ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Η πολυτεκνία των Θεσσαλών Καραγκούνηδων

η-πολυτεκνία-των-θεσσαλών-καραγκούνη-432753

Του Νίκου Τσεκούρα συν/χου δασκάλου

Το κέντημα είναι γλέντησμα κι η ρόκα είναι σιργιάνι και το τσικρίκι κι’ αργαλιός είναι σκλαβιά μεγάλη

Η πολυτεκνία των Θεσσαλών Καραγκούνηδων, κατά τη δική μου ταπεινή γνώμη, οφείλεται σε πέντε σοβαρούς λόγους:

Α. Τα προπολεμικά χρόνια, δεν υπήρχαν τα σημερινά αντισυλληπτικά χάπια, μα ούτε και τα γνωστά προφυλακτικά, ώστε τα ζευγάρια να μπορούν να προφυλάγονται από τις επώδυνες ασθένειες.

Β. Δεν υπήρχε ούτε και κανένα δημόσιο θέαμα για την ψυχαγωγία τους. Ο μόνος τρόπος ψυχαγωγίας τους, ήταν μόνον το νυχτερινό ζευγάρωμά τους, με αποτέλεσμα, κάθε 6/μηνο να τεκνοποιούν και ένα ακόμη παιδί.

Γ. Η λανθασμένη παντρειά των παιδιών τους, πριν ακόμη συμπληρώσουν τα 15 τους χρόνια, με σκοπό, μέχρι που θα ενηλικιωθούν, να τεκνοποιήσουν πολλά παιδιά. Οπότε έτσι, οι γονείς τους δεν θα δυσκολευόταν για τις εργατικές εργασίες, διότι θα διπλασιάζονταν τα εργατικά χέρια της οικογένειας.

Δ. Η ασθένεια της ελονοσίας, που συχνά αποδεκάτιζε τα μέλη της οικογένειάς τους.

Ε. Το πικρό μερίδιο του χάρου από τον θάνατο των μικρών παιδιών της οικογένειας και λόγω των πολλών δυσίατων τότε ασθενειών.

Για τους τρεις πρώτους λόγους που συνηγορούσαν στην πολυτεκνία δε χρειάζεται να κάνω κανένα σχόλιο, διότι δεν επιδέχονται καμία αμφισβήτηση για την αληθοφάνειά τους.

Για τα περιστατικά όμως της ελονοσίας και για το μερίδιο του χάρου από τα μικρά παιδιά της οικογένειας, αυτά σας τα περιγράφω πιο κάτω, όπως ενώ ο ίδιος τα έζησα.

Φίλοι αναγνώστες: I) Για την ελονοσία, σας πληροφορώ, ότι τα προπολεμικά χρόνια όλος ο θεσσαλικός κάμπος πλημμύριζε από την υπερχείλιση των δύο ποταμών: του Πηνειού και του Πάμιστου που έπνιγαν τις καλλιέργειες. Σε πολλά δε σημεία της πεδιάδας υπήρχαν βαθουλές λακκούβες που λίμναζαν. Μετά, όμως, που έγιναν τ’ αποστραγγιστικά έργα, τα πολλά νερά κατηφόρισαν και έφτασαν μέχρι τα Τέμπη για να χυθούν στη θάλασσα. Σε μερικές, όμως λακκούβες παρέμειναν λίγα βρόμικα νερά και αυτά έγιναν εστίες μολύνσεως κουνουπιών και κάθε απόγευμα, μετά τη δύση του ήλιου, τα κουνούπια κατά χιλιάδες σμήνη έφταναν στα χωριά, τσιμπούσαν τους κατοίκους και τους μετέδιδαν τη γνωστή ελονοσία με τα γνωστά δέκατα.

Όσοι από τους κατοίκους είχαν οικονομική ευχέρεια, αγόραζαν αντιπυρετικά χάπια και θεραπεύονταν. Οι περισσότεροι, όμως που δεν είχαν χρήματα για ν’ αγοράσουν τ’ αναφερόμενα χάπια, αντιμετώπιζαν τα κουνούπια, με τον εξής πρωτόγονο αλλά πολύ έξυπνο τρόπο: Έβαζαν γύρω από τα κρεβάτια τις πλακερές πετρίτσες και εκεί πάνω, τα βράδια άναβαν φωτιές με ξηρές σβουνιές που έβγαζαν βρόμικο καπνό και όταν τα κουνούπια έφταναν πάνω από τα κρεβάτια τους ζαλίζονταν και ψοφούσανε. Η μέθοδος όμως αυτή αποδείχτηκε αναποτελεσματική με αποτέλεσμα να ξαναγυρίζουν νέα σμήνη, που τσιμπούσαν τις νύχτες τους κρεβατωμένους. Πρηζόταν η σπλήνα τους, φούσκωνε η κοιλιά τους, κιτρίνιζε και το πρόσωπό τους και έπαιρνε κινέζικη μορφή και κάθε μέρα πέθαινε και κάποιος και οι καμπάνες των χωριών χτυπούσαν λυπητερά: Ντιν!!! Νταν!!! Ντιν!!! Νταν!!!

Φίλοι αναγνώστες, το ΜΕΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ, επιβεβαιώνεται και από το εξής περιστατικό της συγχωριανής μου χήρας κυρίας Ευδοκίας που έθαψε την ίδια μέρα τα δυο δίδυμα παιδάκια της, το Σοφοκλή και τον Θεμιστοκλή, που είχαν προσβληθεί από τη βαριά μορφή της καταραμένης ελονοσίας. Έκλαιγε απαρηγόρητη, μονολογούσε και έλεγε: Έγει και ο θεός μεράδι από τα παιδιά μας, γι’ αυτό πρέπει να γεννάμε πολλά παιδιά.

Θυμάμαι, ακόμη, ότι κάποια μέρα, ο γείτονάς μου, ο κυρ Δημητρός, ρώτησε το γείτονά του το μπάρμπα Μήτσιο. -Δε μου λες μπάρμπα Μήτσιο, αφού εσύ είσαι φτωχός, γιατί έκανες πολλά παιδιά; Και ο κυρ Μήτσιος του έδωσε την εξής έξυπνη απάντηση: -Εγώ φίλε γείτονα, δε φοβάμαι τη φτώχεια. Θα συμβουλέψω τα παιδιά μ’ να γίνουν εργατικά, καλοί χριστιανοί και καλοί πατριώτες. Παράλληλα, όμως, και στις εργασίες τους να είναι και τίμιοι. Άμα λοιπόν ακούσουν τις συμβουλές μου, πιστεύω ότι σίγουρα θ’ αποκτήσουν και την εμπιστοσύνη και όλων των συγχωριανών μας και τότε, κάθε μέρα, θα βρίσκουν μεροκάματο και δε θα δυσκολεύονται για τα οικογενειακά τους προβλήματα, μα ούτε και μένα, θα με ενοχλούν για να τους βοηθάω οικονομικά.

Η πολυτεκνία κυρ Δημητρό, είναι ένας μεγάλος πλούτος, διότι όταν δουλεύουν πολλοί εργάτες και γίνονται πολλά έργα το κράτος εισπράττει πολλά έσοδα, χάρη στον τίμιο ιδρώτα που χύνουν οι εργάτες. Έχει όμως και το κράτος υποχρέωση να παρέχει μερικά οικονομικά προνόμια, για να ανακουφίζονται και αυτοί από τα σημερινά δυσβάσταχτα χαράτσια.

Εξοχότατε κε Υπουργέ της οικονομίας.

Για το θέμα της πολυτεκνίας, προ ημερών διάβασα στην Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθερουδάκη στη σελίδα (797), ότι τα προπολεμικά χρόνια, το κράτος με συνταγματική διάταξη του Νόμου 4733/ του 1930 «περί προστασίας πολυτέκνων οικογενειών», παρείχε «δικαιώματα ειδικής μέριμνας», όπως: την απαλλαγή των εκπαιδευτικών τελών για τη σπουδή των παιδιών τους, την προτίμηση νοσηλείας σε νοσοκομεία και θεραπευτήρια, καθώς κα μερικές στρατιωτικές και δικαστικές διευκολύνσεις.

Γιατί λοιπόν και εσείς δεν χορηγείτε κάποια από τα προπολεμικά προνόμια; Ασφαλώς δυσκολεύεστε να τους βοηθήσετε λόγω της οικονομικής κρίσης, πιστεύω, όμως, αν σκεφθείτε το πρόβλημά τους με σωφροσύνη, θα βρείτε κάποια μεγάλη χρηματική πηγή που τα χρήματά της προορίζονταν για την κατασκευή κάποιου μεγάλου έργου. Αν όμως, από αυτή τη μεγάλη πηγή, περικόψετε ένα μικρό χρηματικό κονδύλι και το χορηγήσετε σ’ αυτούς, τότε πιστεύω ότι οι δικαιολογημένες διαμαρτυρίες τους εις βάρους σας, θα σταματήσουν, και σας διαβεβαιώνω προσωπικά ότι θα σας ευγνωμονούν εσαεί.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου