Του Γιάννη Γεωργούδη
Η εποχή που ζούμε διακατέχεται από μία υπέρογκη και συσσωρευμένη υποκρισία, που προωθείται μέσω της κοινωνίας με μία εύστοχη υποκρισία. Τόσο ο καθένας μεμονωμένα, όσο κι αρκετοί συλλογικότεροι και ομαδικοί χώροι, διακατέχονται από ένα σύνδρομο επίμονου αισθήματος αυθεντικότητας και γνώσης της αλήθειας.
Χώροι πολιτικοί διαφόρων ιδεολογιών, κατάφεραν να χειραγωγούν τις μάζες και να φανατίζουν το θερμοκέφαλο όχλο. Μέσα από αυτές τις μάζες καταφέρνουν να επιβιώνουν, πουλώντας ευκολοχώνευτο αέρα κοπανιστό. Σε κάθε τι προσδίδουν και τη δική τους υποκειμενική, αλλά τεκμηριωμένη λογική κι αναγάγουν το ψέμα σε ιδεώδες κι επιστήμη.
Χώροι θρησκευτικοί διαφόρων θρησκευμάτων και δογμάτων, καταφέρνουν να συντηρούν τη σύγχυση στην πνευματική ζωή των ανθρώπων και να αποπροσανατολίζουν τις μάζες του ποιμνίου (κοπαδιού) από τα πραγματικά κι ουσιαστικά προβλήματα. Όλοι ισχυρίζονται ότι εκφράζουν την αλήθεια και την αυθεντικότητα του λόγου του Θεού, πλην όμως αποδίδουν μία διαφορετική μετάφραση από τους άλλους, ώστε να εξυπηρετούνται και να διασφαλίζονται τα κατά το δοκούν συμφέροντά τους. Παρατηρεί κανείς ότι και μέσα στις χριστιανικές θρησκείες, οι διχασμοί και οι διχογνωμίες είναι αρκετές, λόγω της διαφορετικής μετάφρασης κι ερμηνείας του λόγου του Θεού.
Χώροι που αυτοπροσδιορίζονται ως εκφραστές της αγάπης, της αλληλεγγύης, της ζωοφιλίας, είναι οι ίδιοι οι καθοδηγητές που εξαιρούν τον εαυτό τους από τον κανόνα, υπηρετώντας κατά τα άλλα, μία τεχνητή υποκρισία.
Παντού υπάρχει μία διάχυτη ανθρώπινη υπεροψία και υποκρισία. Αριστεροί που εφαρμόζουν μία σούπερ δεξιά πολιτική και δεξιοί που ολόκληρη η ζωή τους εν γένει εκφράζει μία αυθεντική αριστερή ιδεολογία. Ζωόφιλοι που φορούν δερμάτινα και γούνες και χριστιανοί που λένε ότι υπηρετούν την αγάπη και ταυτόχρονα συνδέουν τις απολαύσεις τους με σφαγές ζώων.
Η αλήθεια τελικά δεν είναι αυτή που μας πλασάρουν οι άλλοι ως αλήθεια. Η αλήθεια ίσως να μην έχει αποκαλυφθεί ακόμη σε κανένα και να μη τη γνωρίζει κανείς. Ίσως και να υπάρχουν πολλές αλήθειες, ανάλογα με την ερμηνεία που τις αποδίδουμε. Όμως δεν μπορούμε να επικαλούμαστε ότι είμαστε οι εκφραστές της αλήθειας και του αυθεντικού λόγου του Θεού, όταν είμαστε ανακόλουθοι σ’ αυτά που λέμε και πράττουμε. Ποιος θεωρεί τον εαυτό του γνώστη όλης της αλήθειας; Κι εάν κάποιος το πιστεύει μέσα του, μήπως αυτό είναι μία ύψιστης μορφής υπεροψία;
Ας είμαστε λοιπόν επιφυλακτικοί σε όλα αυτά που ακούμε και βλέπουμε γύρω μας, αλλά και ταπεινοί ταυτόχρονα, τόσο στα λόγια μας, όσο και στις πράξεις μας, αποφεύγοντας να θεωρούμε τον εαυτό μας ως γνώστη της αλήθειας και σωστό κριτή.
