Συνομιλώντας με τα παιδιά του ΟΚΑΝΑ
Του Αντώνη Χρ. Τσικουρίδη
Σε ερώτηση μου τι δουλειά έκανες, η απάντηση κοφτή, ανελέητη: πουλούσα πρέζα, κάπνιζα πρέζα. Απάντηση ανελέητη, γροθιά στο στομάχι. Καθημερινά ακούμε ειδήσεις ή διαβάζουμε για συλλήψεις παρόμοιων περιστατικών. Τώρα ολοζώντανα μπροστά μου δίπλα μου. Η κουβέντα έγινε σε παγκάκι που βρίσκεται έξω από τον ΟΚΑΝΑ (Οργανισμός Κατά των Ναρκωτικών). Είναι ακριβώς δίπλα από την είσοδο Παλαιού Νοσοκομείου.
Στον καθημερινό περίπατο μου προς Άναυρο, έβλεπα αυτά. Τα παιδιά σε ομάδες να περιμένουν για την θεραπεία τους. Επιθυμούσα διακαώς να μιλήσω μαζί τους, να ακούσω τα προβλήματα τους, να ζήσω τις αγωνίες τους.
Διέκρινα θέληση για ζωή. Εδώ είναι και η λύση του προβλήματος. Οι αρχαίοι προγονοί μας έλεγαν το περίφημο «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Δηλαδή πίστη στον Θεό αλλά και προσωπικό αγώνα για νικηφόρο αποτέλεσμα.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η μάχη για την έξοδο από τις ναρκωτικές ουσίες είναι σκληρή, αδυσώπητη. Η ανθρώπινη δύναμη – θέληση όμως είναι πιο ισχυρές είναι ανίκητες.
Συναντώ τον Νίκο και τον Γιώργο 33 ετών παιδιά αξιόλογα. Και οι δυο είχαν στόχο σχολές ανώτατης εκπαίδευσης, θα τις έλεγαν σχολές αυξημένης ευαισθησίας. Πέρασαν και οι δυο τους. Ο Νίκος μου είπε ότι διέκοψε τις σπουδές του στους 8 μήνες. Τώρα είναι ελαιοχρωματιστής. Είχε αρχίσει την Χρήση από τα (15) δεκαπέντε χρόνια του για εμπειρία. Μου ειπώθηκε ότι η κατάσταση στην οικογένεια του ήταν εξαιρετική. Γενικές γνώσεις σπουδαίες. Ο Γιώργος δεν μιλούσε πολύ. Μεταξύ άλλων μου ανέλυσε την ετυμολογία της λέξης αναρχισμός. Ήταν συγκρατημένοι. Κρατάμε μικρό καλάθι.
Τους απαντώ προχωράμε, η ζωή είναι δική σας πλέον σας ανήκει, χαρείτε το.
Συζητώ με τον Διευθυντή του ΟΚΑΝΑ ψυχίατρο Γιαμουσιάρη Θεοδόσιο. Δύσκολο έργο, απαιτείται αυξημένη ευαισθησία, μεγαλείο ψυχής για την άσκηση του έργου του. Δυσκολίες πολλές.
Ημέρα Παρασκευή προσεγγίζω ομάδα που περίμενε για θεραπεία περίπου 10 άτομα. Με προθυμία δέχθηκαν να συζητήσουμε τα προβλήματα τους. Ήταν η Γαρυφαλλιά, ο Στέλιος, ο Τάσος, ο Βασίλης, ο Πέτρος, ο Ανδρέας, ο Νίκος, δεν θυμάμαι τα ονόματα δυο – τριών παιδιών. Τους ζητώ συγνώμη.
Ο Πέτρος και ο Ανδρέας είναι 29 ετών και ξεκίνησαν την χρήση ουσιών από τα 12 και 13 αντίστοιχα. Οικογένειες με προβλήματα. Η αγκαλιά των ναρκωτικών ανοιχτή για παράδοση.
Η μήτρα – η ασπίδα είναι η οικογένεια, βιολογικοί ψυχολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες, όπως η σημερινή τραγική οικονομική κατάσταση οδηγούν στη βάσανο των ναρκωτικών σε πορεία καταστροφής. Το 9% του πληθυσμού, δηλαδή περίπου 1.000.000 άτομα κάνουν χρήση κάνναβης.
Ο Στέλιος με τον οποίο συμφωνούν και οι υπόλοιποι ότι τα υποκατάστατα φάρμακα που τους δίνουν δεν τους βοηθούν. Αντίθετα τους δημιουργούν προβλήματα, τους πέφτουν τα δόντια αδυνατίζει το μυοσκελετικό τους σύστημα. Ένα από τα παιδιά μου δείχνει χαρακτηριστικά ότι αν χτυπήσω το χέρι στο παγκάκι κινδυνεύει να σπάσει το χέρι γιατί έχει αδυνατίσει σημαντικά. Ζητούν τη χορήγηση μεθαδόνης, όπως χορηγούν στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Κάποιος φωνάζει είμαστε κρατικά πρεζόνια.
Η απάντηση του Διευθυντού είναι ότι είναι πολιτική κρατική και ότι τα υποκατάστατα που τους δίνουν είναι μεγαλύτερης διάρκειας και έχουν καλά αποτελέσματα. Για την απώλεια των δοντιών τους εμπλέκονται διάφοροι παράγοντες. Πανελλαδικά χορηγούνται: μεθαδόνη σε 2.054 άτομα και άλλα υποκατάστατα σε 6.312 άτομα.
Όλοι τους επιθυμούν από την αστυνομία όταν τους κάνουν σωματικό έλεγχο να είναι ανθρωπινότερος. Τους ρωτά αν χτυπούν, η απάντηση είναι όχι.
Επίσης επιθυμούν να εργαστούν. Θέμα άκρως σοβαρό. Στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι επιθυμητοί. Εδώ χρειάζεται ισχυρότερη παρέμβαση των Δήμων του Νομού και ιδιαίτερα Βόλου, Αλμυρού και Βελεστίνου.
Πληροφορήθηκα ότι από την εκκλησία τους προσφέρονται γεύματα από τα συσσίτια που λειτουργούν. Επίσης τρόφιμα ή χρήματα σε οικογένειες που έχει πρόβλημα μέλος της.
Στον ΟΚΑΝΑ Βόλου όπως μου δηλώθηκε είναι υπό θεραπεία περί τα 220 άτομα εκ των οποίων το 75% είναι άνδρες και το 25% γυναίκες.
Υπάρχουν αποκλίνουσες απόψεις μεταξύ ασθενών και ιατρικού προσωπικού για την φαρμακευτική αγωγή. Πιστεύω ότι με συζήτηση θα βρεθεί λύση.
Η μήτρα- ασπίδα είναι η οικογένεια αλλά και οι βιολογικοί και ψυχολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες όπως σημερινή τραγική κατάσταση που οδηγούν στη βάσανο των ναρκωτικών, σε πορεία καταστροφής. Ο γιατρός μου είπε ότι σοβαρές ενδείξεις να ανησυχήσουμε είναι η σχολική απόδοση, η αναξιοπιστία μεταξύ λόγου και πράξεων.
Και εδώ πρέπει να είναι αυξημένη, η διαρκής ενημέρωση από την Πολιτεία, το σχολείο, την εκκλησία.
Παιδιά του ΟΚΑΝΑ σας ευχαριστώ. Μου ορίσατε νέα διαδρομή στη ζωή. Να ταξιδέψω στα προβλήματά σας και να φωνάξω ότι όταν ήσασταν 12,13,15 χρόνων και αρχίσατε την πορεία στον όλεθρο, εμείς ως κοινωνία τι κάναμε; Σας αφήσαμε απροστάτευτους, στα θεριά που πλουτίζουν από την καταστροφή σας, που σας περικυκλώνουν. Παιδιά δεν είστε στο περιθώριο της κοινωνίας, είστε ισότιμα μέλη με δικαιώματα και υποχρεώσεις. Ακόμη μια μάχη χρειάζεται με όλη την δύναμη της ψυχής σας.
Σας περιμένει η οικογένεια, η άνοιξη, ο έρωτας, η ζωή.
Μανάδες που η κάθε μέρα είναι Γολγοθάς, βλέποντας τα παιδιά τους να υποφέρουν. Οδύνη ατελείωτη. Ο σπαραγμός σας ακούγεται στα πέρατα του κόσμου. Χρειάζεται συμπαράσταση από όλους μας.
Μανάδες πατεράδες είμαστε εν δυνάμει υποψήφιοι να ζήσουμε την οδύνη, την καταστροφή των παιδιών μας. Χρειάζεται διαρκής εγρήγορση, πολύ αγάπη.
Εισερχόμενος για την τελευταία συζήτηση με τον γιατρό Γιαμουσιάρη Θεοδόσιο, τον οποίο ευχαριστώ θερμά, συναντώ νέο άνδρα 33-35 χρόνων, που το πρόσωπό του έλαμπε. Λάμψη εκτυφλωτική.
Μου φωνάζει νίκησα. Χωρίς να τον ξέρω μου λέει σήμερα περνώ από την ψυχολόγο. Βγαίνω ξανά στην κοινωνία. Νίκησα.
Οι κοινωνίες δεν είναι να αποκεφαλίζουν τους πολίτες, είναι να τους παιδεύουν.
Φεύγω από την κουβέντα που είχα με τα παιδιά του ΟΚΑΝΑ, προβληματισμένος, πικραμένος. Αλήθεια πόσα παιδιά θα είχαν σωθεί, αν η αγκαλιά της Κολωνίας ήταν απλωμένη, πλημμυρισμένη από αγάπη;
Υ.Γ.: Το τίτλο τον επέλεξαν τα παιδιά του ΟΚΑΝΑ
