Δέκα ημέρες παραμονής εις το ακρογιάλι των Θεαίνων
Του Νικόλαου Κων. Κασσανδρινού
Για την πατρίδα μας ΕΛΛΑΔΑ έχουν μιλήσει οι μεγάλοι σοφοί της ΕΥΡΩΠΗΣ. Ο Γκαίτε είπε: ό,τι είναι ο νους και η καρδιά δια τον Άνθρωπον, είναι η ΕΛΛΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ!
Και ο ΣΑΤΩΒΡΙΑΝΔΟΣ: ΕΛΛΑΣ, ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΓΕΙ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΘΑΥΜΑΣΜΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΣΤΑΓΜΟ!
Ο γράφων πιστεύει ότι το Πήλιον είναι το όρος ή βουνόν και (Βουνός) που η φύσις του έδωσε τα καλύτερα δυνατά δώρα από όλα τα βουνά της ΓΗΣ. Ο ποιητής που έζησε εις το Πήλιον Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ το είπε βουνό βουνών Καμάρι! Εις τον χρυσόν αιγιαλόν (αιγιαλός παραλία αμμώδης) έγιναν οι Γάμοι του Πηλέως και της Θέτιδος και ακολούθησε ο γαμήλιος χορός. Όπου η ΘΕΑ ΕΡΙΣ, που δεν εκκλήθει εις τους Γάμους έρριψε το μήλον εκδικούμενη, προκάλεσε φιλονικίαν μεταξύ της ΗΡΑΣ, της ΑΘΗΝΑΣ, και της ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ, δια την ωραιωτέραν των τριών ΘΕΑΙΝΩΝ… με αυτές τοις σκέψεις αγαπημένου πρόσωπο οικογενειακόν το ξεναγήσαμε εις τον ευλογημένον αυτόν τόπον, τον Σεπτέμβριον του 2017 στο δεύτερον δεκαήμερόν του. Στο Ξενοδοχείον ΒΟΤΣΑΛΑ, με άριστη διάταξη των κοιτώνων, ο επισκέπτης απολαμβάνει την ασύγκριτη θέα του βουνού (του μεγαλειώδους βουνού) και την ηρεμία του Αιγαίου Πελάγους που όλες αυτές τοις ημέρες ήταν ένας λαμπρός καθρέπτης και όλα τα πρωινά απολαύσαμε την μεγαλειώδην ΑΝΑΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ από 603 – 612 θυμηθήκαμε την φράσιν του ΦΛΑΜΜΑΡΙΩΝ 1845 – 1925 προσκυνώ εσένα ζωοδότα ΗΛΙΕ! Η πλούσια βλάστηση της ασύγκριτης πλαγιάς του Πηλίου όπου ευδοκιμούν όλα τα οπωροφόρα, βέβαια τα φημισμένα μήλα, και η σεβαστή ελαία που προσφέρει την δυνατότερη απαραίτητη θρεπτική ουσία. (Οι αγρότες λένε όταν η ελιά έχει πολλούς καρπούς πιο πολλές οι ελιές από τα φύλλα!) Η διαμονή εις το Χορευτό τον επισκέπτη τον ζωογονεί, ο βόμβος των εντόμων, η οσμή του χώματος και από την παρουσία των κατοικιδίων οι υλακές των κυνών, οι βληχές των αιγοπροβάτων, τα χρεμετίσματα των ιπποειδών, πραγματικά ζει σε όλο το φυσικό, μεγαλείον αυτή είναι η ζωή! Άλλο συναρπαστικό – φαντασμαγορικό θέαμα, που απολαμβάνεις είναι από ώραν 18:20 το στερέωμα; Βλέπεις τον Αποσπερίτην και σε λίγο τον ουρανό τον στολίζουν τα χαριτωμένα, γοητευτικά σχήματα από την μυθολογία μας, την Μεγάλην Άρκτον, την Μικράν Άρκτον, τον Πολικόν Αστέραν, και σε λίγο, η Πλειάς (η πούλια).
Την χαρακτηρίζω Αρχόντισσα: Από τους εργατικούς κατοίκους της, τα πολύτιμα θαλάσσια ταξίδια, από τους πνευματικούς άνδρες που γέννησε, τον πατριάρχη Καλλινίκον, τον πρωτοψάλτην του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως Κων/νο Πρίγκο τον ιστορικόν Γιάνη Κορδάτον και τον Δημήτριο Πολυμέρην που με την μεγάλη του χρηματική δαπάνη έγινε η αμαξιτή οδός Βόλου, Ζαγοράς, Χορευτού. Οι περικαλλείς εκκλησίες ασύγκριτες σε αρχιτεκτονική και το στιβαρό κτίσμα, η Σχολή του Ρήγα που εθνομάρτης εμαθήτευσε, άρα η Δασκάλα του Ρήγα! Στέκεται αγέρωχο, ακλόνητο στα 250 περίπου χρόνια. Το κολοσσιαίον ουράνιον σύστημα, με την αέναον κίνησιν του οδηγεί τον άνθρωπο σε σκέψη προς ωφέλειαν ζωής… μία ημερήσια εκδρομή είς τους Αγίους Σαράντα επίνειον της γραφικής Μακρυράχης, η ακρογιαλιά είναι και ακτή, και αιγιαλός.
Η πλαγιά του βουνού τελειώνει σε μεγάλους βράχους με μια μεγάλη σπηλιά και τρεις μικρότερες που σε γοητεύουν, και έναν μεγάλον βράχον εις τον αιγιαλόν σε σχήμα σφαίρας όπου εις την κορυφήν του υπάρχει άγαλμα γυναικός σύμβολον της μητέρας… και εδώ στο ακρογιάλι η πηλιορείτικη φιλοξενία στο αποκορύφωμά της! (Στην οικία της μας εφίλεψε με θερμόν ρόφημα μία χαριτωμένη κάτοικος γεμάτη από καλοσύνη και παράδοσιν και νουθεσίες εύγε!) Βέβαια πρέπει να αναφέρω το Χορευτό το κοσμεί το εκκλησάκι του Αγ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ και η προτομή του ποιητού Γ. Δροσίνη. Η αξέχαστη αυτή παραμονή εις Χορευτό μας έδωσε την ευκαιρίαν να κάμωμεν εκκλησιασμόν εις τον ιερόν Ναόν της Αγίας ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΖΑΓΟΡΑΣ. Κτίσμα του 1725 (δεν έχω ακριβή περίοδον, σε μελλοντικό μου σημείωμα θα το αναφέρω) πρόκειται για ένα θαύμα κομψότητος, στερεότητας, με κάθε λεπτομέρεια κτιρίου και ζωγραφικής, πρέπει ημιθέους να ονομάσουμε του κτήτορες. Εδώ η δόξα των προγόνων μας!
Και την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου ώρα 7:35 η είσοδός μας! Εις τον Ναόν ο Πατήρ Γεώργιος διάβαζε το Εωθινόν Ευαγγέλιον συνέχεια οι πιστοί το ασπάστηκαν και λάβαμε θέσιν. Ζήσαμε ένα βυζαντινόν μεγαλείον η μελωδική φωνή του Ιερέως, και των Ιεροψαλτών εναρμονισμένες, κυρίων Αποστόλου, και Νικολάου μας οδήγησαν εις τους κόλπους του Θεού. Πόσο εύμορφη είναι η Ελλάδα μας με την ιστορία της και με το γονιμότατον έδαφός της! Ο ιερέας μας έδωσε το αντίδωρον, και ύστερα εις την ειδυλλιακή πλατεία του Ιερού Ναού μας φίλεψε άρτον και ζεστό ρόφημα, και μας έδωσε χρήσιμες συμβουλές ώστε τα λόγια του Ευαγγελίου να γίνουν κτήμα μας.
ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΕΙΣΧ ΟΡΕΥΤΟΝ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Η ΔΟΞΑ
