Του Πρωτοπρεσβύτερου Απόστολου Θάνου,
Εφημέριου Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βόλου
“Δεν έπρεπε και συ με τη σειρά σου να ελεήσεις το σύνδουλό σου όπως κι εγώ σε ελέησα»;
Αυτά τα λόγια σε τόνο αυστηρό ακούσαμε, αγαπητοί αδελφοί, να απευθύνει ο κύριος της παραβολής του σημερινού Ευαγγελίου προς τον σκληρόκαρδο δούλο. Τι άλλο δε παρά με ένα ναι έπρεπε να απαντούσε ο αχάριστος εκείνος δούλος. Λίγο πριν είχε πέσει γονατιστός στα πόδια του κυρίου του εκλιπαρώντας το έλεος και τη μακροθυμία του. Ήταν οφειλέτης μυρίων ταλάντων, ενός κολοσσιαίου ποσού, το οποίο ήταν φύσει αδύνατον να ξεπλήρωνε.
Και όμως τα δάκρυα και οι παρακλήσεις του ετελεσφόρησαν. Ο κύριός του εχάρισε το χρέος. Γλύτωσε το εξευτελιστικό πούλημα σαν δούλος και το ακόμη πιο εξευτελιστικό και οδυνηρό συνάμα πούλημα της γυναίκας και των παιδιών του.
Ελευθερώθηκε. Αλλά δυστυχώς μόνο από το βαρύ χρέος. Όχι και από τα πάθη του, στα οποία ήταν υποδουλωμένος. Όσο ταπεινός και συντετριμμένος εμφανιζόταν μπροστά στους ισχυρούς, τόσο άγριος, εγωιστής, υπερήφανος και σκληρός μέχρι αφάνταστου σημείου ήταν μπροστά στους όμοιους και κατώτερούς του. Γι’ αυτό και τόσο βίαια και βάρβαρα συμπεριφέρθηκε προς τον φτωχό σύνδουλό του, ο οποίος του όφειλε ένα ασήμαντο ποσό, μόλις εκατό δηνάρια.Τιμωρήθηκε όμως αργότερα σκληρά για την παράλογη αυτή συμπεριφορά του. Δεν κατάφερε να ξεφύγει τη δίκαιη τιμωρία.
Για τον εαυτό μας, απαιτούμε από το Θεό να είναι μακρόθυμος, ελεήμων, να δείχνει κατανόηση στις αδυναμίες μας, στις πτώσεις και στα ελαττώματά μας. Αλλά ενώ τόσο επιεική ζητούμε για τον εαυτό μας το Θεό, τόσο λίγη κατανόηση δείχνουμε στα ελαττώματα και στην αδυναμία του συνανθρώπου μας.
Η έλλειψη κατανοήσεως δημιουργεί τα μεγάλα προβλήματα, τις διχόνοιες και τους αλληλοσπαραγμούς στην κοινωνία μας. Να γιατί τιμωρήθηκε τόσο σκληρά ο πρώτος δούλος: όχι για το χρέος του, αλλά για την αδιακρισία του, για την απουσία πνεύματος αγάπης και κατανόησης.
