Του Στέλιου Χατζηστυλιανού,
Υπεύθυνου Στρατηγικού Σχεδιασμού και Επικοινωνίας Θεσσαλίας της Ν.Δ.
Ως τώρα, μετά από 2 προς τρία χρόνια διακυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είχαμε ήδη ένα δημοψήφισμα όπου μια κοινωνία ολόκληρη έζησε μια πόλωση χωρίς προηγούμενο, για ένα τέχνασμα που, όπως αποδείχθηκε, εκ του αποτελέσματος ήταν κούφιο και εξυπηρετούσε απλά άλλους σκοπούς εσωκομματικούς και επικοινωνιακούς. Αθροιστικά σε όλο αυτό το διάστημα συμβαίνουν διάφορα γεγονότα μικρά που δημιουργούν εντάσεις. Κατά περιόδους ανασύρονται κάθε λογής σκελετοί από συρτάρια ή δημιουργούνται κοινωνικά θέματα που επίσης οδηγούν την κοινωνία σε μικρότερους διαχωρισμούς διαμάχες και πολώσεις. θέματα από τον Εμφύλιο ως την αναγνώριση του φύλου και ως εχθές στο χτύπημα κατά των Ευελπίδων που πέρασε ατιμώρητο λες και δεν έγινε τίποτα.
Πολύ έξυπνα η μέθοδος αυτή και η στάση που ακολουθείτε από τους κυβερνώντες αποπροσανατολίζει, και παράλληλα παίζει με τα αντανακλαστικά μιας κοινωνίας σκληρά δοκιμαζόμενης από την καθημερινότητα της κρίσης. Και ένα παιδί μπορεί να αντιληφθεί ότι η παραπλάνηση έχει σκοπό να μην ασχολούμαστε με τις παταγώδεις αποτυχίες και την κάκιστη διαχείριση της κυβέρνησης.
Ως κοινωνία βλέπουμε το φλεγόμενο δένδρο ενώ χάνουμε το δάσος. Σε όλη αυτή την ενέργεια παραπλάνησης όμως για την εξυπηρέτηση της μικροπολιτικής και της ψηφοθηρίας, σιγά σιγά φωλιάζει το σαράκι της διχόνοιας, σε ένα λαό που δεν φημίζεται για την ψυχραιμία του. Με μαθηματική ακρίβεια και γεωμετρική πρόοδο, αν συνεχίσει έτσι αυτή η τακτική από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν θα είναι απίθανο να δούμε καταστάσεις έκρυθμες και οργισμένους ανθρώπους που θα τους έχεις οπλίσει το χέρι η ανομία και αυτή η πάγια τακτική πόλωσης για το όποιο κοινωνικό ζήτημα.
Δεν γίνεται συνέχεια να προκύπτουν θέματα που μας φέρνουν σε κατάσταση διαχωρισμού δεν γίνεται να βλέπει ο πολίτης να χτυπάνε πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν θεσμούς και να μη συμβαίνει τίποτα καμία τιμωρία καμία απόδοση ευθυνών, είτε πρόκειται για τον μπαχαλάκια που χτυπάει τον Εύελπι είτε πρόκειται για τον υπουργό που επί θητείας του μολύνεται ο Σαρωνικός. Και στις δύο περιπτώσεις, η επόμενη μέρα είναι απλά Δευτέρα και βρέχει, και η κοινωνία θεατής του θεάτρου του παραλόγου φορτίζει με ένταση θυμό προβληματισμό.
Για τα όποια μελλούμενα συμβούν, για τις όποιες έκρυθμες καταστάσεις, ο ηθικός αυτουργός θα έχει όνομα και επίθετο, και αυτό δεν θα είναι άλλο από αυτό του Αλέξη Τσίπρα…
