Του Απόστολου Ριζόπουλου,
Μέλους της Τ.Ε. Μαγνησίας του ΚΚΕ
Για ακόμη μια φορά, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, με αφορμή την πρόσφατη καταστροφή στην Ανατολική Αττική, χρησιμοποιώντας επί της ουσίας τα ίδια επιχειρήματα, κατηγορούν ο ένας τον άλλο για το ποιος είναι πιο ικανός στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, έχοντας στόχο τον αποπροσανατολισμό του λαού από το κύριο: την περικοπή στις δαπάνες που προορίζονται ακόμα και για στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, όπως η δασοπροστασία και η δασοπυρόσβεση, μαζί με την εμπορευματοποίηση της γης, που οπλίζει το χέρι των εμπρηστών. Η υποκριτική αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα συσκοτίζουν τις αληθινές αιτίες και τις ευθύνες τους για τις τεράστιες ελλείψεις στην πολιτική προστασία, την απουσία χρηματοδότησης υποδομών και της πρόσληψης του απαραίτητου προσωπικού για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, στα πλαίσια της πολιτικής και του τρίτου μνημονίου το οποίο συνυπέγραψαν.
Όσο κι αν προσπαθήσουν να δημιουργήσουν ψεύτικες εντυπώσεις η ίδια η πραγματικότητα, οι αριθμοί, θα αποκαλύπτουν την εγκληματική πολιτική τους, την έλλειψη προστασίας των λαϊκών κατοικιών, των δασών, την έκθεση σε κίνδυνο ανθρώπινων ζωών, είτε αυτό αφορά τους πυροσβέστες, είτε τους κατοίκους των περιοχών που καίγονται. Τα μεγέθη είναι αποκαλυπτικά: μείωση κονδυλίων που φτάνουν και ξεπερνούν από το 2009 μέχρι σήμερα τα 120 εκατ. ευρώ ετησίως κατά μέσο όρο, ανύπαρκτοι δασικοί και αγροτικοί δρόμοι για να μπορέσουν να επιχειρήσουν οι πυροσβέστες, με αποτέλεσμα να χάνουν τη ζωή τους, το 50% των πυροσβεστικών οχημάτων είναι πέραν της 15ετίας και πολλά από αυτά σχεδόν άχρηστα, αεροπλάνα που παρουσιάζουν βλάβες με το που σηκώνονται για πτήση, «αποψίλωση» από επιστημονικό προσωπικό που θα βοηθούσε στο συντονισμό. Και, βέβαια, πυροσβέστες να δουλεύουν για 48 και 72 ώρες ασταμάτητα, χωρίς καν ένα μπουκάλι νερό ή λίγο φαγητό.
Την ίδια στιγμή, βέβαια, «φιλοδωρούν» με κίνητρα, ευνοϊκές ρυθμίσεις και φοροαπαλλαγές τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Στην προκειμένη περίπτωση, αρκεί το εξής παράδειγμα: Η πλήρης επάνδρωση των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών των ιδιωτικοποιημένων αεροδρομίων της «Fraport», για τη θωράκιση της κερδοφορίας της, έγινε μέσω της μεγαλύτερης αποδυνάμωσης των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών και Κλιμακίων της χώρας και με εντατικοποίηση της δουλειάς των πυροσβεστών. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η «δημοσιονομική προσαρμογή» που υπερασπίζεται η κυβέρνηση (και για την οποία διεκδικεί τα πρωτεία η ΝΔ ότι θα υλοποιήσει καλύτερα) έρχεται σε κόντρα με την κάλυψη λαϊκών αναγκών. Η αντιπυρική προστασία, η αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση, εξάλλου, δε φέρνουν κέρδη στους επιχειρηματικούς ομίλους, δε θεωρούνται επιλέξιμα από την Ε.Ε. και συνεπώς δε χρηματοδοτούνται. Χτυπιούνται όπως και τα υπόλοιπα λαϊκά δικαιώματα, όπως οι μισθοί και συντάξεις, η υγεία, η παιδεία, τα προνοιακά επιδόματα. Η στρατηγική των μονοπωλίων, πλάι στο τσάκισμα του κόστους εργασίας και των μισθών, απαιτεί κίνηση κεφαλαίων σε τομείς κερδοφόρας ανάκαμψης των επιχειρηματικών ομίλων.
Η δήλωση του υπουργού Οικονομίας, Δ. Παπαδημητρίου: «Οι επενδύσεις στην Ελλάδα θα είναι κερδοφόρες, καθώς είναι μια χώρα με νομισματική σταθερότητα, με ανταγωνιστικό κόστος εργασίας, με σημαντική γεωστρατηγική θέση, με σημαντικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και είναι μέλος οργανισμών όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ», στο πλαίσιο των επαφών του με 23 εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους στην Ουάσιγκτον, συμπυκνώνει τη στόχευση στην οποία υποτάσσεται η συνολική κυβερνητική πολιτική, που δεν είναι άλλη από την πολύμορφη υποβοήθηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ταυτόχρονα ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, βρισκόταν στο Λονδίνο για «σειρά επαφών με εκπροσώπους επενδυτικών εταιρειών». Και οι δύο διαφημίζουν το κλείσιμο της λεγόμενης δεύτερης «αξιολόγησης», τη μακροχρόνια δημοσιονομική σταθερότητα, τα υψηλά πλεονάσματα μέχρι το 2060, την μείωση των συντάξεων, του αφορολόγητου και των μισθών, τις ιδιωτικοποιήσεις, την περαιτέρω διευκόλυνση των ομαδικών απολύσεων, τα «αναπτυξιακά πακέτα» που εξασφαλίστηκαν για τους επενδυτές στην Ελλάδα, αλλά και τα 113 «προαπαιτούμενα» (με πυρήνα τα Εργασιακά) που σκοπεύουν να υλοποιήσουν μέχρι τον Αύγουστο του 2018, στο πλαίσιο της τρίτης και της τέταρτης «αξιολόγησης». Διαφημίζουν τα βάρβαρα μέτρα που «καθαρίζουν» ακόμα περισσότερο το επενδυτικό έδαφος από εργασιακά – λαϊκά δικαιώματα, τον «καθαρό διάδρομο» για την προσδοκώμενη καπιταλιστική «απογείωση».
Να γιατί η κυβέρνηση παίρνει τα συχαρίκια από τους εκπροσώπους του κεφαλαίου. ΣΕΒ: «εξαιρετικά θετική εξέλιξη», ο επικεφαλής του ESM, Κλ. Ρέγκλινγκ, συνεχάρη ανοιχτά την κυβέρνηση, ενώ ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ: «Έχω πλήρη εμπιστοσύνη στον Αλέξη Τσίπρα». Τη μεγάλη ικανοποίησή του για τη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τους ευρωπαϊκούς «θεσμούς» εξέφρασε ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ. Ο μεγαλοεπενδυτής Π. Γουάτσα, κεντρικός ομιλητής στη ΓΣ του ΣΕΒ, δήλωνε: «Η παρούσα κυβέρνηση έκανε όλα όσα η τρόικα ήθελε να γίνουν. Ήταν σκληρό για την κυβέρνηση και τον Αλέξη Τσίπρα να το κάνει, αλλά το έκανε. Πρέπει να τον συγχαρώ».
Και όσο θα εντείνεται η αντιλαϊκή πολιτική, όσο περισσότερο θα αποκαλύπτεται η στρατηγική σύμπλευση κυβέρνησης και ΝΔ, των κομμάτων της αστικής διαχείρισης και των επιχειρηματικών ομίλων, τόσο περισσότερο θα φουντώνει η προσπάθειά τους να αντιπαρατεθούν στα επουσιώδη και να χαράξουν κάλπικα δίπολα, για τον αποπροσανατολισμό του λαού.
Της πρόσφατης αντιπαράθεσης για τις φωτιές στην Ανατολική Αττική είχαν προηγηθεί «καυγάδες» για θέματα όπως η θρησκεία, η κλήρωση για τους σημαιοφόρους στα σχολεία, η «αξιολόγηση» στο Δημόσιο και άλλα, θέλοντας να στοιχίσουν το λαό πίσω από πλαστές διαχωριστικές γραμμές και όχι την πραγματική, που χαράσσουν τα λαϊκά συμφέροντα και οι ανάγκες από τη μια και τα συμφέροντα του κεφαλαίου απ’ την άλλη, γραμμή για την οποία διεκδικούν «αριστεία» και «παρελαύνουν» με σημαία την εφαρμογή της. Αυτές οι κάλπικες διαχωριστικές γραμμές επιδρούν και στις διεργασίες αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, στη βάση του διαχωρισμού «προοδευτικών – συντηρητικών» με στόχο την οικοδόμηση της επόμενης κυβερνητικής συμμαχίας για τη σταθερότητα της αστικής διακυβέρνησης και την απρόσκοπτη υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής.
Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να «τσιμπήσουν» στους ψευτοκαβγάδες και στα σχέδια που απεργάζονται σε βάρος του. Να κλείσουν τα αυτιά στους ντελάληδες που τον αποπροσανατολίζουν απ’ όσα βιώνει εξαιτίας των μέτρων που πήραν και παίρνουν σε βάρος του, έχοντας μάλιστα ψηφίσει μαζί το 3ο μνημόνιο. Ο λαός χρειάζεται να καταστρώσει και να ξεδιπλώσει τους δικούς του σχεδιασμούς, σε σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου, μέχρι να την ανατρέψει.
Το πραγματικό δίλημμα που έχει μπροστά του ο λαός είναι ένα: Ανάπτυξη για την κερδοφορία των μονοπωλίων ή για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της συντριπτικής λαϊκής πλειοψηφίας; Γι’ αυτό είναι άμεσα αναγκαία η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, η μεγαλύτερη οργάνωση και ανασύνταξη του κινήματος, η ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας και η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, που δίνει όλες του τις δυνάμεις στην πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
