Του Τάσου Γ. Καπουρνιώτη, Αρχιτέκτονα
Σούπερ μάρκετ: Έχω πάρει το νουμεράκι μου στα τυριά και περιμένω την σειρά μου.
Αφηρημένος ακούω τις παραγγελίες των προηγούμενων… πάνω κάτω οι ίδιες… τουλάχιστον στην ποσότητα…
5 -10 φέτες γκούντα…. 400 γραμμ. φέτα… και αν υπάρχουν τρίματα ένα τέταρτο… Α! κι ένα κομματάκι κασέρι…
Βλέπω τα μικρά πακετάκια να γεμίζουν το καλάθι και αναρωτιέμαι ποιος τελικά θα προλάβει να φάει.
Με τύψεις έκανα τις παραγγελίες μου, πλήρωσα και έφυγα…
Βράδυ:
…είχε μια καλή ταινία και κάθισα να την δω και όπως πάντα …διαφημίσεις…
Συνήθως με αφήνουν αδιάφορο και τις περισσότερες φορές αν δεν βαριέμαι χαμηλώνω τον ήχο… αυτή την φορά όμως έχοντας ακόμη ζωντανή την εικόνα του σούπερ μάρκετ… αυτό που έβλεπα και άκουγα τράβηξε την προσοχή μου και με γέμισε αγανάκτηση…
Μια υπέροχη κουζίνα (θα τη ζήλευε η Ψυχούλη!) με φόντο έναν φανταστικό κήπο! με γκαζόν, δέντρα, κλπ, ένα σκυλάκι να μπαίνω- βγαίνει (απαραίτητο αξεσουάρ…), χαρούμενα παιδιά και γενικά μια ωραία! τυπική! (ποια; πού;) ελληνική οικογένεια που θα έπαιρνε το πρωινό της!
Στο τραπέζι όλων των ειδών τα εδέσματα …δυο τρεις τύποι ψωμιού… αλλαντικά και τυριά ΠΟΛΛΑ ΤΥΡΙΑ!..ολόκληρες φρατζόλες (ορολογία επαγγελματική) από τις οποίες έκοβαν φέτες… σαν εκείνες τις πέντε της ωμής πραγματικότητας… που αντίκρισα στο Σούπερ Μάρκετ.
Δεν άντεξα έβρισα… και για άλλη μια φορά μου χάλασε η διάθεση…
Θα μου πείτε μα είναι διαφήμιση… ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ…, η προσπάθεια προώθησης ενός προϊόντος δεν δικαιούται να προκαλεί, να δημιουργεί εντυπώσεις -τάσεις ζηλοφθονίας, να παρουσιάζει πρότυπα μη υπαρκτά, απλησίαστα, πολύ δε περισσότερο σε περίοδο οικονομικής κρίσης- στερήσεων.
Είχα γράψει παλιότερα πως… διαφήμιση είναι ο τρόπος με τον οποίο κάποιος προβάλλει το προϊόν ή τις υπηρεσίες του με σκοπό να επηρεάσει αυτούς (άλλα άτομα σαν τον ίδιο) που τους υπολογίζει σαν υποψήφιους αγοραστές-χρήστες.
Είχα μεταφέρει τότε τις απόψεις μου και για όσους τις διάβασαν και θυμούνται σε πολλά αν όχι όλα…έπεσα μέσα.
Αυτό όμως που συμβαίνει τελευταία ξεπερνάει τα όρια και γιαυτό θα συνεχίσω επισημαίνοντας και πάλι αυτό που πέφτει στην αντίληψή μου.
Νομίζω πως κάτι άλλο επιδιώκεται κόντρα στο φαινομενικά υπαρκτό.
Δεν είναι δυνατόν σε περίοδο οικονομικής κρίσης που το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού κάνει θυσίες και τα βγάζει δύσκολα πέρα, κάποιοι να προπαγανδίζουν την ανύπαρκτη ευδαιμονία, προκαλώντας απλησίαστα πρότυπα ιδίως στην νεολαία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνο του πώς μπορείς να γίνεις ολοκληρωμένο άτομο…, να καταξιωθείς… όταν θα αγοράσεις ένα από τα τελευταία μοντέλα της Μερσεντές.
Όλα αυτά δεν μπορούν να αποτελέσουν κίνητρα νορμάλ! όταν το σημερινό Κράτος (;) με τα μέτρα (φορολογία, ασφαλιστικές εισφορές, κλπ.) που επιβάλει και την αναχρονιστική και μουχλιασμένη ιδεολογικά, πολιτική του, δείχνει να απεχθάνεται την ιδιωτική πρωτοβουλία, την ρηξικέλευθη επιχειρηματικότητα, το καινούργιο, το διαφορετικό,να αρνείται πεισματικά την πρόοδο και είναι απαράδεκτο κάποιοι άλλοι με τις ενέργειές τους, να προκαλούν τα όνειρά μας!
Πιστέψτε με αγαπώ το ωραίο, το όμορφο, το καινούργιο, το σύγχρονο, την άνεση, κλπ κλπ.
Είναι προσβολή όμως της νοημοσύνης και της αξιοπρέπειάς μας να προβάλλονται πρότυπα που κάποιοι σε άλλες χώρες τα απολαμβάνουν και εδώ σε μας είναι άγνωστα και ανεφάρμοστα, κυρίως από τις απαράδεκτες πολιτικές των κυβερνόντων.
Εκείνο που δεν ανέχομαι είναι το ψέμα η ουτοπία.
Όταν η πλειοψηφία όλων αυτών στους οποίους απευθύνονται (0ι διαφημίσεις) ζει σε τελείως διαφορετικές συνθήκες και περιβάλλοντα από αυτά των σεναρίων τους.
Όταν οι περισσότεροι με αφορμή το παράδειγμα των τυριών, λόγω των δυσμενών συνθηκών διαβίωσης, διαφορετικών ωραρίων, δεν έχουν την δυνατότητα να ζήσουν σαν οικογένεια και να απολαύσουν την θαλπωρή της και ζουν σε φτηνά διαμερίσματα.
Όταν ένα μεγάλο ποσοστό ιδιοκτητών αυτοκινήτων έχει απλήρωτα τα τέλη κυκλοφορίας και το σλόγκαν της Μερσεντές επαναλαμβάνεται καθημερινά.
Όταν ο τζόγος (ΟΠΑΠ) κάνει συνεχώς δελεαστικές και ταυτόχρονα ηλίθιες και παραπλανητικές ανεκπλήρωτες προτάσεις επιτυχίας.
Όταν από τις εταιρείες τηλεφωνίας προβάλλεται σαν υπέρτατο μέσο, αγαθό το κάθε ακαταλαβίστικο, ξενόγλωσσο και ανώφελο για τους περισσότερους πρόγραμμα.
Όταν η επιτυχία εξαρτάται από το να επικοινωνείς (με σοβαρή αλλά αφανή στιγμιαία οικονομική επιβάρυνση) με τα άπειρα πενταψήφια νούμερα.
Όταν στην Ελλάδα από την 1.1.2007 ισχύει αποκλειστικός ΚΩΔΙΚΑΣ διαφήμισης – επικοινωνίας(αναθεωρημένος), με βασικές αρχές: την ευπρέπεια, την τιμιότητα, την κοινωνική ευθύνη,την αλήθεια,την τεκμηρίωση και παρόλα αυτά αγνοείται και παραμένει τελείως και επιδεκτικά ανεφάρμοστος! Τότε για μένα είναι ανώφελο να υπάρχει Εθνικό συμβούλιο ραδιοτηλεόρασης ΕΣΡ, που υποτίθεται πως θεσπίστηκε και λειτουργεί για την περιφρούρησή του.
Ίσως τελικά και εκ των εμπράγματων αποτελεσμάτων θα έπρεπε το συμβούλιο αυτό θα έπρεπε να μετονομαστεί σε Ένοχη Συμμορία Ραδιουργίας ΕΣΡ.
