Του Τάσου Καπουρνιώτη, Αρχιτέκτονα
Είναι φυσικό και αναμενόμενο σε μια κοινωνία να συμβαίνουν ΚΑΙ δύσκολα, δυσάρεστα γεγονότα, με επακόλουθα και επιπτώσεις πολλές φορές οδυνηρές στην καθημερινότητά.
Γενεσιουργοί παράγοντες η φύση και ο άνθρωπος.
Η αντιμετώπισή τους ορθή η λάθος εξαρτάται από την οργάνωση και τον βαθμό ετοιμότητας της κάθε κοινωνίας.
Στη χώρα μας κάθε φορά, οι ΑΙΤΙΕΣ εμφάνισης και η εν γένει πορεία της εξέλιξής τους αλλά και ο τρόπος αντιμετώπισης της επιζήμιας και καταστροφικής τους παρουσίας, αποδεικνύουν περίτρανα το πόσο ακατάλληλοι να τα διαχειριστούν ήταν και είναι όλοι αυτοί που κατά καιρούς έχουμε εμπιστευτεί να μας κυβερνήσουν.
Αιτία αυτής της αναφοράς οι καταστροφικές πυρκαγιές των ημερών και ο τρόπος αντιμετώπισής τους (;).
Από την μια ηρωική ανθρώπινη παρουσία (πυροσβέστες, θύματα, εθελοντές, κλπ.) και από την άλλη σε αντίθεση, οι ελλείψεις σε μέσα, ο ελλιπής προγραμματισμός και η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά αντιμετώπισης, από τη Διοίκηση σε όλο της το φάσμα.
Το κατακριτέο είναι το ότι σήμερα τις τύχες της χώρας τις ορίζουν κάποιοι που ήρθαν σαν σωτήρες (;), που έταξαν την επανασύσταση των κοινωνικών αρχών, την οργάνωση, επανίδρυση του Κράτους και παρόλα αυτά στην πράξη έκαναν και κάνουν προκλητικά το αντίθετο.
Η πρώτη φροντίδα τους με το που ανέλαβαν ήταν να προσαρμοστούν στο διεθνές πολυεθνικό σύστημα, οικονομικών συμφερόντων και εκμετάλλευσης.
Ένα σύστημα που όταν οι ίδιοι βρίσκονταν στην αντιπολίτευση το πολεμούσαν, με το που το βρήκαν όμως μπροστά τους σαν διακυβέρνηση, αντί να συνεχίσουν να το πολεμούν (όπως είχαν τάξει), συμβιβάστηκαν μαζί του και αυτό τους αφομοίωσε, τους μετάλλαξε όπως και τους προηγούμενους.
Οι συγκεκριμένοι κάθε φορά που τους δίνεται η ευκαιρία (γιατί άραγε μήπως δεν πιστεύουν πια και οι ίδιοι τους εαυτούς τους;) και ενώ έχουν καταντήσει τη ζωή μας μόνο νούμερα και οικονομικούς όρους… διατυμπανίζουν πως απώτερος σκοπός τους είναι να σώσουν τη χώρα από το οικονομικό αδιέξοδο που οι προηγούμενοι την είχαν οδηγήσει.
Παρόλα αυτά, οι ίδιοι στην πράξη αποδεικνύονται ανίκανοι να βρουν λύσεις, να διαχειριστούν αντάξια την αξιοπρέπεια της χώρας, του λαού της, της ιστορία της.
Ενός λαού που αντί να τον προστατέψουν, έχουν βρει σε αυτόν την εύκολη εισπρακτική λύση για κάλυψη των λαθών (ανήθικων ή ανικανότητας) του σιναφιού τους.
Αποτέλεσμα αυτόν τον λαό να τον βυθίζουν καθημερινά στην μιζέρια απομυζώντας τα έσοδα, τις επιβραβεύσεις μιας ζωής (συντάξεις) και τα οικονομικά του αποθέματα.
Ταυτόχρονα και ξεδιάντροπα, κρυμμένοι πίσω από αναχρονιστικές ξεπερασμένες πολιτικές και ιδεολογίες, με τις ενέργειές τους, περιορίζουν στο ελάχιστο ή μηδενικό, τις οποιεσδήποτε δυνατότητες αποδοτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας
Αποτέλεσμα να έχουν υποβαθμίσει το ανθρώπινο δυναμικό, άρα τη θετική ενέργεια της κοινωνίας, να έχουν αποκλείσει τη συμμετοχή στην παραγωγή, με συνέπεια να μην υπάρχουν διαθέσιμα έσοδα άρα και αποθέματα, αποδυναμώνοντας θεμιτά ή αθέμιτα κάθε αντίδραση και δυνατότητα αντιμετώπισης γεγονότων, όπως αυτών των πρόσφατων και σε εξέλιξη εποχιακών πυρκαγιών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ κυβερνά μια ομάδα ακραιφνών πολιτικάντηδων οι οποίοι έχοντας αθετήσει αυτά που έταξαν και προκειμένου να καλύψουν τις ιδεολογικές προδοσίες τους, ΠΡΟΩΘΟΥΝ κάθε τόσο για προκάλυψη, δήθεν ιδανικά κοινωνικά μοτίβα, που δεν είναι άλλο από τις ανεκπλήρωτες ιδεολογικές φαντασιώσεις, επιθυμίες της εφηβείας τους (θρησκεία – σημαία- κλπ κλπ), ενώ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ για την προστασία, την εξέλιξη, καλυτέρευση, περιφρούρηση των συνθηκών του περιβάλλοντος διαβίωσης, την αξιοπρεπή κοινωνική συμπεριφορά των πολιτών.
Βασικά δεν έχουν καταλάβει πως ζούμε στην εποχή του διαδικτύου, και ότι η καθοδήγηση είναι ένα παραμύθι που έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Δεν έχω κάτι μαζί τους ούτε θα μπορούσε να έχω, απλώς περιγράφω την πραγματικότητα, και αυτό γιατί η συμπεριφορά αυτή προσβάλει και υποβιβάζει τον καθένα μας.
Στην πράξη η οικονομία με την οικολογία διαφέρουν ελάχιστα και μόνο λεκτικά, στην ουσία δεν διαφέρουν.
Το ένα είναι η μεθόδευση, περιφρούρηση της συναλλαγής και το άλλο η φροντίδα του χώρου.
Με απλά λόγια και γενικά μεταξύ τους υπάρχει μια αμφίδρομη σχέση, το ένα φροντίζει και το άλλο διατηρεί – φιλοξενεί.
Δεν αδιαφορείς λοιπόν για κανένα από τα δύο.
ΔΕΝ υπογράφεις μόνο μνημόνια εξυπηρετώντας την οικονομία (χρέη – υποχρεώσεις), πρέπει ταυτόχρονα να προβάλεις τους όρους σου, να απαιτείς, να φροντίζεις στις συμφωνίες σου, την εξασφάλιση της οικολογίας.
ΔΕΝ γίνεται να σκαρφίζεσαι του κόσμου τις κομπίνες για να επιβάλεις την οικονομική νομοθεσία, να απαιτείς φόρους αβάστακτους και συνήθως παράλογα άδικους και να μην φροντίζεις το περιβάλλον διαβίωσης αυτών από τους οποίους συνέχεια απαιτείς.
Διάφοροι φλύαροι μια ζωή πολιτικάνθρωποι, προσπαθούν εκ των υστέρων να καλύψουν την άγνοια, τις αδυναμίες, τις ατέλειες, τις ελλείψεις, τις παραβλέψεις, προβάλλοντας την πραγματικότητα σαν ανακάλυψη της αντιπολίτευσης.
Είναι ηλίθιο να αναφέρουν πως καίνε την Ελλάδα για να ρίξουν την κυβέρνηση, αυτό άλλωστε ήδη έχει γίνει στις συνειδήσεις μας, το περίεργο είναι το πώς δεν έχει γίνει ΠΡΑΞΗ.
Όσον αφορά τις συνέπειες από τις πυρκαγιές, οι ειδικοί είπαν πως η έκταση και το μέγεθος οφείλονταν στο ανεξέλεγκτο της άνετης επέκτασης της φωτιάς που ευνοήθηκε από το δύσβατο ανάγλυφο του εδάφους καθώς και στην έλλειψη πολυάριθμης δράσης εναέριων μέσων πυρόσβεσης.
Σαν αρχιτέκτονας μελετητής – σχεδιαστής του χώρου, αλλά και τεχνικός, μπορώ να αποδείξω (όπως νομίζω και πολλοί άλλοι), πως υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί η δυσκολία που αναφέρεται στο απροσπέλαστο του ανάγλυφου, αρκεί γενικά η δημιουργία δρόμων προσπέλασης και αντιπυρικών ζωνών.
Τα κόστη είναι πολύ λιγότερα από τις εκάστοτε απώλειες!
Η κοινή γνώμη θα περίμενε από μια προοδευτική (;) κυβέρνηση να είχε την πρόνοια και να έβρισκε λύση στην βασική αιτία που είναι οι χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες και οι στενοκέφαλες αντιρρήσεις των δασικών και όλα αυτά να τα είχε κάνει πράξη.
Επιτέλους κάποιοι πρέπει να καταλάβουν πως λίγες λουρίδες δάσους που θα θυσιαστούν και τα έξοδα για έργα, μπορούν να γλυτώσουν χιλιάδες στρέμματα πρασίνου που αποτελούν το ζητούμενο.
Επίσης χιλιάδες κυβικά νερού στις περιόδους βροχής, πάνε χαμένα διαρρέοντας αυτά τα υπέροχα ρέματα τα γεμάτα κάποτε από πυκνό δάσος, ζώα και που δυστυχώς μετά από κάποια φωτιά μένουν με τα αποκαΐδια τους.
Αυτό το νερό αν υπήρχε η κατάλληλη πρόβλεψη θα μπορούσε να είχε αποταμιευτεί με μικρά φράγματα, δημιουργώντας εκτός από φανταστικούς βιότοπους και άμεση ύπαρξη της αναγκαίας ποσότητας νερού για κατάσβεση.
Η χώρα δεν σώζεται μόνο με την έγκαιρη υπογραφή των λεγόμενων μνημονίων και το πολύ ιδεολογικό αλλά και παραπλανητικό μπλα μπλα.
Άλλωστε τι είναι μνημόνιο: όσο και αν σε μας έχει περάσει σαν εφιάλτης…
δεν είναι κάτι άλλο από μια λεπτομερή έκθεση καταγραφή γεγονότων, υποχρεώσεων για πραγματοποίηση, με όρους και συγκεκριμένες παρατηρήσεις.
Τα μνημόνια θα έπρεπε να τα έχουμε θεσπίσει μόνοι μας για την οργάνωση της σωστής λειτουργίας της χώρας, ΟΧΙ για τις υποχρεώσεις μας σε αυτούς που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε και διεθνείς τοκογλύφους.
Εκείνο που προέχει είναι να γίνει συνείδηση σε όλους πως το περιβάλλον είναι ένας ενιαίος πολυσύνθετος χώρος, μια τεράστια ευνοϊκή (θα έπρεπε!) κυψέλη εκκόλαψης της οποιασδήποτε μορφής ζωής.
Στη γενική έννοια συνυπάρχουν το φυσικό με το κοινωνικό περιβάλλον.
Φροντίδα όλων και κυρίως αυτών που κυβερνούν τα επιμέρους τμήματα (χώρες) που απαρτίζουν αυτόν τον χώρο, η διαφύλαξη της ακεραιότητας και καλής λειτουργίας του.
