Του Γιάννη Τερψιάδη
Ο παραλογισμός της Τουρκίας έχει φτάσει στα όρια της γελοιότητας. Zητάνε ούτε λίγο ούτε πολύ, το 20% του τουρκοκυπριακού πληθυσμού, να διοικεί το 80% του ελληνοκυπριακού πληθυσμού, με συνεχή βέτο κατόπιν εντολής της Τουρκίας, με εναλλάξ Προεδρία και με μετατροπή των κατοχικών στρατευμάτων του Κυπριακού τομέα σε κατοχικά στρατεύματα ολόκληρης της Κύπρου. Ενώ το μόνο που θα έπρεπε να ζητάνε είναι ίσα δικαιώματα με την πλειοψηφία, τα οποία οι Βορειοηπειρώτες δεν απολαμβάνουν. Όλα αυτά βέβαια έχουν διττό σκοπό. Πρώτον να μην μπορεί να λειτουργήσει το Κράτος και να επέμβουν ζητώντας την διχοτόμηση και δεύτερον αν λειτουργήσει για λίγο διάστημα με τις συνεχείς ροές Τούρκων στα κατεχόμενα, όπου θα βαπτίζονται Τουρκοκύπριοι, να προωθούνται στον ελληνοκυπριακό τομέα με σκοπό να αλλοιώσουν τον πληθυσμό του ελληνοκυπριακού τομέα και να γίνουν πλειοψηφία σε ολόκληρο το νησί, με ότι αυτό συνεπάγεται. Ίδιος είναι και ο λόγος που η Τουρκία θέλει να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με ραγδαία αύξηση του πληθυσμού των Τούρκων που θα εγκατασταθούν στα Ευρωπαϊκά Κράτη να γίνουν πλειοψηφία και να εκλέγουν δικές τους Κυβερνήσεις. Με λίγα λόγια ότι δεν πέτυχαν με την Οθωμανική Αυτοκρατορία που έφτασαν έξω από την Αυστρία να το πετύχουν τώρα και μάλιστα χωρίς πόλεμο. Ποιο Κράτος όμως μπορεί να λειτουργήσει με το σύστημα που προτείνουν; Κανένα. Άλλωστε αυτό το σύστημα γιατί δεν το εφαρμόζει η Τουρκία με τους Κούρδους, το ποσοστό των οποίων είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό των Τουρκοκυπρίων στην Κύπρο;
H Τουρκία τελευταία, δέχεται χτυπήματα, λόγω των ολέθριων λαθών, του Ερντογάν. Το μόνο που του απομένει λοιπόν για να αφιονίζει τους Τούρκους είναι η Κύπρος και το Αιγαίο. Γι’ αυτό είναι διπλά επικίνδυνος, όχι μόνον για την χώρα μας, αλλά και για την δική του τη χώρα. Αν ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός αφεθούν να ζήσουν αδελφωμένοι, συνεργαζόμενοι μπορούν να μεγαλουργήσουν. Ως προς το θρήσκευμα ο καθένας θα πρέπει να είναι ελεύθερος να πιστεύει σε όποιο θρήσκευμα τον γεμίζει. Και να έχει το δικαίωμα όποτε θέλει να το αλλάζει. Αυτό δεν συνέβη με το ΙΡΑΚ, με αποτέλεσμα Σουνίτες και Σουίτες να γίνουν αφορμή να καταστραφεί το ΙΡΑΚ, λες και δεν ήταν πατρίδα και των δύο.
Ας επανέλθουμε όμως στη λύση του Κυπριακού. Ιδού λοιπόν τι πρέπει να γίνει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, για να λυθεί το Κυπριακό επ’ ωφελεία και των δύο Κοινοτήτων ώστε να ζήσουν αδελφωμένοι και αγαπημένοι, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι.
1) Αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων πλην ελαχίστων, τα οποία να αποχωρήσουν μετά από 5 χρόνια.
2) Καθορισμός ορίων, με καλή θέληση, ελληνοκυπριακού και τουρκοκυπριακού τομέα.
3) Κάθε Κοινότητα να εκλέγει τον Αρχηγό της και τους Βουλευτές που της αναλογούν. Να έχει δική της Αστυνομία και αυτοτελή οικονομική διαχείριση, βάζοντας φόρους, στους οποίους θα προστίθενται και τα κέρδη από το πετρέλαιο και το αέριο που αναλογούν στην κάθε Κοινότητα, ανάλογα με τον πληθυσμό της. Ο εκλεγείς Αρχηγός της Πλειοψηφίας θα γίνεται Πρωθυπουργός και της μειοψηφίας Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Ο Πρωθυπουργός θα επιλέγει από τους Ελληνοκυπρίους τους Υπουργούς που του αναλογούν, μεταξύ των αρίστων. Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης θα επιλέγει τους Υπουργούς που του αναλογούν, από τους Τουρκοκυπρίους μεταξύ των αρίστων. Ποιο Υπουργείο θα καταλαμβάνει ο καθένας θα αποφασίζεται από τον Πρωθυπουργό και τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης. Σε περίπτωση διαφωνίας θα επιλέγεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος θα εκλέγεται από όλο τον Κυπριακό λαό. Για αρχηγοί μπορούν να βάλλουν υποψηφιότητα όσοι θέλουν από την κάθε Κοινότητα. Επίσης για Πρόεδροι μπορούν να βάλλουν υποψηφιότητα όσοι Κύπριοι πολίτες το επιθυμούν. Οι Βουλευτές θα είναι μέλη του Κοινοβουλίου και αρμοδιότητά τους θα είναι η ψήφιση ή καταψήφιση των Νομοσχεδίων της Κυβέρνησης. Θα απαγορεύεται να γίνουν Υπουργοί. Ως Πρόεδρος της Βουλής θα εκλέγεται από τους Ελληνοκύπριους Βουλευτές και ως Αντιπρόεδρος από τους Τουρκοκύπριους Βουλευτές. Αν η θητεία της Κυβέρνησης είναι 4ετής τα δύο τελευταία χρόνια θα αντιστρέφονται οι όροι. Πρόεδρος θα γίνεται ο Αντιπρόεδρος και Αντιπρόεδρος ο Πρόεδρος.
Όπως βλέπετε δεν προνοώ κόμματα στην κάθε Κοινότητα για να μην τρώγονται μεταξύ τους. Αντιπολίτευση θα είναι οι Βουλευτές οι οποίοι δεν θα εξαρτώνται από κανέναν. Όσα νομοσχέδια είναι καλά θα ψηφίζονται από τους Βουλευτές, όσα δεν είναι καλά θα καταψηφίζονται.
Επίσης δεν προνοώ ούτε στρατό, διότι είμαι σίγουρος ότι σύντομα η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αναγκασθεί να δημιουργήσει Ευρωπαϊκό Στρατό για να φυλάει τα εξωτερικά της σύνορα.
Κλείνοντας, εύχομαι το πολιτικό αυτό σύστημα να γίνει παράδειγμα εφαρμογής και για άλλες χώρες και προπαντός για την Τουρκία και το ΙΡΑΚ για να διαφυλάξουν την συνοχή τους.
