ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

H περιφρονημένη ψήφος των Ελλήνων της διασποράς εις βάρος του έθνους

h-περιφρονημένη-ψήφος-των-ελλήνων-της-δ-448105

Του Δημήτρη Αντωνίου, Καθηγητή Αγγλικής

Από καιρού εις καιρόν, αναφύεται το θέμα της ψήφου των Ελλήνων της διασποράς στο ελληνικό κοινοβούλιο. Ο Κώστας Καραμανλής είχε προτείνει στο Γιώργο Παπανδρέου να δοθεί το δικαίωμα της ψήφου στους Έλληνες της διασποράς στις εθνικές εκλογές, αλλά ο Γιώργος Παπανδρέου το απέρριψε. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τώρα κάνει την ίδια πρόταση στον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και αυτός απορρίπτει την πρόταση. Γιατί άραγε;

Το θέμα είναι μεν πολιτικό, αλλά έχει τεράστιες εθνικές διαστάσεις. Το ελληνικό κράτος, για πάρα πολλούς λόγους, θα έπρεπε να αγκαλιάσει τους Έλληνες της διασποράς, και εδώ που τα λέμε δεν είναι και λίγοι, μεταξύ πρώτης, δευτέρας και τρίτης γενιάς αριθμούνται κάποια εκατομμύρια. Μεταξύ αυτών των εκατομμυρίων, μόνο στις ΗΠΑ υπάρχουν κάποιες δεκάδες Ελλήνων μεταξύ των δισεκατομμυριούχων!

Ο μέσος Έλληνας πολιτικός δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει Έλληνας της διασποράς, αφού ο ίδιος ποτέ δεν έζησε στη διασπορά, ή εάν έζησε ως φοιτητής αυτό δεν τον καθιστά γνώση του Έλληνα μετανάστη. Άλλο φοιτητής και γόνος πλούσιας ελληνικής οικογένειας, και άλλο πράγμα μετανάστης και μάλιστα πολλές φορές παράνομος μετανάστης.

Η ελληνική πολιτεία θα έπρεπε να δημιουργήσει ένα υπουργείο ή τουλάχιστον υφυπουργείο απόδημου ελληνισμού και όχι μία γραμματεία όπως είναι σήμερα. Και εφόσον η επίσημη πολιτεία δεν παίρνει τέτοιες πρωτοβουλίες, η Τοπική Διοίκηση και η Περιφέρεια θα μπορούσαν κάλλιστα να λάβουν πρωτοβουλίες προς ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των Ελλήνων της διασποράς και των περιφερειακών δήμων.

Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα της ψήφου. Η αριστερή κυβέρνηση, όχι μόνο η σημερινή, αλλά και η πασοκοαριστερή θεωρούσε τους Έλληνες της διασποράς ως κάτι περιθωριακό και αντίθετο στην ιδεοληψία της αριστεράς. Εάν δεν συμβαίνει αυτό, γιατί δεν δέχονται όλα τα κόμματα να ψηφίσουν νόμο που να επιτρέπει τον απόδημο ελληνισμό να ψηφίζει; Εγώ θα πρόσθετα πως θα πρέπει ο νόμος να επιτρέπει και τα παιδιά των Ελλήνων της διασποράς να ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές.

Το επιχείρημα που προβάλλεται εκ μέρους των αριστερών κομμάτων είναι πως οι της διασποράς Έλληνες δεν είναι ενήμεροι της ελληνικής πραγματικότητας, και ερωτώ ο μέσος κομματοποιημένος και στερεότυπος Έλληνας είναι ενήμερος; Θου Κύριε το στόματί μου.

Και τώρα ένα ευτράπελο. Το ελληνικό κράτος μπορεί να αγνοεί τις υποχρεώσεις του αλλά ασκεί τα δικαιώματά του.

Η περίπτωση του Ευστάθιου Μουστακαλή.

Αρχές της δεκαετίας του ’90 προσέλαβα ως καθηγητή αγγλικής τον Ευστάθιο Μουστακαλή, γεννημένος στον Καναδά από Έλληνες γονείς, χωρίς δικαιώματα στην Ελλάδα αλλά με την υποχρέωση να υπηρετήσει την πατρίδα, παρά το γεγονός που διέθετε πιστοποιητικά υγείας που επιβεβαίωναν ότι υπέφερε από ημικρανίες. Εν ολίγοις, παρά τις προσπάθειές μου ως εργοδότης του, ο κ. Μουστακαλής στρατεύτηκε και παρ’ ολίγο να χάσει τη ζωή του, ώσπου οι στρατιωτικοί γιατροί διαπίστωσαν την πραγματική κατάσταση της υγείας του. Μετά την ταλαιπωρία της σύντομης στρατιωτικής του θητείας ο κ. Μουστακαλής επέστρεψε στη θέση του και απέδειξε πως ήταν ένας άριστος καθηγητής. Νομίζω πως επιπλέον σχόλια από την πλευρά μου είναι περιττά.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου