ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Κυβέρνηση και δανειστές στοχοποιούν τα συνδικάτα διότι, απλούστατα, τα φοβούνται!

κυβέρνηση-και-δανειστές-στοχοποιούν-442062

Του Δημήτρη Βασιλείου, Γεν. γραμματέα Ε.Κ. Βόλου

Τα συνδικάτα, από την αρχή της «σκληρής» διαπραγμάτευσης του κ. Τσίπρα με τους δανειστές μπήκαν με λύσσα στο στόχαστρο, αποτελώντας το «αγκάθι» των εργασιακών αξιώσεων που τέθηκαν στο τραπέζι.

Από την αρχή, οι δύο πλευρές (με τους συμμάχους τους βιομήχανους) έδειξαν καθαρά τις προθέσεις τους. Προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για τα σκληρά μέτρα που σχεδίαζαν να περάσουν σε βάρος των εργαζόμενων και της ελληνικής κοινωνίας, τα συνδικάτα, το μεγάλο τους αυτό εμπόδιο, έπρεπε να βγουν απ’ τη μέση. Και αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει, παρά με ένα μόνον τρόπο: τη θεσμική τους απαξίωση και αδρανοποίηση. Βασικά, έτσι, σημεία της γιαλαντζί σκληρής διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης ήταν το πώς θα περάσουν και το πώς θα διατυπωθούν στο νέο μνημόνιο που υπέγραψαν οι νομικές εκείνες δικλείδες για την «ομηρεία» και τον «παροπλισμό» των θεσμικών αντιπροσωπευτικών οργάνων υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων, ενόψει του τελευταίου, και σκληρότερου όλων, γύρου λιτότητας, που σκόπευαν να «φορτώσουν» στον ελληνικό λαό. Και το κατόρθωσαν αυτό είτε εν μέρει, είτε μεταθέτοντας τα υπόλοιπα για αργότερα!

Μετά από μήνες καθυστερήσεων και υπεκφυγών, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ «υπέκυψε» στις απαιτήσεις όχι μόνο για περαιτέρω περικοπές στις συντάξεις και την κοινωνική ασφάλιση, μαζί με νέα φοροληστεία, αλλά και για παραμονή σε εκκρεμότητα των τελικών επίμαχων άρθρων, ώστε η «χαριστική βολή» στο συνδικαλιστικό κίνημα να δοθεί στο αμέσως επόμενο (μνημονιακό) στάδιο.

Η κυβέρνηση προχώρησε σε συνθηκολόγηση με τους δανειστές, αποδεχόμενη περαιτέρω αποσάθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων. Γιατί; Διότι και αυτή και οι δανειστές συνομιλητές της γνώριζαν και γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως τα συνδικάτα καθίστανται αυτονόητα το «ανάχωμα» αυτού του οδοστρωτήρα, ως η μόνη αποτελεσματική και αξιόπιστη φωνή για ένα θετικό μέλλον στην Ελλάδα.

Καθόσον από παλιά, αφότου, δηλαδή, ακόμη τα σύννεφα στον μνημονιακό ουρανό της Ελλάδας δεν είχαν πυκνώσει τόσο πολύ, τα συνδικάτα είχαν κρούσει εγκαίρως τον κώδωνα, είχαν διαβλέψει τα επερχόμενα και καλούσαν από τότε τους εργαζόμενους σε συναγερμό!

Δεν είχαν, όμως, αρκεσθεί μόνο σ’ αυτό τα ελληνικά συνδικάτα, στην απλή, δηλαδή, επισήμανση του κινδύνου. Είχαν, παράλληλα, προτείνει και λύσεις και καταθέσει εμπεριστατωμένες προτάσεις για την ουσιαστική αντιμετώπιση της κρίσης, χωρίς να χρειασθεί να γονατίσει η ελληνική κοινωνία, επωμιζόμενη αυτή μόνον το κόστος μιας κρίσης που προκάλεσαν άλλοι και σε, καμία περίπτωση, οι Έλληνες εργαζόμενοι.

Αντίθετα, με τους δανειστές και τους διαχρονικούς συνομιλητές τους, που τα οικονομικά «σχέδια διάσωσης» της Ελλάδας φρόντισαν να τα βασίσουν στις τραπεζικές αρπαχτές, στην κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, στη φτωχοποίηση των εργαζόμενων και των χαμηλότερων εισοδηματικών τάξεων.

Αν είχαν ακούσει τις προτάσεις των συνδικάτων, η εισοδηματική ανισότητα που τώρα αυξήθηκε, θα είχε απλά αποφευχθεί. Η φορολογική ανισοτιμία δεν θα υπήρχε, ο εργασιακός Μεσαίωνας θα είχε δώσει τη θέση του σε λελογισμένες αναπτυξιακές πολιτικές, με γνώμονα την επανεκκίνηση της παραγωγικής βάσης της χώρας, την αναδιάταξη των παραγωγικών δομών της προς πραγματικά αντι-υφεσιακή βάση.

Αν είχαν εισακουσθεί και δεν είχαν πολεμηθεί τα συνδικάτα, η χώρα δεν θα ήταν, τώρα, βυθισμένη στο τέλμα και η συγκυβέρνηση δεν θα είχε λόγο να καταφεύγει στα τερατώδη της ψέματα για δήθεν «σκίσιμο» των μνημονίων, για δήθεν «σκληρή μάχη» με τους θεσμούς.

Αυτό το ψέμα είχαν εξ αρχής αναδείξει τα συνδικάτα και αυτό το ψέμα θα παλέψουν για να ανατραπεί. Όσο θα περνά ο καιρός και η πολιτική της θ’ αποτυγχάνει, τόσο η κυβέρνηση θα αντιλαμβάνεται πως τα Συνδικάτα δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ συνεργοί της, δεν πρόκειται ποτέ να την νομιμοποιήσουν.

Για τα εργασιακά της τερατουργήματα και τα κοινωνικά της εγκλήματα η κυβέρνηση σύντομα θα λογοδοτήσει και τα συνδικάτα θα έχουν πρωτοστατήσει γι’ αυτό.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου