πιάτα,
Γύρω φαιδρά γεράματα και προκομμένα νιάτα!
Κούρκος στη μέση ολόζεστος μοσχοβολά, ροδίζει,
μοιράζει η μάνα γνωστικιά και τη χαρά σκορπίζει…
Και να, αρχίζει ακούραστη ο πάππος ομιλία,
των Χριστουγέννων μια γνωστή πανάρχαια ιστορία…
Να ‘μουν του στάβλου εν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
Την ώρα π’ άνοιξ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι!
Κ. Παλαμάς
ΝΥΧΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ
Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη
λυγούν τα πόδια
και προσκυνούν γονατιστά στη φάτνη τους
τα άδολα βόδια.
Κι ο ζευγολάτης ξάγρυπνος θωρώντας τα
σταυροκοπιέται
και λέει με πίστη απ’ της ψυχής τ’ απόβαθα
Χριστός γεννιέται!
Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη
κάποιοι ποιμένες
ξυπνούν από φωνές ύμνων μεσούρανες
στη γη σταλμένες.
Κι ακούοντας τα Ωσαννά απ’ αγγέλων στόματα
στον σκόρπιο αέρα
τα διαλαλούν σε χειμαδιά λιοφώτιστα
με την φλογέρα.
Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη
ποιος δεν το ξέρει;
Των μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα
λάμπει το αστέρι.
Κι όποιος το βρει μες στ’ άλλα αστέρια ανάμεσα
και δεν το χάσει,
σε μια άλλη Βηθλεέμ ακολουθώντας το
μπορεί να φτάσει.
Γ. Δροσίνης
Σε όλους τους αναγνώστες εύχομαι χρόνια πολλά και χριστιανικά.
