Του Γρηγόρη Ιγγλέση, περιφερειακού συμβούλου
Το πουλόβερ ξηλώνεται. Ξηλώνεται καθημερινά και με ρυθμούς τους οποίους ένας φυσιολογικός άνθρωπος αδυνατεί πλέον να παρακολουθήσει. Και κανείς δεν μπορεί ούτε καν να φανταστεί το τέλος. Το μόρφωμα των ακροδεξιών ψεκασμένων, των αναρχοκομμουνιστών, των αντιεξουσιαστών, των θαυμαστών της 17Ν, του ΠΑΣΟΚικού υπονόμου, των ορφανών του Στάλιν βρίσκει απέναντι τα ψέματά του. Όχι βέβαια πως ορρωδεί και αισχύνεται. Όχι βέβαια. Το ψέμα κατά Λένιν είναι ασθένεια της αστικής τάξης, όχι της αριστεράς. Για την αριστερά το ψέμα είναι το μέσον επίτευξης του σκοπού (λέγεται και ιησουϊτισμός η μέθοδος) ενώ το χάος είναι το ζητούμενο, προκειμένου μέσα απ’ αυτό να επικρατήσει η θεόπνευστη (!) μαρξιστική προσέγγιση ενός νέου, ελληνικού τύπου σοβιέτ. Ενός σοβιέτ που θα έχει και Μαρξ, και Λένιν, πολύ βεβαίως Στάλιν αλλά και Μαδούρο, Τσάβες, Κάστρο ίσως και Πολ-Ποτ . Ενός σοβιέτ που ίσως λάβει επιτέλους την πολυπόθητη ευλογία του Κουτσούμπα (η έστω ένα βλέμμα αγάπης ρε αδελφέ), ώστε οι κομμουνιστικές συνιστώσες του μορφώματος να μην αισθάνονται παραπεταμένα ορφανά από εκείνους που κατέχουν την ορθόδοξη κομμουνιστική γνώση.
Αποκαλύπτονται λοιπόν καθημερινά εκείνα που οι σκεπτόμενοι λογικά και γνωρίζοντες λίγα μαθηματικά και ακόμη λιγότερα οικονομικά, έλεγαν, δυστυχώς σε «ώτα μη ακουόντων». Δηλαδή πως τα λεγόμενα του αστοιχείωτου, εξειδικευμένου στο ψέμα στις ΚΟΒΕς της ΚΝΕ (σιγά μην μορφώθηκε στο ΕΜΠ) και του ψεκασμένου μπουλίτσου που παριστάνει τον ΟΥΚά θα μπορούσαν να υλοποιηθούν μόνο σε καθεστώς που θα είχε στοιχεία ολοκληρωτισμού (μαύρου ή κόκκινου μάλλον αδιάφορο). Έτσι μόνο ο λαός θα απελάμβανε πακτωλό ευρώπουλων, τυπωμένων σε εφημεριδόχαρτο αλλά πακτωλό, 14, 15 ή και 16 συντάξεις, αφορολόγητο, επιδόματα, εργασία χωρίς κόπο και … πείνα, δυστυχώς τεράστια πείνα. Όσο για την εθνική μας ανεξαρτησία….. πως κάνετε έτσι φασιστο – Έλληνες; Αδέλφια μας είναι οι σκοπιανοί (λάθος, Μακεδόνες) οι αλβανοί, οι τούρκοι και κάθε λογής μετανάστες, πρόσφυγες και λαθρομετανάστες αρκεί να ομνύουν στον Στάλιν και την περιούσια σκέψη και πρακτική του. Εφ’ όσον αυτό συμβαίνει συγχωρούμε και τον ισλαμικό τους φονταμενταλισμό. Ελληνορθόδοξοι χριστιανοί να μην είναι, και ό,τι και να είναι από εκεί και πέρα δεν μας απασχολεί. Άλλωστε όλοι αυτοί θα κατανοήσουν, είτε με το καλό είτε με το άγριο, το μεγαλείο της αριστεροκομμουνιστικής σκέψης και θα στρατευτούν (στην κυριολεξία) στο δρόμο για το κοινό καλό. Εδώ στηρίζει αυτή την προσέγγιση και ο ακροδεξιός ψεκασμένος. Όταν δεν παίζει στρατέγκο στο κινητό (αυτό που του το κρύβει ο γιός του γιατί δεν κάνει άλλη δουλειά όλη την ημέρα) λέει και καμιά…. πολιτική αρλούμπα επισημαίνοντας ακροτελεύτια πως με τον Αλέξη, οι δύο τιτανοτεράστιοι, θα προχωρήσουν μαζί μέχρι το τέλος. Καλός άνθρωπος!!! Τεράστια πολιτική οντότητα!!! Αναμφισβήτητα. Άλλωστε οι δύο τους απέδειξαν αυτό που πολλοί έλεγαν και οι ίδιοι με βδελυγμία απέκρουαν. Δηλαδή πως ο φασιστικός Εθνικισμός και ο Κομμουνιστικός διεθνισμός είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που λέγεται ολοκληρωτισμός, και η μεταξύ τους όσμωση είναι απίστευτα μεγάλη. Μπράβο στους Τσιπροκαμμένους.
Με ψέματα λοιπόν εξελέγησαν και με ψέματα συνέχισαν. Ψέματα, ψέματα, ψέματα παντού. Τελικά το μοναδικό σχέδιό τους ήταν η έξοδος απ’ την ευρωπαϊκή ένωση και το ΝΑΤΟ, η επαναφορά εθνικού νομίσματος και η εγκαθίδρυση ολοκληρωτικού καθεστώτος τύπου Μαδούρο. Φυσικά για τον εαυτό τους επεφύλασσαν την αρμοδιότητα του καθοδηγητή και του κομισάριου. Ο λαός, με το καλό ή το άγριο θα κατανοούσε το μεγαλείο της πείνας απολαμβάνοντας δημοκρατία σταλινικού, μαοϊκού η μαδουρικού τύπου. Ίσως και Κιμ Γιονγκ Ουν. Και αφού τα ψέματά τους έπεισαν και ο λαός, στη βάση των κανόνων της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, την οποία απεχθάνονται και σαφώς δεν πιστεύουν, τους επέλεξε για να κυβερνήσουν, άρχισαν να ψάχνουν λεφτά (από αριστερά όμως, έστω και δικτατορικά, χέρια όπως το Ιράν, η Ρωσία, ο Τσάβες και ο Μαδούρο) ώστε η χώρα, όταν φύγει από Ευρώπη και ΝΑΤΟ καταγγέλλοντας τους τοκογλύφους δανειστές της, να μη βιώσει λοιμό ανάλογο με εκείνο της Σοβιετικής Ένωσης, όταν ο Λένιν αρνήθηκε να πληρώσει τα χρέη του στους τότε δανειστές της χώρας του. Από κοντά και ο ψεκασμένος Μπούλης που είχε εξασφαλίσει!!! πακτωλό δολαρίων, αλλά αυτός απ’ τις ΗΠΑ. Το αντίτιμο πάντως το οποίο πρότειναν ώστε να πάρουν αυτά τα λεφτά παραμένει ακόμη άγνωστο. Ελπίζω πως θα αποκαλυφθεί γρήγορα, είτε σε κάποια εξεταστική είτε στο ειδικό δικαστήριο, που μάλλον σίγουρα δεν γλυτώνουν. Θυμάμαι τον γελοίο Λαφαζάνη να υποδέχεται ως ΥΠΟΥΡΓΟΣ της Ελληνικής Κυβέρνησης τον διευθυντή της GASPROM, της ρωσικής εταιρείας διανομής φυσικού αερίου, και να υποκλίνεται με δουλοπρέπεια μπροστά του (μόνο που δεν γονάτισε). Έφερνε βλέπετε δισεκατομμύρια που, όπως αποδείχθηκε, ήταν κι αυτά τυπωμένα σε εφημεριδόχαρτα. Αυτά τα δουλοπρεπή σούργελα ήταν τα ίδια με εκείνα που χωρίς μέτρο και αιδώ αποκαλούσαν τους πολιτικούς τους αντιπάλους γερμανοτσολιάδες, διαπραγματευτές στα τέσσερα, μπερτόδουλους κλπ. Αφού λοιπόν διαπίστωσαν πως οι αριστεροί δεν κάνουν ελεημοσύνες άρχισαν διαπραγματεύσεις με τον Σόιμπλε, τον οποίο στο εσωτερικό έφτυναν και στο εξωτερικό έγλυφαν, ώστε να «πουλήσουν» την έξοδο της χώρας απ’ την Ευρωζώνη. Τα σχέδια ναυάγησαν όταν ακόμα και ο αστοιχείωτος Αλέξης αντιλήφθηκε πως η υλοποίηση του σχεδίου Βαρουφάκη – Λαφαζάνη σήμαινε πιθανότατα Γουδή. Έτσι, αντί της χώρας, «πούλησε» το μεγαλοφυές οικονομικό asset της κυβέρνησής του, τον Βαρουφάκη, άδειασε τον Λαφαζάνη και.. υπέγραψε τα ΠΑΝΤΑ γλύφοντας εκεί που έφτυνε. Μόνο που το σάλιο που έγλυφε του φάνταζε πλέον σαν … ζαχαρωτό. Έτσι η χώρα βρέθηκε ταπεινωμένη και δακτυλοδεικτούμενη ως ανίκανη και ως η μόνη απ’ όσες αντιμετώπιζαν κρίση να μην έχει επανέλθει στην κανονικότητα, να έχει επιπλέον χρέος περίπου 90 δισ., τις τράπεζες υπό ξένο έλεγχο και σε καθεστώς capital controls, μειωμένους μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, εξασφαλισμένη σκληρή λιτότητα μέχρι το 2060 και σχεδόν το σύνολο των ΕΘΝΙΚΩΝ περιουσιακών της στοιχείων υποθηκευμένων στο υπερταμείο.
Είναι φανερή πλέον η αγωνία του ηγετικού διδύμου του κυβερνητικού μορφώματος να διασωθεί. Όχι να κρατηθεί στην εξουσία. Αυτή θα την παρέδιδαν ακόμη και χθες αν θεωρούσαν ως εξασφαλισμένο πως η ζωή απλά θα τους ξεχνούσε και η κοινωνία δεν θα τους χλεύαζε και δεν θα τους τιμωρούσε. Ξέρουν όμως πως αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Αυτοί που θα ζητήσουν ευθύνες και θα απαιτήσουν την παραδειγματική τους τιμωρία είναι εκείνοι που πίστεψαν στα ψέματά τους. Είναι εκείνοι που χλευάζονται πλέον παντού και καθημερινά, που δεν τολμούν να πουν πως είχαν «απλά» αυταπάτες (όπως λέει ο δειλός Αλέξης και το ψεκασμένο ακροδεξιό alter ego του) επειδή οι συνομιλητές τους που ισοπεδώθηκαν αγριεύουν. Και δεν υπάρχει όχλος για να χαθούν ανάμεσα στους πολλούς και να λουφάξουν. Είναι εκείνοι που υιοθέτησαν τα ψέματα και υπερακόντισαν σε ύβρεις, ενώ τώρα δεν μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια τα παιδιά τους και τον περίγυρό τους. Είναι εκείνοι των οποίων τα εισοδήματα συρρικνώθηκαν περαιτέρω και η αξιοπρέπειά τους τσαλακώθηκε δραματικά. Αντί λοιπόν το παρά φύσιν (λέτε να κατηγορηθώ για σεξισμό, ομοφοβία ή ρατσισμό;) κυβερνητικό δίδυμο να αποδεχθεί την ανικανότητά του, να προκηρύξει εκλογές και να χαθεί (στην κυριολεξία) απ’ την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου, επιστρατεύει παλιές, χιλιοπαιγμένες δυστυχώς στον τόπο, πρακτικές. Διορίζει ακούραστα συντρόφους και συντρόφισσες, γκόμενους και γκόμενες, παππούδες, γιαγιάδες, φίλους και συγγενείς. Έτσι έμελλε να δούμε κρατικοποίηση, για πρώτη φορά μετά πολλά χρόνια, ιδιωτικού φορέα και τον γιο να διορίζει αξιοκρατικά!!! τον επί πολλά χρόνια καταξιωμένο (sic) στέλεχος της αριστεράς συνδικαλιστή μπαμπά ως διευθυντή!!! του νέου φορέα. Τι ηθικός χώρος τελικά είναι αυτή η αριστερά! Και πόσο αξιοκρατικός! Και πόσο υπεράνω χρημάτων! Αλλά τελικά, όπως έλεγε και ο αριστερός Εσκομπάρ (ναι, ο ναρκέμπορος της Κολομβίας) «κανείς δεν αγαπά τα λεφτά όσο οι αριστεροί», ενώ το πλέον σύντομο πολιτικό ανέκδοτο είναι το «αριστερό ηθικό πλεονέκτημα».
Μέσα στην αγωνία τους λοιπόν και με μόνο πλέον στόχο την με κάθε τρόπο διάσωσή τους (προσωπική γιατί πολιτικά είναι ήδη με το ένα πόδι στον τάφο) προσπαθούν να ανακαλύψουν υποστηρικτές. Δεν ενδιαφέρονται για τη χώρα. Θέλουν να κερδίσουν χρόνο μήπως και συμβεί κάποιο θαύμα. Έτσι προσπαθούν να παράξουν πολιτική. Βρήκαν λοιπόν έναν «σκανδαλάκια» υπουργό Παιδείας, που αν τον ακούς αναρωτιέσαι για το κατά πόσο η ηρεμία του να υποστηρίζει πασιφανείς ιδεοληπτικές ανοησίες οφείλεται είτε στο μειωμένη δυνατότητά του αντίληψης των πραγμάτων είτε βρίσκεται υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, μέσω του οποίου προσπαθούν να αλώσουν «έτι περαιτέρω» την παιδεία. Νόμος λοιπόν για επαναφορά του ασύλου, επαναφορά των αιωνίων φοιτητών και της μαφίας τύπου Εξαρχείων που αυτοί είχαν εγκαθιδρύσει στα ιδρύματα, οι αριστεροί φοιτητές ασύδοτοι στην εξουσία και η αξιοκρατία στον κάλαθο. Άλλωστε οι καλοί επιστήμονες όπως ο Πρωθυπουργός Αλέξης αξιολογούνται επαρκώς απ’ την δυνατότητά τους και μόνο για αφισοκόλληση και επιτυχημένη διενέργεια καταλήψεων σχολείων και δημοσίων κτιρίων. Και μετά απ’ αυτόν ο Βούτσης, ο Πρόεδρος της Βουλής, καταξιωμένος κατά τα λοιπά οικογενειάρχης σαν πατέρας ληστή-δολοφόνου, να μας μιλάει απαξιωτικά για την Πατρίδα, την Θρησκεία και την Οικογένεια ως δήθεν χουντικά κοινωνικά κατάλοιπα. Και να επανέρχεται ο «σκανδαλάκιας» καταργώντας την δυνατότητα να έχει την τιμή να είναι σημαιοφόρος ο άριστος της τάξης. Συνδυασμένη η επίθεση των φασιστο-κομμουνιστών στις ελληνορθόδοξες αξίες. Τους ενοχλεί αφόρητα το να είναι κανείς Έλληνας, Ορθόδοξος Χριστιανός και αξιοπρεπής Οικογενειάρχης. Και για να το επιτύχουν πρέπει να φτιάξουν παιδεία αντίστοιχη εκείνης που διδάχτηκαν στην ΚΝΕ. Αντίστοιχη εκείνης που έδωσαν ή σκόπευαν να δώσουν στα χιλιάδες ανήλικα ελληνόπουλα που απέσπασαν βίαια κατά τον εμφύλιο απ’ τους γονείς τους και τα έστειλαν να αποκτήσουν υψηλού επιπέδου παιδεία στο παραπέτασμα. Όσο για την σημαία, αναρωτιέμαι για ποιο λόγο νοιώθουμε έκπληξη. Η αριστερά ποτέ δεν τίμησε το Εθνικό μας σύμβολο. Ποτέ δεν τίμησε τους νεκρούς κάτω απ’ τον ίσκιο της. Ούτε το 1922, όταν και επίχαιρε για την Μικρασιατική καταστροφή αφού αυτή συνετελέσθη με την υλική και ηθική υποστήριξη του Λένιν στον Κεμάλ, ούτε το 1940, όταν καλούσε τους φαντάρους να οργανωθούν εναντίον των αξιωματικών τους και να μην πολεμήσουν υπέρ πατρίδος αφού έτσι ήθελε ο σοβιετικός δολοφόνος πατερούλης Στάλιν που είχε υπογράψει με τους Γερμανούς το γνωστό σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότωφ, ούτε βέβαια και στον εμφύλιο όταν και πολέμησε εναντίον εκείνων που έφεραν τη γαλανόλευκη, ενώ το δικό της μέλημα ήταν να υψώσουν το σφυροδρέπανο έστω και μέχρι τα Τέμπη χαρίζοντας Μακεδονία και Θράκη. Και μην ξεχνάμε και την απέχθειά τους για την σημαία όταν στις Εθνικές μας επετείους την κρεμούσαν ανάποδα, δήθεν από λάθος.
Μισεροί και μίζεροι. Ανθέλληνες οπαδοί του ολοκληρωτισμού. Στα τελευταία τους.
