Του Ακη Καλαμαρά, μέλους ΣΥΡΙΖΑ Ο.Μ. Βορειοανατολικού Βόλου
akis.kalamaras@gmail.com
Ανατρέχοντας στα πολιτικά γεγονότα της χώρας δύο χρόνια πριν, θα ήταν αδύνατο να προβλέψουμε ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς θα κατέληγε να είναι η μακροβιότερη και πιο ανθεκτική κυβέρνηση την περίοδο της κρίσης.
Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη του 2015 με σημαία ένα γενναίο πρόγραμμα απέναντι στη λιτότητα είχε σαν συνέπεια την πεντάμηνη διαπραγμάτευση που κορυφώθηκε με το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού απέναντι στο τελεσίγραφο των δανειστών. Στη συνέχεια, όλη αυτή η ταραχώδης περίοδος είχε σαν κατάληξη τον επώδυνο συμβιβασμό ανάμεσα στην Ελληνική κυβέρνηση και στη νεοφιλελεύθερη πτέρυγα των ευρωπαίων εταίρων.
Η Ελληνική κοινωνία το Σεπτέμβρη του 2015, παρά την σφοδρή προπαγάνδα από το σύνολο του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος του χθες πως η χώρα οδηγήθηκε στη καταστροφή, σε συνδυασμό με την κριτική της υπόλοιπης Αριστεράς περί υποχώρησης και προδοσίας, έδωσε και πάλι τα ηνία της διακυβέρνησης στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η διατήρηση της εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση της Αριστεράς αποδεικνύει ορισμένα πράγματα. Πως ο Ελληνικός λαός έκλεισε οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τους πολιτικούς εκφραστές της χρεοκοπημένης Ελλάδας, ότι πλέον η κοινωνία δεν ποδηγετείται από την προπαγάνδα των συστημικών ΜΜΕ και ότι κάθε πολίτης αναγνωρίζει τις ειλικρινείς και έντιμες προσπάθειες για έξοδο της χώρας από την πολυετή κρίση.
Κάνοντας ένα πρώτο απολογισμό στη μέση της τετραετίας, η γλώσσα των αριθμών έρχεται να επιβεβαιώσει πως ο προοδευτικός και ορθολογικός σχεδιασμός ακόμη και σε περιόδους ύφεσης μπορεί να επιφέρει θετικά αποτελέσματα σε μια οικονομία. Ενδεικτικά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε την εκτίναξη των Άμεσων Ξένων Επενδύσεων κατά 185% το α’ εξάμηνο του 2017 έναντι του α’ εξαμήνου του 2016 παρά τα όσα προσπαθεί να καταλογίσει η αντιπολίτευση περί εχθρικού χαρακτήρα της κυβέρνησης απέναντι στις επενδύσεις. Η σταθερή άνοδος του Γενικού Δείκτη Βιομηχανικής Παραγωγής σε συνδυασμό με τα ρεκόρ αφίξεων στον τουρισμό διαψεύδουν και πάλι τη ρητορική της αντιπολίτευσης για συρρίκνωση της εθνικής οικονομίας. Κυρίαρχα όμως η δημιουργία 239.000 καθαρών θέσεων εργασίας και η μείωση των ανέργων κατά 211.000 τα τελευταία δύο χρόνια είναι το επιστέγασμα της επίπονης και επίμονης προσπάθειας για έξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια.
Επειδή όμως η επίτευξη θετικών αριθμών στην οικονομία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά το μέσο για την οικοδόμηση ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους και την εμπέδωση της κοινωνικής δικαιοσύνης αξίζει να αναφέρουμε ορισμένες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης της Αριστεράς. Η καθολική πρόσβαση του πληθυσμού στο σύστημα υγείας, η μεταρρύθμιση της πρωτοβάθμιας υγείας και η ενίσχυση της συνολικά με επιπλέον προσλήψεις προσωπικού, είναι κάποιες από τις πρωτοβουλίες που αναγνώρισε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και χαρακτήρισε τον Έλληνα Πρωθυπουργό ως «το είδος τη πολιτικής ηγεσίας που χρειαζόμαστε».
Ο πρώτος νόμος του ΣΥΡΙΖΑ για την ανθρωπιστική κρίση, η θέσπιση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης και η διανομή μέρους του πλεονάσματος στα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα αποτελούν όχι μόνο αναγκαιότητα αλλά και την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στην Αριστερά και στο Νεοφιλελευθερισμό.
Καθώς για ακόμη μια φορά μερίδα του πολιτικού συστήματος μιλά για τον «ξεπερασμένο» διαχωρισμό ανάμεσα σε Αριστερά και Δεξιά οφείλουμε να αναδείξουμε μία επιπλέον θεμελιώδη ιδεολογική διαφορά. Τη στιγμή που η νεοφιλελεύθερη αντίληψη επιδιώκει την περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών δικαιωμάτων και τη μείωση του εργασιακού κόστους προς όφελος του παρασιτικού κεφαλαίου, ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει στο ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας και στην επιχειρηματικότητα έντασης γνώσης. Οι δράσεις που έχουν υλοποιηθεί τα δυο τελευταία χρόνια, με την ενίσχυση για παράδειγμα την έρευνας και της καινοτομίας, δίνουν τον τόνο για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου που θα έχει στον επίκεντρο του το ανθρώπινο και κοινωνικό κεφάλαιο, τη γνώση, την καινοτομία και την εξωστρέφεια.
Τέλος, είναι σημαντικό να σταθούμε στις πρόσφατες επισκέψεις του Γάλλου Προέδρου και του Ιταλού Πρωθυπουργού με τη διττή οικονομική και πολιτική στήριξη που προσφέρουν στη χώρα μας. Η διεθνής αναγνώριση που χαίρει η κυβέρνηση έρχεται να διαψεύσει ακόμη μία ανεδαφική επιχειρηματολογία της αντιπολίτευσης περί απομόνωσης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πλέον κοινή παραδοχή ακόμη και διεθνών αναλυτών πως ο ΣΥΡΙΖΑ από εκεί που χαρακτηριζόταν ως ένα «επικίνδυνο» κόμμα για την ΕΕ, αποτελεί πλέον καθοριστικό πολιτικό παράγοντα στην συζήτηση για την επόμενη μέρα της Ευρώπης.
Στις δημοκρατίες και στον κοινοβουλευτισμό είναι αναγκαία και χρήσιμη η παρουσία μιας αντιπολίτευσης που θα ελέγχει, θα κάνει κριτική και ενίοτε θα στηρίζει τις όποιες θετικές πρωτοβουλίες της εκάστοτε κυβέρνησης. Δυστυχώς όμως για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για τη χώρα η στάση ιδιαίτερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποδεικνύεται κατώτερη των ιστορικών περιστάσεων. Η αντιπολίτευση κουτσομπολιού παρασκηνιακού τύπου σίγουρα δεν προσθέτει κύρος στην ΝΔ και επί της ουσίας δεν λειτουργεί προς την κατεύθυνση εμπέδωσης και εμβάθυνσης της δημοκρατίας.
Η «μεταμνημονιακή» Ελλάδα έχει αρχίσει σταδιακά να οικοδομείται, και όπως σε όλες τις κρίσιμες ιστορικές καμπές, βιώνουμε τις ωδίνες γέννησης του νέου. Παραφράζοντας λοιπόν τον A. Gramsci, η πρόκληση για τη «μεταμνημονιακή» Ελλάδα είναι να προχωράμε χωρίς αυταπάτες και χωρίς να απογοητευόμαστε.
