Του Ιωάννη Τερψιάδη, Συνταξιούχου κοινοτικού γραμματέα
Μεταξύ των Αγχιαλιτών που ήρθαν στην νέα τους πατρίδα, τη Νέα Αγχίαλο, ήταν και η οικογένεια του Αθανασίου Γ. Γεωργιάδη, ιερέως, η οποία αποτελούνταν από τον ίδιον, την σύζυγό του πρεσβυτέρα Ζωή, τον υιό τους Αντώνιο, επίσης ιερέα και τον υιό τους Δημοσθένη κάτοικο Η.Π.Α.
Όλοι τους αγαπούσαν με πάθος την νέα τους πατρίδα τη Νέα Αγχίαλο και έκαναν το παν για να την βοηθήσουν. Το τότε Κοινοτικό Συμβούλιο ονόμασε μία οδό σε Αθαν. Γεωργιάδη, προκειμένου να τον τιμήσει για την πολύπλευρη και ποικίλη προσφορά του στη Νέα Αγχίαλο. Ο υιός του Αντώνιος, ιερέας, ιερούργησε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου. Ο έτερος υιός του Δημοσθένης κάτοικος Η.Π.Α. παραχώρησε πιθανότατα το έτος 1910, προς την κωμόπολη της Νέας Αγχιάλου το σημερινό νεκροταφείο, αφού δεξιά από την πάνω κεντρική είσοδο, το δεύτερο μνήμα είναι του πατέρα του που ενταφιάστηκε το έτος 1911, το 1915 ο αδερφός του Αντώνιος, ιερέας, καθώς και οι πρεσβυτέρες τους.
Η Κοινότητα της Νέας Αγχιάλου συνεστήθη στις 30-4-1912. Αμέσως μετά την σύσταση της Κοινότητος ο δωρητής έσπευσε και επισήμως να καταθέσει την Δωρεά του προς την Κοινότητα με την επιθυμία του να θάβονται δωρεάν οι Αγχιαλίτες που αποθνήσκουν και η κάθε οικογένεια να έχει τον οικογενειακό της τάφο και αυτή να αποφασίζει πότε θα ξεθάβει το προσφιλές της πρόσωπο. Αυτό γινόταν επί 100 και πλέον χρόνια. Θυμάμαι, νεαροί γραμματείς της Κοινότητος εγώ και ο αρχαιότερος συνάδελφός μου Γιώργος Μπουρτζής να ακούμε τους 75ηδες συμβούλους να μιλούν για την δωρεά του Νεκροταφείου.
Η πινακίδα στο επάνω σημείο της σιδερένιας πόρτας με το όνομα του Δωρητή ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ Α. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ υπήρχε μέχρι το έτος 1980. Μόλις ο Πολιτιστικός Σύλλογος ΑΣΤΗΡ, πληροφορήθηκε την κατάθεση της δωρεάς του στην Κοινότητα, ασμένως του απηύθυνε απόφαση με την οποία τον γνώριζε ότι, λόγω της μεγάλης πατριωτικής του δωρεάς τον ενέγραφε μέλος του Συλλόγου υπ’ αύξ. Αριθ. 1. Ασφαλώς και υπήρξαν αποφάσεις του Κοινοτικού Συμβουλίου και στην περίπτωση της δωρεάς και μεταγραφή στο Υποθηκοφυλακείο.
Πώς να βρεθούν όμως αφού κάηκαν ολοσχερώς και όλη η Αγχίαλος και το Υποθηκοφυλακείο; Ας πάρει λοιπόν το Δημοτικό Συμβούλιο απόφαση, σεβόμενο την ιστορία της Ν. Αγχιάλου, και τον επί 100 χρόνια τρόπο λειτουργίας του νεκροταφείου και ας το εξαιρέσει από τα άλλα και προ παντός ας μην επιχειρήσει να φέρνει και να θάβει νεκρούς εδώ με αποτέλεσμα σε ένα χρόνο να γεμίσει, να αγοράσει και άλλη και άλλη έκταση και να μετατρέψει την τουριστική μας κωμόπολη σε νεκροταφείο του Βόλου. Στην περίπτωση αυτή η ευθύνη του Τοπικού Συμβουλίου, που εκτιμώ ιδιαίτερα όλα του τα μέλη, θα είναι πολύ μεγάλη. Μαύρα σύννεφα θ’ αρχίσουν να μαζεύονται πάνω από την πόλη μας και οι μπόρες και καταιγίδες που θα ξεσπάσουν δεν ξέρω τι συνέπειες θα έχουν για την δύο φορές μαρτυρική πόλη μας και τους κατοίκους της.
Ευχαριστούμε θερμά την εγγονή του Αντωνίου Γεωργιάδη, Αντωνία, για τα πολύτιμα και ιστορικά στοιχεία που μας έδωσε. Σημειωτέον ότι και ο παππούς της και τα τρία του αγόρια, Αθανάσιος (πατέρας της Αντωνίας), Κων/νος και Κόδρος είναι όλοι γραμμένοι στα μητρώα αρρένων Ν. Αγχιάλου.-
