Του Αντώνη Χρ. Τσικουρίδη
«Ο τέλειος άνθρωπος είναι το άριστο από τα ζώα, αν όμως του λείπουν ο νόμος και η δικαιοσύνη είναι το χειρότερο από όλα».
Αριστοτέλης
«Σεμνή πρόταση ώστε να παύσουν τα τέκνα των φτωχών ν’ αποτελούν βάρος για τους γονείς τους και τον τόπο και να καταστούν ωφέλιμοι».
Ο τίτλος του βιβλίου, που γράφτηκε το 1729, από τον Ιωνάθαν Σουίφτ, περιγράφει τον ανέντιμο και υποκριτικό τρόπο ζωής, Η Σεμνή πρόταση στοιχειοθετεί ένα δαιμόνιο και διορατικό πλήγμα για τον αναγνώστη, οποιασδήποτε εποχής και κοινωνίας.
«Θέαμα όντων θλιβερό αντικρίζουν όσοι περπατούν ανά την πόλη μας την κραταιά ή ανά την ύπαιθρο ταξιδεύουν, όταν βλέπουν στους δρόμους και τα κατώφλια των χαμόσπιτων να συνωστίζονται ζητιάνες που σέρνουν πίσω τους τρία, τέσσερα ή έξι κουτσούβελα, όλα ντυμένα με κουρέλια και ενοχλούν τους περαστικούς φωνάζοντας με απλωμένο το χέρι.
Νομίζω ότι όλοι συμφωνούν πως ο αξιοθαύμαστος αυτός αριθμός παιδιών στην αγκαλιά, στην πλάτη ή στα πόδια των μανάδων τους και συχνά των πατεράδων τους, αποτελεί στην παρούσα αξιοθρήνητη κατάσταση του βασιλείου μία πρόσθετη επιβάρυνση και ως εκ τούτου οιοσδήποτε μπορέσει να εξεύρει μία δίκαιη, ανέξοδη και εύκολη μέθοδο ώστε να γίνουν τα κουτσούβελα αυτά υγιή και χρήσιμα μέλη της πολιτείας μας, θα είναι άξιος δημοσίου επαίνου και θα τιμηθεί τουλάχιστον με ανδριάντα ως εθνικός ευεργέτης.
Εκατό χιλιάδες βρέφη συνιστώ μόλις χρονίσουν να προσφέρονται προς πώληση στον καλό και εύπορο κόσμο, ανά το βασίλειο συμβουλεύοντας πάντα τη μητέρα να τα αφήνει να θηλάζουν μπόλικο γάλα τον τελευταίο μήνα ώστε να γίνουν τροφαντά και παχουλά, ό,τι πρέπει για ένα καλό τραπέζι. Για ένα τραπέζι με καλεσμένους, από ένα βρέφος βγάζουμε πρώτο και δεύτερο πιάτο, κι όταν η οικογένεια δειπνεί μοναχή, μπορεί ν’ αρκεστεί σ’ ένα τεταρτημόριο του σφαγίου, σπάλα ή μπούτι, που με λίγα μπαχαρικά, αλάτι και πιπέρι θα γίνουν πολύ νόστιμο βραστό την τέταρτη μέρα, ιδίως το χειμώνα.
Παραδέχομαι ότι το έδεσμα αυτό θα ‘ρχεται κομμάτι ακριβούτσικο και κατά συνέπεια θα ‘ναι ταιριαστό για τους γαιοκτήμονες, οι οποίοι έχοντας ήδη ρουφήξει το μεδούλι των περισσότερων γονιών, είναι προφανώς οι πλέον κατάλληλοι για να φάνε τις σάρκες των παιδιών.
Οσο για την πόλη μας, το Δουβλίνο, θα μπορούσαν να εγκατασταθούν σφάγια στα πλέον κατάλληλα μέρη και όσο για εκδοροσφαγείς ωα ‘στε σίγουροι ότι δεν θα λείψουν, αν και εγώ θα συνιστούσα ν’ αγοράζονται τα παιδιά ζωντανά και να τα καρυκεύει κανείς φρεσκοσφαγμένα, όπως κάνουμε με τα ψητά γουρουνόπουλα.
Ενας πολύ αξιόλογος άνθρωπος, που πραγματικά αγαπάει αυτόν τον τόπο και του οποίου τις αρετές ιδιαιτέρως εκτιμώ, συζητώντας προσφάτως περί του ζητήματος αυτού με χαρά πρότεινε μία βελτίωση του σχεδίου μου. Καθώς, όπως είπε, πολλοί κύριοι της καλής κοινωνίας στο βασίλειό μας έχουν εξοντώσει τα ελάφια τους, συνέλαβε την ιδέα ότι η έλλειψη ελαφίσιου κρέατος θα μπορούσε να καλυφθεί με τις σάρκες αγοριών και κοριτσιών που δεν υπερέβησαν το δέκατο τέταρτο έτος της ηλικίας, αλλά που έκλεισαν τα δώδεκα μια και είναι τόσος μεγάλος ο αριθμός παιδιών αμφότερων των φύλων που προορίζονται να πεθάνουν της πείνας λόγω έλλειψης εργασίας ή υπηρεσίας.
Όμως διόλου δεν με πονεί το ζήτημα αυτό, διότι είναι τοις πάσι γνωστό ότι οι φτωχοί αυτοί καθημερινώς πεθαίνουν και σαπίζουν από το ψύχος και την πείνα, τα σκουλήκια και την ακαθαρσία, με την ταχύτητα που λογικά θα περίμενε κανείς.
Θα γίνουμε μάρτυρες μιας ευγενούς άμιλλας μεταξύ των υπαίθριων γυναικών για το ποια θα φέρει στην αγορά το πιο παχύ βρέφος και οι άνδρες θα συμπεριφέρονται στις γυναίκες τους κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης με την ίδια στοργή και τρυφερότητα που δείχνουν τώρα στις φοράδες τους όταν κυοφορούν πουλάρια, στις αγελάδες τους όταν κυοφορούν μόσχους, ή στις γουρούνες τους όταν είναι ετοιμόγεννες και δεν θα τις δέρνουν ούτε θα τις δίνουν κλωτσιές (όπως πολύ συχνά συμβαίνει) από φόβο μήπως αποβάλουν.
Υπάρχει τέτοια έλλειψη λόγω της μεγάλης καταστροφής των γουρουνόπουλων, που τόσο συχνά σερβίρονται στα τραπέζια μας και που με κανέναν τρόπο δεν συγκρίνονται ως προς τη γεύση ή τη μεγαλοπρέπεια μ’ ένα καλοκαμωμένο πολύ χρονιάρικο νήπιο, που ψημένο ολόκληρο θα προκαλούσε τον θαυμασμό των συνδαιτυμόνων στο εορταστικό τραπέζι του Λόρδου Δημάρχου ή σε όποια άλλη δημόσια πανήγυρη.
Θέτω το χέρι στην καρδιά και ειλικρινώς κηρύσσω ότι δεν έχω ούτε κατ’ ελάχιστον προσωπικό συμφέρον στην επιδίωξη της προώθησης του απαραίτητου αυτού έργου και ότι το κίνητρό μου δεν είναι άλλο πάρεξ το κοινό καλό της πατρίδας μου, μέσω της αναπτύξεως του εμπορίου, της μέριμνας για τα βρέφη, της ανακούφισης των φτωχών και της παροχής μιας σχετικής απόλαυσης στους πλούσιους».
Με το ανατριχιαστικό, συντριπτικά καταγματικό του χιούμορ ο Σουίφτ επιτίθεται στις διεστραμμένες, εσαεί πλουτοκρατίες. Σε αυτούς που ανά τους αιώνες κατασπαράσσουν με αυξανόμενη επιθετικότητα.
Ο Ροβέρτο Βαλάνα λέει: ότι μπορεί να παρομοιασθεί με ωρολογιακή βόμβα, το θέμα που πραγματεύεται ο Σουίφτ. Χτυπά ανελέητα τους αναγνώστες του και τους κρατάει όρθιους τη νύχτα.
Κι όμως, εκτός κι αν θέλουμε να είμαστε σκλάβοι, πρέπει να τον διαβάζουμε ξανά και ξανά. Είναι επιτακτικό καθήκον μας. Προσθέτω ότι σήμερα πρόκειται για ατομική βόμβα, με τα αποτρόπαια που πράττει ο διεστραμμένος άνθρωπος.
Στην Επαρχία Σε Ζουάν της Κίνας περιμένουν στο Σιδηροδρομικό Σταθμό νεαρές γυναίκες, τρέφονται με ειδικές τροφές, πενταροδεκάρες, πάνε στο Πεκίνο, να θηλάσουν τα παιδιά των πλούσιων κυριών.
Είναι γνωστή η με τους διάφορους τρόπους σφαγή ζωτικών οργάνων, από μικρά παιδιά για μεταμόσχευση και μακροζωίαν των αρπακτικών. Επίσης, για επιμήκυνση των μορίων των ανδρών των (αγγέλων) της φύσης, που προσεύχονται γονυπετής.
Η Θεία Κωμωδία του Δάντη νιώθει αισχύνη…
Ο Αμάτια Σεν, Ινδός φιλόσοφος, βραβείο Νόμπελ συνοψίζει: «Ποτέ λιμός δεν προήλθε λόγω φυσικών καταστροφών, αλλά προξενείται πάντα λόγω της μη δίκαιης κατανομής του φυσικού πλούτου και των φυσικών πόρων».
Υ.Γ. Φίλοι, παιδιά του ΟΚΑΝΑ δεν σας ξέχασα. Σας αφιερώνω στίχους από το ποίημα «Θα ‘ρθει καιρός» της Κατερίνας Γώγου:
Θα ‘ρθει καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα,
να το θυμάσαι Μαρία.
Κι από όσα διάβασα ένα κρατώ καλά.
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος»
θα την αλλάξουμε τη ζωή
παρ’ όλα αυτά Μαρία
Σας Σκέπτομαι…
