Του Βασίλη Μεταξά,
γραμματέα της Τ.Ε. Μαγνησίας του ΚΚΕ
Η προσπάθεια να υποβαθμιστεί η προχτεσινή εκδήλωση της εσθονικής προεδρίας δεν πρέπει να επιτραπεί. Ο χυδαίος αντικομμουνισμός που ξέρασαν οι συμμετέχοντες στο συνέδριο και στις παράλληλες εκδηλώσεις, αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις των διοργανωτών και επαληθεύει τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ, που έχει για επίσημη ιδεολογία τον αντικομμουνισμό. Ανάμεσα στα ανεκδιήγητα «λουλούδια» που άνθισαν σε αυτές τις εκδηλώσεις, με τις ευλογίες και την προτροπή της ΕΕ, ήταν και τα ακόλουθα.
Ο Εσθονός ευρωβουλευτής Τούνε Κέλαμ, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, κεντρικός ομιλητής στο Συνέδριο, αφού εξέφρασε τον αποτροπιασμό του, που Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν αναγνωρίζονται ακόμα ως «θετικές προσωπικότητες», έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι η ΕΣΣΔ βοήθησε επί ενάμιση χρόνο τον Χίτλερ να κατακτήσει τη Δυτική Ευρώπη (!) και ότι ο Στάλιν «απαγόρευσε» στους Γάλλους κομμουνιστές να πολεμήσουν εναντίον των ναζιστικών στρατευμάτων που εισέβαλαν στη Γαλλία(!!). Ο Σουηδός, Goran Lindblad, τόνισε ότι: «η κομμουνιστική ιδεολογία ήταν από μόνη της κακή, και δεν φταίει ότι κάτι πήγε στραβά όταν εφαρμόστηκε» για να καταλήξει πως «και τα δύο κείμενα, το” Mein Kampf ” («Ο Αγών μου») του Χίτλερ και το Κεφάλαιο του Karl Marx, περιλαμβάνουν την ιδέα να χρησιμοποιήσουμε τρόμο για να κρατήσουμε δικτατορίες στην εξουσία».
Το δε κείμενο των «Συμπερασμάτων» που εξέδωσε εκ μέρους της Ε.Ε. όλος αυτός ο βόθρος, επιβεβαιώνει την απαίτηση να μην υποβαθμιστεί αυτή η εκδήλωση. Πιο συγκεκριμένα.
Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «καμία διαδικασία αναζήτησης αλήθειας και δικαιοσύνης, συγκρίσιμη με εκείνη που διεξήχθη από τη διεθνή κοινότητα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ενάντια στους δράστες των ναζιστικών εγκλημάτων, δεν έχει αναληφθεί στα περισσότερα από 25 χρόνια που πέρασαν από την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη». Συνεχίζοντας την «εγκληματολογία» και προαναγγέλλοντας νέες διώξεις προσθέτει: «Τα κομμουνιστικά καθεστώτα στην Ευρώπη διέπραξαν διεθνή εγκλήματα, ιδίως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και μέχρι την κατάρρευση του Σοβιετικού Συνασπισμού. Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν υπόκεινται σε νόμιμους περιορισμούς και οι δράστες μπορούν να δικαστούν ανά πάσα στιγμή». Στο ίδιο μοτίβο και σε μια λογική «πάμε καλά, μπορούμε και καλύτερα», το κατάπτυστο πόνημα αναφέρει: «Η μνήμη των θυμάτων των κομμουνιστικών καθεστώτων απαιτεί την έρευνα και τη δίωξη των δραστών αυτών των εγκλημάτων. Πολλές χώρες είχαν μεγάλη επιτυχία σε αυτό το έργο (σ.σ. απαγόρευση Κομμουνιστικών Κομμάτων και συμβόλων, απαγόρευση αναφοράς στον Σοβιετικό Στρατό και παράλληλα ηρωοποίηση των SS και των ναζί!), αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι υπεύθυνοι για τα εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων που ζουν ατιμώρητοι μεταξύ μας. Απαιτείται διεθνής συνεργασία για να φέρουμε αυτά τα άτομα ενώπιον της δικαιοσύνης». Μάλιστα αποφάσισαν και τη σύγχρονη «Ιερά Εξέταση» ενάντια στους κομμουνιστές: «Σήμερα (σ.σ. την Τετάρτη), κατά τη συνάντηση των αντιπροσώπων των υπουργείων Δικαιοσύνης πολλών χωρών της ΕΕ, οι συμμετέχοντες ενημερώθηκαν για την πρωτοβουλία ίδρυσης του Συμβουλίου για τη διερεύνηση των εγκλημάτων των κομμουνιστικών καθεστώτων (CICROC) Σκοπός του CICROC είναι να φέρει στο φως τα πιο σκληρά εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων, να εντοπίσει τους δράστες αυτών των εγκλημάτων και να διευκολυνθεί η διεθνής συνεργασία στο θέμα αυτό, να οικοδομηθεί γενική ευαισθητοποίηση για τις βιαιοπραγίες που διαπράττονται από τα κομμουνιστικά καθεστώτα, οι τέτοιες δράσεις να συμβάλλουν, δε, στη βελτίωση των εν λόγω ερευνών και διώξεων».
Τα παραπάνω, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθούν ως χοντράδες κάποιων γραφικών. Πολύ περισσότερο, να μην περάσει η λογική: «τι με νοιάζει εμένα». Και αυτό γιατί πυροβολούν το παρελθόν, με την αγωνία να ξεμπερδεύουν με το σήμερα και το αύριο της ταξικής πάλης. Αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο της αντικομμουνιστικής υστερίας. Στόχος τους είναι να αποθεώσουν την «ελευθερία» των λίγων να εκμεταλλεύονται και να κλέβουν το μόχθο των πολλών. Με τόνους λάσπης στο σοσιαλισμό – κομμουνισμό, προσπαθούν να κρύψουν τα εγκλήματα του σάπιου συστήματος που με πάθος υπηρετούν.
Τέτοια είναι η εργοδοτική τρομοκρατία, τα χιλιάδες εργατικά «ατυχήματα», η ανεργία και η ανασφάλεια, τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα όπου Γης, με τα εκατομμύρια των θυμάτων, των προσφύγων και των μεταναστών. Στον καπιταλισμό πιστώνεται και η βαρβαρότητα του ναζισμού, καθώς αποτέλεσε ένα από τα μοσχαναθρεμμένα τέκνα του, μια από τις πιο εγκληματικές μορφές άσκησης της αστικής εξουσίας.
Γι’ αυτό η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα χρειάζεται να επαγρυπνούν, ειδικά σήμερα που κλιμακώνεται η ανοιχτή ή καλυμμένη αντικομμουνιστική προπαγάνδα, με ενορχηστρωτή την ΕΕ. Η κλιμάκωση αυτή αποτελεί «δείκτη» ότι το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά του εντείνουν την αντιλαϊκή επίθεση, κι αυτό αποδεικνύει η πείρα όλων των τελευταίων χρόνων.
Η επιχείρηση «λάσπη στον κομμουνισμό» αποτέλεσε αναγκαίο συμπλήρωμα της «ρεβάνς» που πήρε ο καπιταλισμός, σαρώνοντας κατοχυρωμένα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα μετά την αντεπανάσταση. Όχι τυχαία, τα τελευταία χρόνια που οι εργαζόμενοι φορτώνονται τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, ο αντικομμουνισμός ενισχύεται από διάφορες πλευρές και από κάθε λογής ακροδεξιά – αντικομμουνιστικά μορφώματα, που συμμετέχουν και σε αστικές κυβερνήσεις (π.χ. ΛΑΟΣ, ΑΝΕΛ).
Η προσπάθεια, εξάλλου, να αποτελέσει η μη συμμετοχή της Ελλάδας στη φιέστα της Εσθονίας διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη ΝΔ, δεν πρέπει να ξεγελάσει κανέναν. Κι αυτό γιατί ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, όπως και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, συμπράττουν «από το Α έως το Ω» στην υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου, που προϋποθέτει το τσάκισμα του λαού, για να ανακάμψουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό επιβεβαίωσε περίτρανα και η από κοινού ψήφιση του 3ου μνημονίου.
Απ’ αυτήν τη σκοπιά, αποτελεί ευθύνη του εργατικού, ευρύτερα του λαϊκού κινήματος να δώσει απάντηση στον αντικομμουνισμό, έχοντας καθαρό ότι η έντασή του προμηνύει νέα κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Η αγωνία τους είναι να θαμπώσουν τη μοναδική διέξοδο για τους λαούς, που βρίσκεται στην πάλη για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, μέχρι την ανατροπή της.
Η πρώτη απόπειρα οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και σε άλλες χώρες έδειξε τις αστείρευτες δυνάμεις του λαού, έδωσε τεράστια ώθηση στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Παρά τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τις ανεπάρκειες, έλυσε προβλήματα που δεν μπορεί και δεν θέλει να λύσει ο καπιταλισμός, ικανοποίησε σύνθετες λαϊκές ανάγκες.
Προπάντων απέδειξε την ανωτερότητα του σοσιαλισμού απέναντι στον καπιταλισμό. Επιβεβαίωσε ότι οι εκμεταλλευτές δεν είναι ανίκητοι, πως η εξουσία τους δεν είναι άπαρτη και αιώνια. Τα διδάγματα αυτά, που χρειάζεται να γίνουν κτήμα του εργατικού – λαϊκού κινήματος, είναι που τους στοιχειώνουν και σήμερα. Γι’ αυτό ξερνάνε δηλητήριο και χολή.
Υ.Γ. Μια φωνή από το παρελθόν. Όσο και να προσπαθεί το γνωστό «γκρουπ» αντικομμουνιστών ν’ αλλάξουν ένα πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα, το οποίο δεν ευνοεί αυτή τη χυδαιότητα κι αυτή την αντισοσιαλιστική εκστρατεία, ο λαός λέει: «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει». Το εργατικό κίνημα της χώρας μας και της περιοχής μας έχει πλούσια αγωνιστική πείρα.
Μας ήρθε στα χέρια ένα δημοσίευμα στην ιστορική εφημερίδα «Αναγέννηση» της πόλης μας. Μια καταγγελία απέναντι στη βρετανική διοίκηση του Βόλου και την αστυνομία που εκείνη διεύθυνε (και αποτελούνταν από τα κατακάθια των συνεργατών των Ναζί), τις ημέρες που ο Βόλος είχε απελευθερωθεί από τον ΕΛΑΣ. Πιο συγκεκριμένα το περιστατικό έχει ως εξής: Το φθινόπωρο του 1944, (θυμίζουμε ότι οι πολεμικές επιχειρήσεις συνεχίζονταν απέναντι στη ναζιστική Γερμανία) προβαλλόταν σε κινηματογράφο στον απελευθερωμένο Βόλο το σοβιετικό αριστούργημα «Ζιώγα». Κατά τις ημέρες των προβολών τα παραπάνω αστυνομικά όργανα με εντολές των Βρετανών συνέλαβαν δεκάδες Βολιώτες οι οποίοι …εγκλημάτησαν γιατί: «κατά τη διάρκεια της προβολής του έργου χειροκρότησαν όταν εμφανιζόταν στην οθόνη η εικόνα του Στάλιν». Με βάση αυτό το «έγκλημα» σύρθηκαν στις φυλακές από τους «συμμάχους» και τα ντόπια όργανά τους δεκάδες Βολιώτες και Βολιώτισσες. Λίγες βδομάδες μετά, το Δεκέμβρη του 1944, οι Βρετανοί μαζί με τους πρώην συνεργάτες των ναζί και παρέα με το αστικό πολιτικό προσωπικό που στη διάρκεια της Κατοχής αφού παρέδωσε τα κλειδιά της χώρας στη Βέρμαχτ την κοπάνησε από την Ελλάδα, αιματοκύλησαν το λαό της Αθήνας…
