ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Οσκαρ Ουάιλντ: Η κοινωνία συχνά συγχωρεί τον εγκληματία σε μία περίπτωση όμως τον ονειροπόλο

οσκαρ-ουάιλντ-η-κοινωνία-συχνά-συγχωρ-424348

Του Αντώνη Χρ. Τσικουρίδη

Το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων περιγράφει ότι το 80% των συνταξιούχων ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Η έρευνα προσδιορίζει στο 1,5 εκατομμύριο συνταξιούχων να τους αφορά. Πλαδαροί με το κεφάλι σκυμμένο υποταγμένοι στη μοίρα τους. Εθιστήκαμε να αντιμετωπίζουμε την αφαίμαξη του λαού με ασύγγνωστη αμέλεια.

Ας γίνουμε όπως ο Κυνάγειρος στη μάχη του Μαραθώνα το 490 π.χ. με τους Πέρσες, έπιασε με το ένα χέρι την κουπαστή του πλοίου το έκοψαν, έπιασε με το άλλο το έκοψαν και αυτό, ύστερα με τα δόντια και τελικά του έκοψαν το κεφάλι.

Η αξία του ανθρώπου είναι να πέσουμε αγωνιζόμενοι, για αξιοπρέπεια ζωής, για δικαιώματα.

Τι τρυφερότερο από συνάντηση ελληνοπαίδων και ελληνογερόντων. Δυστυχώς το κοινό τους σημείο, είναι η ένδεια, η πείνα.

Τέτοια κυβέρνηση ευπρέπειας ήθους δεν ξαναγνώρισε η πατρίδα!!!

Εμπρός με το κεφάλι ψηλά, να παλέψουμε για τις ζωές των παιδιών μας, των εγγονιών μας, για τα παιδιά όλου του κόσμου, για ανατολή που θα φεγγοβολά καινούργιες μέρες…

Πρέπει να αναζητηθούν οι ηθικοί αυτουργοί, για την τραγωδία του 10χρονου αγοριού στο σχολείο.

Σταχυολογώντας τους «Στοχασμούς» του Όσκαρ Ουάιλντ ανακαλύπτεις θησαυρούς σκέψης, ιδέες που αν ο άνθρωπος ο καθημερινός αλλά και ο καλλιεργημένος από αυτές θα είχαμε αλλιώτικη κοινωνία. Κοινωνία που άξιζε να την διαβαίνεις, δεν περνούσες απλώς από τη ζωή μη ζώντας. Το αποτύπωμα της σκέψης του, οριοθετεί στο κεφάλαιο «Η ψυχή του ανθρώπου κάτω από τον Σοσιαλισμό», ότι ο νέος ατομικισμός θα είναι ο νέος ελληνισμός.

Διεισδύει στην κοινωνική αποσύνθεση, τοποθετούμενος ποδηγετώντας, τη ράθυμη περπατησιά του ανθρώπου, ωθώντας τον να οξύνει την σκέψη του.

Η περιπλάνησή του στη ζωή συγκλονιστική.

Ο Όσκαρ Ουάιλντ έγινε γνωστός για το οξυδερκές πνεύμα στις εξεζητημένες εμφανίσεις και τους πνευματώδεις διαλόγους του, έγινε μία από τις διασημότερες προσωπικότητες της εποχής του. Το πνεύμα του επίκαιρο με τη λασπογενή άγρια εποχή που βιώνουμε.

Από το 1854 έως το 1900 έζησε. Πέθανε στη Γαλλία.

Το επίγραμμα στον τάφο του είναι:

Του ελέους το λαγήνι θα γεμίσουμε

Ξένοι με το δάκρυ το αλμυρό

Οι απόκληροι γι’ αυτόνε θα θρηνήσουνε.

Αυτοί που’ χουν το θρήνο αδελφό.

Είναι δημιούργημά του, από την μπαλάντα της φυλακής του Reading.

Η ομοφυλοφιλία ήταν τότε ποινικό αδίκημα στην Αγγλία. Ύστερα από δίκες κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα το 1895.

Τις εμπειρίες του καταγράφει στο κεφάλαιο «Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑ ΜΑΡΤΙΝ: ΚΑΠΟΙΕΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ»

Aπευθύνεται στην εφημερίδα Daily Chronicle και αναφέρει:

Κύριε, έμαθα με μεγάλη μου θλίψη, από τις στήλες της εφημερίδας σας, ότι ο δεσμοφύλακας Μάρτιν των φυλακών Reading απολύθηκε μετά από απόφαση της επιτροπής των φυλακών επειδή προσέφερε λίγα μπισκότα σε ένα μικρό πεινασμένο παιδί.

Ήταν πολύ μικρά παιδιά και το μικρότερο αυτό στο οποίο ο δεσμοφύλακας έδωσε τα μπισκότα, ήταν ένας πιτσιρικάς για τον οποίο ήταν φανερό πως δεν είχαν καταφέρει να βρούνε ρούχα στα μέτρα του. Η σημερινή μεταχείριση των παιδιών είναι τρομερή. Ιδιαίτερα από ανθρώπους που δεν κατανοούν την ιδιαίτερη ψυχολογία του παιδιού. Ο τρόμος που νιώθει ένα παιδί στη φυλακή είναι δίχως όρια. Το να κλείνεις ένα παιδί σε ένα μισοσκότεινο κελί όλες αυτές τις ώρες, είκοσι τρεις ώρες το εικοσιτετράωρο, αποτελεί παράδειγμα σκληρότητας και βλακείας. Η απάνθρωπη μεταχείριση ενός παιδιού είναι πάντα απάνθρωπη από όποια πλευρά και αν εκδηλωθεί.

Το δεύτερο πράγμα από το οποίο το παιδί υποφέρει μέσα στη φυλακή είναι η πείνα. Το φαγητό που προσφέρεται είναι συνήθως ένα κακοψημένο κομμάτι ψωμιού της φυλακής και ένα κύπελλο για νερό, για πρωινό. Στις δώδεκα παίρνουν ένα γεύμα που αποτελείται από ένα πιάτο κρεατόσουπα όλο λίπος και στις πεντέμισι το απόγευμα τους δίνουν ένα ξεροκόμματο κι ένα κύπελλο με νερό για δείπνο. Αυτή η διατροφή, αν εφαρμοστεί ακόμη και σε γερούς, ενήλικους άνδρες προκαλεί αρρώστιες κάθε είδους και κυρίως βέβαια διάρροια με επακόλουθο την εξασθένηση του οργανισμού.

Οι εκθέσεις της ιατρικής επιτροπής δεν έχουν καμία αξία. Ο γιατρός αγωνίζεται να αποδείξει τη θεωρία του. Ο άνθρωπος αγωνίζεται για τη ζωή του. Αγωνιώ, επειδή πιστεύω ότι ο άνθρωπος πρέπει να νικήσει».

Άλλο κεφάλαιο από τους «Στοχασμούς» του Όσκαρ Ουάιλντ είναι: Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ.

Το βασικό πλεονέκτημα που θα προκύψει από την επικράτηση του σοσιαλισμού είναι αναμφίβολα, ότι θα μας απαλλάξει από τη θλιβερή υποχρέωση να ζούμε για τους άλλους, πράγμα που με τις παρούσες συνθήκες είναι εξαιρετικά πειστικό σχεδόν για όλους μας. Ο σωστός στόχος είναι να προσπαθήσει κανείς να ξαναφτιάξει την κοινωνία πάνω σε μία τέτοια βάση, ώστε η φτώχεια να ‘ναι αδύνατη.

Αλλά για να αναπτυχθεί η ζωή ως τον υψηλότερο βαθμό τελειότητας της χρειάζεται κάτι περισσότερο. Αυτό που χρειάζεται είναι ο ατομικισμός. Αν ο σοσιαλισμός είναι απολυταρχικός, αν υπάρχουν κυβερνήσεις με οικονομική δύναμη, αν με δύο λόγια έχουμε βιομηχανικές τυραννίες, τότε η νέα κατάσταση θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη.

Αλλά το να συνιστάς στους φτωχούς να κάνουν οικονομία είναι και γελοίο και προσβλητικό. Είναι σα να συμβουλεύεις έναν άνθρωπο που πεθαίνει της πείνας να τρώσει λιγότερο. Μου φαίνεται όμως κυριολεκτικά αδιανόητο πως μπορεί ένας άνθρωπος να αποδέχεται αυτών των νόμων, όταν εξαιτίας των η ζωή του έχει βαλτώσει κι’ έχει καταντήσει να είναι απαίσια.

Η πραγματική περιουσία που έχει ένας άνθρωπος είναι αυτή που έχει μέσα του. Στο θησαυροφυλάκιο της ψυχής υπάρχουν άπειρα πολύτιμα πράγματα που κανένας δεν μπορεί να σου τα πάρει.

Οι ολιγαρχίες είναι άδικες απέναντι στους πολλούς, ενώ η οχλοκρατία είναι άδικη απέναντι στους λίγους.

«Αυτός που θέλει να ’ναι ελεύθερος», λέει ένας μεγάλος στοχαστής, «δεν πρέπει ποτέ να βολεύεται». Κι η εξουσία, με το να δελεάζει τους ανθρώπους να βολευτούν παράγει έναν χονδροειδή υπερτροφικό βαρβαρισμό μεταξύ μας.

Η τέχνη είναι ατομικισμός, κι’ ο ατομικισμός είναι μία ανατρεπτική, διαλυτική δύναμη. Σε αυτό στηρίζεται η τεράστια αξία του. Γιατί αυτό που επιδιώκει να ανατρέψει είναι η μονοτονία των τύπων, η τυραννία που επιβάλλουν οι συνήθειες και ο υποβιβασμός του ανθρώπου στο επίπεδο μηχανής.

Ο νέος ατομικισμός για τον οποίο εργάζεται ο Σοσιαλισμός, είτε το θέλει είτε όχι θα είναι η τέλεια αρμονία. Θα είναι αυτό που οι αρχαίοι έλληνες αναζητούσαν αλλά δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν απόλυτα εκτός από την σκέψη, επειδή είχαν δούλους και τους έτρεφαν. Θα είναι αυτοί που η Αναγέννηση, αναζητούσε αλλά δεν μπόρεσε να το υλοποιήσει απόλυτα, εκτός από την τέχνη, επειδή και τότε υπήρχαν σκλάβοι, πέθαιναν της πείνας θα είναι η πλήρης αρμονία και μέσα από αυτήν ο άνθρωπος θα φτάσει στην τελειότητά του.

Ο νέος ατομικισμός θα είναι ο νέος ελληνισμός.

Υ.Γ Παρακαλώ τα προεδρία των συλλόγων συνταξιούχων, όπως συγκεντρωθούν να αποφασίσουν κάθε Δευτέρα και Τετάρτη απόγευμα για μία ώρα διακοπή κυκλοφορίας κεντρικού δρόμου.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου