Του Γιάννη Σακκόπουλου, Γραμματέα Ν.Ε ΠΑ.ΣΟ.Κ Μαγνησίας
Η Ισπανία, μία χώρα που πρωταγωνιστεί στις καταγγελίες κατά της κυβέρνησης της Βενεζουέλας, ζει σκηνές κρατικής καταστολής, οι οποίες αμαυρώνουν την εικόνα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Οι Βρυξέλλες διαμηνύουν ότι δεν εμπλέκονται στις εσωτερικές υποθέσεις της Ισπανίας και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα πρέπει να γίνει σεβαστό και ότι μια ανεξάρτητη Καταλονία θα πρέπει να θέσει από την αρχή αίτηση ένταξής της στην Ε.Ε. Ένα γεγονός που θα θέσει, μέχρις τότε, το υπό ίδρυση Κράτος εκτός ευρώ με απρόβλεπτες οικονομικές επιπτώσεις, καθώς το 80% των επενδύσεων προέρχονται από εταιρείες που δραστηριοποιούνται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Καταλονία είναι μία από τις πιο εύρωστες οικονομικά περιοχές της Ισπανίας και η τάση της για αυτοδιάθεση έχει τις ρίζες της στο παρελθόν. Εκπροσωπεί το 16% των Ισπανών και παράγει το 20% του πλούτου της χώρας. Το 1/4 των ισπανικών εξαγωγών έφυγαν από την Καταλονία το 2014. Σε επίπεδο πολιτισμού, οι Καταλανοί πολίτες μιλούν τη δική τους γλώσσα, έχουν τον δικό τους «εθνικό» ύμνο, τη δική τους σημαία με τις κόκκινες και χρυσές ρίγες. Οι Καταλανοί δίνουν τους μισούς φόρους τους στη κεντρική Κυβέρνηση σε αντίθεση με άλλες περιοχές π.χ τους Βάσκους, που είναι φορολογικά αυτόνομοι.
Τα ποσοστά ανεργίας παραμένουν υψηλά, αλλά βρίσκονται κάτω από τον εθνικό μέσο όρο. Αποτελεί , όμως, πρόσφατο φαινόμενο η απότομη άνοδος των υποστηρικτών της απόσχισης που συμπίπτει με την οικονομική κρίση και τροφοδοτείται από την αδιαλλαξία της Μαδρίτης, με αποτέλεσμα εκδηλώσεις αλληλεγγύης σε όλη την Ισπανία αλλά και ακραίες αντιδράσεις όπως στη Σαραγόσα όπου Ισπανοί εθνικιστές βγήκαν στους δρόμους για να ζητήσουν να εκτελεστούν οι Καταλανοί «προδότες».
Πολλοί, δυστυχώς, εξετάζουν τις επιπτώσεις που θα έχει στη συνοχή της Ε.Ε, μία ενδεχόμενη ανεξαρτοποίηση της Καταλονίας και δεν πηγαίνουν καθόλου στην καρδιά του προβλήματος ότι για κάποια κράτη-μέλη, η κρίση του ευρώ οδήγησε σε κρίση εθνικής συνοχής και ταυτότητας και σίγουρα σε μία πολιτισμική κρίση.
Βασική αρχή της Ε.Ε ήταν να σταματήσει ο εθνικισμός, δυστυχώς αποδεικνύεται από άκρη σε άκρη της ότι λανθασμένες και αντιδημοκρατικές πολιτικές έδωσαν ζωή σε νέες μορφές εθνικισμού. Η Ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ κυριαρχήθηκε από έναν νεοφιλελευθερισμό και στα δεξιά της αλλά και στα αριστερά της, με αποτέλεσμα να δώσει πρόσφορο έδαφος σε λαϊκιστές που στρέφονται κατά της μετανάστευσης, του ελεύθερου εμπορίου και υπέρ του οικονομικού πατριωτισμού.
Η συζήτηση στην Ευρώπη έχει ανοίξει και η Ελληνική Σοσιαλδημοκρατία πρέπει να δώσει την δική της απάντηση όχι ως «έρμο» θύμα των πολιτικών αυτών, αλλά να φωτίσει την Ευρώπη για τους ρεαλιστικούς κινδύνους που ελλοχεύουν από τις πολιτικές αυτές. Γιατί, στην πολιτική, το ίδιο χρήσιμο μπορεί να είναι όχι το τι μπορείς να κάνεις, αλλά και το τι δεν πρέπει να κάνεις.
