Του Δημήτρη Αντωνίου, Καθηγητή Αγγλικής
Πρόσφατα ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Κυριάκος Μητσοτάκης δεσμεύτηκε, committed himself, πως αναλαμβάνοντας την διακυβέρνηση της χώρας θα επιτρέψει την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Από την άλλη πλευρά ο νυν Πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Γεώργιος Πετράτος, σε διαφημιστικό spot στην τηλεόραση δηλώνει: «Σχεδιάζουμε το μέλλον του αύριο, σήμερα», και έτσι πρέπει να είναι. Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που προετοιμάζονται γι’ αυτό, the future belongs to those who prepare for it.
Τόσο ο κ. Μητσοτάκης όσο και ο κ. Πρύτανης είναι απόφοιτοι κορυφαίων Αμερικανικών πανεπιστημίων του Harvard και της Αριζόνας αντίστοιχα, γνωρίζουν από πρώτο χέρι τη λειτουργία, τα οφέλη και τα πλεονεκτήματα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, αν και το Πανεπιστήμιο της Αριζόνας είναι δημόσιο, αλλά ο κ. Πετράτος είναι άριστος γνώστης και των ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Ας υποθέσουμε πως ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο ιδρύεται και στην ευρύτερη περιοχή του Βόλου, και λέγοντας ευρύτερη περιοχή εννοούμε εκτός του ιστού της πόλης αλλά στις παρυφές της πόλης.
Όπως τόνισα και άλλοτε μέσω της στήλης, ένα τέτοιο ίδρυμα μπορεί να ξεκινήσει ως Ελληνο-Αγγλικό Κολλέγιο και να εξελιχθεί σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Λέγοντας Κολλέγιο, εννοώ Ελληνο-Αγγλικό Δημοτικό που θα έχει όλες τις προδιαγραφές και προοπτικές ανάπτυξης. Τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής και της Αγγλίας ξεκίνησαν σαν σχολές, κυρίως θεολογικές και εξελίχθηκαν όπως τα γνωρίζουμε.
Η ανάπτυξη μιας χώρας ή περιοχής, όπως στην περίπτωσή μας, δεν έρχεται με νομοσχέδια και νόμους, έρχεται με σοβαρές επενδύσεις και σοβαρούς επενδυτές, και η ιδιωτική εκπαίδευση είναι μία τρομερά ελκυστική δραστηριότητα που μπορεί να προσελκύσει και επενδυτές, αλλά κυρίως «πελάτες», εννοώ φοιτητές και μαθητές, όχι μόνο από την πόλη μας, την περιφέρεια ή και την επικράτεια, αλλά και από γειτονικές χώρες καθώς θα εξηγήσω στη συνέχεια.
Μία καινοτόμο συνεργασία μεταξύ Α) ιδιωτικού τομέα, Β) Δήμου Βόλου και Γ) Πανεπιστημίου Θεσσαλίας θα είχε ως αποτέλεσμα μία ραγδαία οικονομική και εκπαιδευτική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής. Μέσω των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων Public – Private – Partnership, δηλ. δημόσιας και ιδιωτικής επιχειρηματικότητας (βλέπε διαδίκτυο), η εξέλιξη θα μπορούσε να είναι τάχιστη. Ο ιδιωτικός τομέας ήδη διαθέτει τον κατάλληλο χώρο και ένα μέρος της αρχικής επένδυσης και εναπόκειται στους δύο άλλους φορείς να ανταποκριθούν ανάλογα.
Ένα καλό ιδιωτικό Ελληνο-Αγγλικό Κολλέγιο (δημοτικό σχολείο) θα είχε άμεσο enrollment (σύνολο μαθητών) τουλάχιστον 150-200 μαθητές και η απόσβεση της αρχικής επένδυσης θα ήταν θέμα ολίγων ετών… Η αρχική επένδυση θα μπορούσε να είναι της τάξεως των 500.000 ευρώ, ο χώρος διατίθεται σχεδόν δωρεάν. 200 μαθητές επί 4.000 ευρώ ετησίως, έχουμε το ποσό των 800.000 ευρώ gross income – τζίρο. Πέραν των συγκεκριμένων φορέων Δήμου Βόλου, Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας και ιδιώτες, το εν λόγω εγχείρημα θα μπορούσε να προσελκύσει επενδυτές ή και συνεργασία με Αγγλόφωνα πανεπιστήμια χωρών όπως ΗΠΑ, Μ. Βρετανία κλπ., αλλά και ντόπιων Θεσσαλών και όχι μόνον. Το τρίπτυχο Πανεπιστήμιο – Δήμος Βόλου – ιδιώτες αποτελεί φερεγγυότητα, εγγύηση και εξασφαλισμένη επένδυση. Πολλοί Θεσσαλοί της διασποράς Αγγλόφωνων χωρών θα ήταν πρόθυμοι να επενδύσουν εφόσον το εν λόγω εγχείρημα θα πρόσφερε και ένα Greek Summer Camp, όπου τα παιδιά τους θα συνδύαζαν διακοπές αλλά και διδασκαλία και ενίσχυση της ελληνικής γλώσσας και ελληνικότητας. Όσο για τα ελληνόπουλα της κεντρικής Ελλάδας πεδίον δόξης λαμπρόν για βελτίωση της Αγγλικής γλώσσας.
Δέον να σημειωθεί πως ο γράφων στο παρελθόν μόνος του ίδρυσε, λειτούργησε και ανέδειξε ένα σχολείο μοντέλο που ποτέ δεν αμφισβητήθηκε και το οποίο παρουσιάστηκε σε διεθνές συνέδριο γλωσσολογίας στην Αθήνα το 1990.
Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας θα μπορούσε να διενεργήσει μία έρευνα αγοράς και να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει την απόλυτη ανάγκη ενός τέτοιου εγχειρήματος.
Ο Δημος Βόλου θα μπορούσε να αναλάβει τη μελέτη, προϋπολογισμό, ίσως και την κατασκευή. Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας θα μπορούσε να αναλάβει τον χωροταξικό τομέα. Το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου θα μπορούσε να λειτουργήσει ένα τμημα εκπαίδευσης, που θα προετοίμαζε με τον πλέον άρτιο και επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο την διδασκαλία ξένων γλωσσών και την προετοιμασία διδασκαλίας ξένων γλωσσών, ξεκινώντας από νηπιαγωγούς.
Οι σημερινές Αγγλικές Φιλολογίες Αθηνών και Θεσσαλονίκης όπου «εκπαιδεύονται» ή εκκολάπτονται οι καθηγητές Αγγλικής και άλλων γλωσσών, είναι αίθουσες διαλέξεων και ακροάσεως. Σε αίθουσες διαλέξεων και ακροατηρίων των 100 και 150 φοιτητών δεν μπορούν να εκπαιδευτούν δάσκαλοι ξένων γλωσσών. Η σωστή διδασκαλία ξένων γλωσσών ξεκινά ή θα έπρεπε να ξεκινάει από το νηπιαγωγείο, με σωστά εκπαιδευμένους νηπιαγωγούς. Η Αγγλική γλώσσα είναι μία τεράστια επιχείρηση στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς, η οποία βρίσκεται, σε μεγάλο βαθμό, στα χέρια ερασιτεχνών. Το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας διαχρονικά ενδιαφερόταν οι καθηγητές Αγγλικής να είναι επαρκείς, proficient, με άλλα λόγια ποσοτικά, όσο για ποιοτικά, ούτε καν λόγος να γίνεται.
Ας υποθέσουμε ότι το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας δημιουργεί ένα τμήμα εκπαίδευσης διδασκαλίας της Αγγλικής στη σχολή των Νηπιαγωγών. Οι απόφοιτοι αυτής της σχολής θα γίνουν ανάρπαστοι, πρώτον, από τα νυν υπάρχοντα φροντιστήρια Αγγλικής της περιοχής, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδος (ο γράφων διαθέτει αρκετή εμπειρία της διδασκαλίας της Αγγλικής από δασκάλες δημοτικής εκπαίδευσης). Τονίζουμε τους όρους νηπιαγωγούς και δασκάλες, διότι η ξένη γλώσσα μεταδίδεται και διδάσκεται αποτελεσματικότερα και διαχρονικότερα πολύ καλύτερα από νηπιαγωγούς και δασκάλες, παρά από δασκάλους. Με τη δέουσα διαφήμιση, μέσω του Δήμου και του Πανεπιστημίου, ένα τέτοιο εγχείρημα θα μπορούσε να προσελκύσει φοιτητές, όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από άλλες όμορες χώρες, ξεκινώντας από την Τουρκία (τεράστια αγορά) και όλα τα υπόλοιπα Βαλκάνια (Σερβία, Βουλγαρία, Σκόπια, Αλβανία κλπ.). Όπως εκπαιδεύονται οι νηπιαγωγοί να διδάξουν την ελληνική γλώσσα στα ελληνόπουλα, έτσι θα έπρεπε να εκπαιδεύονται και οι καθηγητές Αγγλικής από νηπιαγωγούς για να διδάξουν Αγγλικά, τουλάχιστον σε μαθητές Δημοτικού. Σε επίπεδο Lower και Proficiency απαιτούνται άλλες γνώσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να προσφέρονται σε άλλα επίπεδα. Στην Ελλάδα, ένας καθηγητής Αγγλικών, δυστυχώς, στις πλείστες των περιπτώσεως, είναι για όλα τα επίπεδα…
Οι εν λόγω νηπιαγωγοί που θα εκπαιδεύονταν ως δασκάλες Αγγλικής ή και άλλων γλωσσών, θα εκπαιδεύονταν να μην χρησιμοποιούν τη μητρική γλώσσα ως medium, μέσον διδασκαλίας της ξένης γλώσσας. Η μητρική γλώσσα, το είπαμε και άλλοτε, είναι εχθρός της ξένης γλώσσας.
