Ο Κώστας Μπαρπάκης ήταν γιος του παπα-Νικόλα, επί 40 χρόνια εφημέριου της Αγίας Μαρίνας Κισσού. Τελείωσε το Α’ Γυμνάσιο Βόλου το 1970 και εισήχθη την ίδια χρονιά στην Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ. ,από όπου και αποφοίτησε 6 χρόνια αργότε- ρα. Έκανε άριστες σπουδές ειδικότητας στο Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Γ. Παπανικολάου» έχοντας κορυφαίους δασκάλους πρωτοπόρους που εκτίμησαν την εργατικότητα, τη φιλομάθεια και το ταλέντο του και τον βοήθησαν στα πρώτα του βήματα, δίνοντάς του τα φώτα τους.
Διορίστηκε στην Οφθαλμολογική Κλινική του Νοσοκομείου Βόλου το 1988. Εκείνο που ίσως δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι ήταν ο πρώτος στη Θεσσαλία που έκανε εγχειρήσεις καταρράκτη τοποθετώντας ενδοφακό. Επίσης κάτι άλλο που δεν είναι γνωστό είναι ότι ήταν ο πρώτος στη Θεσσαλία κι ένας από τους πρώτους στην Ελλάδα που εφάρμοσε τη μέθοδο της φακοθρυψίας επίσης στις εγχειρήσεις καταρράκτη, έχοντας μετεκπαιδευτεί για το σκοπό αυτό και στο Σικάγο, με προσωπικά του έξοδα και χωρίς να πάρει ούτε μία ημέρα εκπαιδευτική άδεια. Η γκάμα των χειρουργικών και μη επεμβάσεων στις οποίες ανταποκρινόταν με επιτυχία ήταν πάρα πολύ μεγάλη και θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη εάν βρισκόταν σε ένα καλύτερα εξοπλισμένο και περισσοτέρων δυνατοτήτων νοσοκομείο. Ακόμα, όμως, και στο Αχιλλοπούλειο, χρησιμοποιούσε τις πιο σύγχρονες μεθόδους και η παροχή υπηρεσιών από μέρους του ήταν υψηλοτάτου επιπέδου, αντίστοιχη μεγάλων σύγχρονων κέντρων. Ήταν πρωτοπόρος και τολμηρός, αποτέλεσμα της σιγουριάς που ένιωθε λόγω της άριστης και πλήρους επιστημονικής του κατάρτισης.
Η άριστη τεχνική του, η μεθοδικότητά του, η δεξιοτεχνία του, η αποτελεσματικότητά του, η ψυχραιμία του στη διάρκεια των χειρουργικών επεμβάσεων είναι στοιχεία του για τα οποία έχουν να λένε τόσο οι ασθενείς του όσο και οι συνεργάτες του. Όμως ένα άλλο, πολύ σημαντικό, χαρακτηριστικό της επιστημονικής του πληρότητας ήταν η διαγνωστική του ικανότητα. Άλλωστε δεκάδες συμπολίτες μας χρωστούν τη σωματική τους ακεραιότητα και σε ορισμένες περιπτώσεις τη ζωή τους στην ικανότητά του να εστιάζει στη λεπτομέρεια και να καταλήγει στηριζόμενος στις πλούσιες γνώσεις, την οξυδέρκεια και την εμπειρία του, σε έγκαιρη και σωστή διάγνωση. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό που ακούγεται στην πόλη είναι ότι ήταν «το διαμάντι του Νοσοκομείου». Εγώ θα προσέθετα «και όχι μόνο».
Η επιστημονική του επάρκεια ήταν αποτέλεσμα της διαρκούς επιμόρφωσης και ενημέρωσής του. Η καθημερινή μελέτη, η συμμετοχή στα σημαντικότερα διεθνή συνέδρια, η επαφή και συνεργασία με κορυφαίους και πρωτοπόρους συναδέλφους, Έλληνες και μη, είχαν σαν αποτέλεσμα να βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων στην Οφθαλμολογία.
Δεν ήταν το παιδί για τα θελήματα. Ήταν ένας άνθρωπος με έντονη προσωπικότη- τα, με επιστημονικό και προσωπικό κύρος που επιβαλλόταν με την πραότητα και την αμεσότητά του και μπορούσε να μιλά με την ίδια άνεση στο Νο1 οφθαλμίατρο του κόσμου και στον πιο απλό πολίτη που ζητούσε τη βοήθειά του.
Σεβόταν τους συναδέλφους του, τηρούσε την Ιατρική Δεοντολογία, το Ιατρικό Απόρρητο και καθοδηγούσε ως δάσκαλος τους νεώτερους. Ήταν κοσμοπολίτης, τον ενδιέφερε το διεθνές γίγνεσθαι, του άρεσαν η jazz, η soul και το διάβασμα. Είχε χιούμορ, πάντα για όλους έβρισκε μια ατάκα για να αστειευτεί, ήταν καλοπροαίρε- τος, δεν είχε κόμπλεξ, ήταν απλός και προσιτός και πάντα χαμογελαστός. Μα πάνω απ’ όλα ήταν ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ.
Δεν έδινε μάχη με τον καρκίνο. Δεν τον απασχολούσε περισσότερο απ’ όσο ήταν αναγκαίο. Χαιρόταν τη ζωή του, δούλευε ακούραστα υπερβάλλοντας πολλές φορές, καθώς προσπαθούσε να καλύψει τα κενά της κλινικής του, απολάμβανε τις διακοπές και τα ταξίδια του, κάνοντας πάντα ποιοτικές επιλογές και καμάρωνε για την υπέροχη οικογένειά του. Αυτήν που ήταν το παν για εκείνον. Η Ελένη, η Δανάη, ο Νικόλας. Μια αφοσιωμένη, τρυφερή σύζυγος και δύο- κατά γενική ομολογία- καταπληκτικά παιδιά. Δύο παιδιά που είθε να πάρουν τη σκυτάλη από τον πατέρα τους και να συνεχίσουν το πολύτιμο έργο του.
Δεν υπέφερε. Ο θάνατός του ήταν αιφνίδιος, αναπάντεχος, απροσδόκητος. Και είχε τόσα να προσφέρει ακόμα…
Αγαπημένε μου φίλε, θα μου λείψεις… δεν ξέρεις πόσο!!
Θα λείψεις και από τους ανθρώπους που βοήθησες και των οποίων το αγνό δάκρυ ίσως λειτουργήσει σαν βάλσαμο στις ψυχές των μελών της οικογένειάς σου που μένει μόνη και ακρωτηριασμένη….
Καλό σου ταξίδι
Σίγουρα βρίσκεσαι στον παράδεισο. Ένας χρήσιμος Άνθρωπος που τίμησες τη ζωή, όμως ο Θεός αποφάσισε να βάλει τελεία, πολύ νωρίς.
Άλλωστε Εσύ δεν ήσουν για εδώ…
Ε.Κ.
