Του Κώστα Ματσιόλη,
προέδρου του Φαρμακευτικού Συλλόγου Μαγνησίας
Ο κλάδος μας, μέσω των πρωτοβάθμιων και των δευτεροβάθμιων εκλεγμένων οργάνων του, προσπαθεί να επιβιώσει.
Σήμερα καλούμαστε να απλώσουμε τις σκέψεις μας γύρω από την σημερινή πορεία του Ελληνικού Φαρμακείου, τις προοπτικές του και την πορεία του στο αύριο. Σε ένα περιβάλλον άκρως εχθρικό από την πολιτεία, χωρίς ιδιοκτησιακό, αποστάσεις, σταθερή τιμή στα ΜΗΣΥΦΑ, συλλόγους, ισχυρούς, πειθαρχικά…
Σήμερα το φαρμακείο για τους τροϊκανούς είναι το κόκκινο πανί, όπου με μανία προσπαθούν να περάσουν και να εφαρμόσουν τους άγριους νόμους της αγοράς προκειμένου να βρουν έδαφος να αναπτυχτούν, και να επικρατήσουν τα μονοπώλια των αλυσίδων φαρμακείων, υποβιβάζοντας την φαρμακευτική περίθαλψη στην χώρα μας.
Δεν μπορούν να δεχτούν ότι στην Ελλάδα έχει «κολλήσει» η διαδικασία προλεταριοποίησης των φαρμακοποιών οι οποίοι, αντί να εργάζονται υπάλληλοι σε μια πολυεθνική αλυσίδα, εξακολουθούν να διατηρούν (με τη βοήθεια του κράτους) ανεξάρτητη, μικρή επιχείρηση.
Για πόσο χρονικό διάστημα ακόμη; Εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα.
Βρισκόμαστε στο στάδιο των μεγάλων αλλαγών στα φαρμακεία.
Από τη μια οι συνεχείς μειώσεις των τιμών, των φαρμάκων και από την άλλη η συνεχή αφαίμαξη ύλης (πχ ΜΗΣΥΦΑ – γάλατα –φαρμακευτικά καλλυντικά στα Μάρκετ κ.ο.κ).
Η αγορά του φαρμακείου μοιράζεται σήμερα σε 10.000 φαρμακεία, (ήδη η πρώτη μεγάλη απώλεια των 2000 φαρμακείων έχει πραγματοποιηθεί) και συνεχίζετε η πτωτική πορεία και για τα υπόλοιπα 4.000 φαρμακεία, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι ο στόχος τους είναι 6.000 φαρμακεία τουλάχιστον να μείνουν στην χώρα μας. Θυμόμαστε όλοι την σπουδαία έκθεση για την πορεία και το μέλλον του κλάδου μας που είχε ανακοινώσει ο Φ.Σ. Αττικής το 2010 με το ξεκίνημα των μνημονίων, όπου ανέλυε την πορεία του κλάδου μας, για τα επόμενα χρόνια, με βάσει τον τζίρο του κάθε φαρμακείου καθώς και με βάση τις οικονομικές του υποχρεώσεις που είχε, προκειμένου να άντεχε ή όχι σε αυτά τα σκληρά μέτρα που ήδη άρχιζαν να εφαρμόζονται το 2010.
Σήμερα φτάσαμε να λέμε ότι το διαθέσιμο εισόδημα ενός μέσου φαρμακείου είναι το 5% επί του τζίρου του και με αυτό προσπαθεί προς το παρόν να πορεύει και να παραμείνει βιώσιμο. Για να μπορέσει να αντέξει και με δεδομένο ότι τα φάρμακα αποτελούν το 70-75% του τζίρου, τότε, όσο μεγαλύτερο κέρδος επιτευχθεί επί των πωλήσεων παρά-φαρμακευτικών, τόσο το μέσο σταθμικό καθαρό κέρδος (και μαζί του οι πιθανότητες επιβίωσης) αυξάνονται.
Εδώ λοιπόν αρχίζουν να φαίνονται οι διάφορες επιλογές που ακολουθούν για τα φαρμακεία τους οι συνάδελφοι.
Η πρώτη επιλογή είναι η μετατροπή τους σε καλλυντικάδικα, ένα μοντέλο καθαρά αμερικάνικου τύπου, που δεν το ξεχωρίζει από τα σουπερ μάρκετ όπου ο πελάτης αγοράζει από μόνος του χωρίς βοήθεια και συμβουλές από κανέναν. Σε αυτή την επιλογή ανήκουν και τα ηλεκτρονικά φαρμακεία.
Η δεύτερη επιλογή είναι η λειτουργία φαρμακείου με αρκετά μεγάλο τμήμα σε εργαστηριακά, γαλήνια παρασκευάσματα, όπου κύριο λόγο έχουν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα.
Μια τρίτη επιλογή είναι η λειτουργία φαρμακείων που στηρίζονται κατά κύριο λόγο στην βοτανοθεραπεία, και τέλος μια τέταρτη επιλογή είναι ένα μείγμα από όλα αυτά που προανέφερα, και που είναι μικρά κυρίως και μεσαία φαρμακεία, αυτά τα αποκαλούμενα, φαρμακεία της γειτονιάς.
Όμως εκτός όλων αυτών που προανέφερα, όλο και περισσότερο αποκτά έδαφος η επιλογή για την λειτουργία των φαρμακείων των υπηρεσιών, όπως και στα παλιά χρόνια, όπου το επάγγελμα του φαρμακοποιού είναι ιδανικό για να έχει έναν ρόλο παροχής ευρύτερων υπηρεσιών πέραν της χορήγησης φαρμάκων, από την ενθάρρυνση των ασθενών, να ελέγχουν τη δοσολογία και την παροχή συμβουλών για τις παρενέργειες και τις αλληλεπιδράσεις, μέχρι και την κατάρτιση του προσωπικού, παροχής κατ’ οίκον φροντίδας.
Βλέπουμε λοιπόν με περίληψη το τοπίο το όποιο έχει διαμορφωθεί στα φαρμακεία μας τα τελευταία επτά χρόνια, και που συνεχίζει να διαμορφώνεται.
Όμως βλέπετε η νέα εποχή για τον κλάδο μας έχει ήδη αρχίσει.
Εμείς όλοι οι ενεργοί φαρμακοποιοί, βρισκόμαστε πλέον είτε το θέλουμε είτε όχι στο σταυροδρόμι των μεγάλων αλλαγών.
Θέλω να τονίσω ότι δεν υπάρχουν σωτήρες στον κλάδο μας, οι οποίοι θα μας δώσουν τη λύση για την επιβίωσή μας.
Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε όλοι είναι να συμπορευτούμε όλο και περισσότερο σε κοινές πορείες, και να βρεθούμε σε κοινούς δρόμους και να προχωρήσουμε στην νέα εποχή, μέσα από κοινούς στόχους. Την επιβίωση μας καθώς και την επιβίωση των συνάνθρωπων μας, ναι αυτών που μας έχουν στην πρώτη επιλογή και εκτίμηση από όλα τα επαγγέλματα.
Πρέπει με κάθε τρόπο να προσπαθήσουμε να αποδείξουμε στην πολιτεία, ναι αυτή την εχθρική προς εμάς, την αναγκαιότητα ύπαρξης και λειτουργίας των φαρμακείων μας, ακριβώς επειδή οι υπηρεσίες που προσφέρουν είναι σημαντικές και χρήσιμες για το κράτος. Για να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες πρέπει να διευρύνουμε τις γνώσεις μας. Οι γνώσεις μας θα πρέπει να συνεχίσουν με μεγαλύτερη ένταση να ενισχύονται μέσα από σεμινάρια και συναντήσεις.
Παράλληλα να αγωνιστούμε για να επιτύχουμε την πιστοποίηση των γνώσεων που αποκτούμε.
Συνάδελφοι εδώ είναι το μεγάλο στοίχημα για εμάς.
Φέτος για πρώτη φορά συζητήθηκε στην βουλή των ελλήνων η αναγκαιότητα της ενίσχυσης του ρόλου μας. Κάτι είναι και αυτό. Η αρχή έγινε.
Χωρίς θεσμική κατοχύρωση, της παρουσίας μας σαν επιστήμονες υγείας, στην κοινωνία, και χωρίς εφαρμογή περιορισμών στους κανόνες λειτουργίας των φαρμακειών μας, δεν είναι εφικτή καμία πρόταση. Ακόμη και τα σημερινά μεγάλα φαρμακεία θα βουλιάξουν με τα μέτρα που έχουν ψηφιστεί και συνεχίζουν να ψηφίζονται, εξάλλου όλοι μας έχουμε ήδη τα πρώτα σημάδια σε αυτό.
Ας μην το ξεχνάμε ότι το περιβάλλον στο οποίο λειτουργούμε είναι περιβάλλον κινούμενης άμμου, όπου όσο ποιο μεγάλο βάρος υπάρχει τόσο ποιο βαθιά βουλιάζει κάνεις. Ετσι γίνεται και με τα μεγάλα φαρμακεία. Έτσι έγινε και σε χώρες όπου λειτούργησαν αυτοί οι νόμοι.
Η πορεία λοιπόν του ελληνικού φαρμακείου προς το μέλλον, προς το αύριο, δεν είναι πορεία μοναχική, αλλά πορεία συλλογική και δυναμική όλων των φαρμακοποιών.
Έτσι μόνο θα έχουμε ελπίδα να επιβιώσουμε.
Μόνο μέσω των Φαρμακευτικών Συλλόγων μας θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε.
