ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Μυθολογία και οι αλήθειες της

μυθολογία-και-οι-αλήθειες-της-455162

Του Τάσου Γ. Καπουρνιώτη, αρχιτέκτονα

e-mail [email protected]

Μια τυχαία συνάντηση στο δρόμο, μια νέα γνωριμία με ένα πολύ αξιόλογο από ότι αποδείχθηκε άτομο συμπολίτη μας, ήταν η αφορμή για την επιστολή αυτή.

Ο ίδιος ένας απλός άνθρωπος χωρίς τίτλους και έπαρση.

Από όσα όμως συζητήσαμε και διάβασα στο e-mail που μου έστειλε ανακάλυψα ότι ανάμεσά μας!… κυκλοφορούν ακόμη ΚΑΠΟΙΟΙ!.. που εκτός από ένα κύριο βιοποριστικό επάγγελμα, έχουν ασχοληθεί και με ΑΛΛΑ!…όλα αυτά τα ξεχωριστά που ξεφεύγουν από τον βολικό αφρό της καθημερινότητας και δικαιολογούν την έννοια και σημασία της ύπαρξής μας, αναζητώντας την ερμηνεία, το γιατί;… ανατρέχοντας στο βάθος του χρόνου.

ΚΑΠΟΙΟΙ που ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ από όλους αυτούς τους απαίδευτους, που δεχόμαστε να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, να κυβερνούν τη χώρα, να αποφασίζουν, να πράττουν παρασιτικά δεσμεύοντας την καθημερινότητά μας και παρόλα αυτά να αγνοούν τα στοιχειώδη του πολιτισμού μας.

Όπως επίσης και από εκείνους που κάποτε δεν τους ήξερε ο γείτονας και σήμερα το παίζουν ολιγάρχες, προκαλώντας με την παρουσία, τις πράξεις και το θράσος τους.

Όλοι αυτοί αγνοούν ένα πολιτισμικό πλούτο από τον οποίο θα μπορούσαν να αντλήσουν γνώσεις, παραδείγματα, δύναμη, εθνική υπερηφάνεια, ανωτερότητα και αυτοεκτίμηση, στο καθήκον της διακυβέρνησης που τους έχει ανατεθεί.

Πώς να το κάνουν όμως, όταν σε επίπεδο μόρφωσης και γνώσεων δεν καταφέρνουν να ακουμπήσουν ούτε καν τον ίσκιο αυτών των ιδιαίτερων – μοναδικών συνανθρώπων μας που μέλημά τους είναι να κάνουν γνωστό αυτόν τον πλούτο και που εγώ ενδεικτικά τους ονομάζω με το γενικό ΚΑΠΟΙΟΙ!

Στο βιογραφικό αυτού του ΚΑΠΟΙΟΥ! συμπολίτη μας που γνώρισα, μεταξύ των άλλων, χαρακτηρίζεται και ως ερευνητής, συγγραφέας, ποιητής.

Έχει γράψει πολλά βιβλία αντλώντας θέματα κυρίως από τη μυθολογία, αποκρυπτογραφώντας την, μεταφέροντας τα γεγονότα από τη σφαίρα της φαντασίας στην ΕΠΙΣΤΗΜΗ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Εκείνο που με εντυπωσίασε σε αυτό που πρόλαβα να διαβάσω, ήταν ο ορθός συνειρμός σκέψης, ονομάτων, λέξεων με τον οποίο καταλήγει στην ερμηνεία αυτών που έχουν περάσει στον νου μας και φαντάζουν μύθοι, όπως αυτός του Λαβύρινθου, του Μίνωα, τον οποίο θα πάρω σαν παράδειγμα.

Ύστερα από μια εμπεριστατωμένη έρευνα, αντλώντας στοιχεία που τα αναλύει λεπτομερώς, γράφει για τη θεωρία του, σχετικά με τον Λαβύρινθο.

Μια θεωρία φοβερά ενδιαφέρουσα αλλά και κυρίως με έννοια διαχρονική.

Αναφέρει πως ψάχνοντας ορθολογικά έφθασε στη βασική απόδειξη, πως οι λέξεις LIBERTAS και ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ πρέπει να έχουν κοινή καταγωγή… αυτή της έννοιας της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ!…

Το συμπέρασμά του!

«Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ δεν πρέπει να ήταν κάποιο τεχνητό κατασκεύασμα, γι’ αυτό άλλωστε και οι αρχαιολόγοι όπου και αν έκαναν ανασκαφές στην Κρήτη δεν βρήκαν κανένα σχετικό οικοδόμημα.

Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ πρέπει να ήταν το ελευθεριάζον κοινωνικό, πολιτικό και θρησκευτικό σύστημα, που είχαν εκείνη την εποχή στην Κρήτη με προεξάρχοντα τον θεό Διόνυσο ή Βάκχο.

Όποιος νέος πήγαινε στην Κρήτη, μαγευόταν από τον τρόπο με τον οποίο ζούσαν οι Κρήτες και δεν ήθελε να επιστρέψει στην πατρίδα του.

Ήταν σαν να τον «έτρωγε ο Μινώταυρος, αφού ποτέ δεν γύριζε, όπως αναφέρεται και στο στόρι του μύθου.

Αυτό όμως όπως συμβαίνει σε όλους τους μύθους, ήταν αλληγορική προσωποποίηση των δυνάμεων, που προέρχονταν από το κοινωνικό, πολιτικό και θρησκευτικό σύστημα, έτσι και από αυτό που υπήρχε στην Κρήτη την εποχή του Μίνωα.

Σύμφωνα με τον μύθο, ο Μίνωας μετά μια νίκη, είχε επιβάλει στους Αθηναίους να στέλνουν κάθε εννιά (9) χρόνια, επτά (7) νέους και επτά (7) νέες θυσία στον Μινώταυρο.

Σύμφωνα όμως με τη θεωρία του… πρόθεση ήταν οι νέοι αυτοί να διδαχθούν τη θρησκεία και το τότε κοινωνικό σύστημα της Κρήτης, με απώτερο κύριο σκοπό να τα μεταλαμπαδεύσουν στην Αθήνα.

Όταν όμως αυτό συνέβαινε-ολοκληρωνόταν, αυτοί δεν επιθυμούσαν να επιστρέψουν, αιτιολογώντας έτσι την έννοια της απώλειας.

Πάντα με τη θεωρία αυτή, όταν ήρθε η σειρά του Θησέα να πάει στην Κρήτη, ο Θησέας πήγε, αντιστάθηκε στο θρησκευτικό και πολιτικό σύστημα της Κρήτης και το κατέστρεψε.

Αυτό αποτυπώνεται στο μύθο με τη διάσωση του Θησέα από την Αριάδνη η οποία του έδωσε τον μίτο, με τη βοήθεια του οποίου βρήκε την έξοδο του Λαβυρίνθου.

Ο καινούργιος μου φίλος ερευνητής συνεχίζοντας προχωρά ακόμη πιο πέρα, και ακολουθώντας τον μύθο… γράφει: «Προκύπτει, όμως, το ερώτημα για την παρουσία της Αριάδνης, μήπως και το όνομά της συμβολίζει κάτι, αφού προέρχεται από τη λέξη ΑΡΗ, που σημαίνει βλάβη και τη λέξη ΑΘΑΝΑΤΟΣ.

Από τις λέξεις αυτές έγινε η λέξη ΑΡΗΑΘΑΝΗ [=βλάβη αθάνατος] και στη συνέχεια ΑΡΙΑΘΝΗ και τελικά ΑΡΙΑΔΝΗ…

Έτσι, το όνομα ΑΡΙΑΔΝΗ δηλώνει την μεσολάβηση της καταστροφικής δύναμης, που υπάρχει ανά τους αιώνες. Ο Θησέας τη χρησιμοποίησε για να πετύχει τον σκοπό του μέχρι που επέστρεψε στην Αθήνα.

Μια θεωρία τόσο πραγματική… αλλά άγνωστη.

Μια θεωρία που μετατρέπει ένα μύθο που για τους πολλούς είχε-έχει καταντήσει παραμύθι, ένα σενάριο σαπουνόφουσκα επικών ταινιών, σε διαχρονική επαναλαμβανόμενη ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΡΧΗ.

Επίλογος δικός μου:

Στην ερμηνεία του μύθου, οι νέοι άφηναν τον ΤΟΠΟ ΤΟΥΣ -και αν ακολουθήσουμε τη θεωρία- για καλύτερο μέρος – μέλλον.

Σήμερα οι νέοι που κάνουν το ίδιο είναι χιλιάδες, μόνο που και οι Αριάδνες είναι πολλές και δεν υπάρχει Θησέας.

Η έννοια ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ έχει επικρατήσει να είναι αυτό το πολύπλοκο το δύσκολο το θεμιτό εμπόδιο…. που πρέπει να το λύσεις ή να το αποφύγεις.

Άποψή μου: Αντίθετα με τον μύθο, ΕΝΑΣ ΘΗΣΕΑΣ έπρεπε να υπάρχει εδώ, σήμερα, και με τη βοήθεια μιας σύγχρονης ΑΡΙΑΝΔΗΣ (!…) να καταστρέψει την αιτία της φυγής, της κατάντιας!

Όταν καθημερινά βιώνεις τη σαπίλα του συστήματος, όταν όλοι νοιώθουμε νικημένοι χωρίς να δώσουμε μάχη, προδομένοι από αυτούς που πιστέψαμε, όταν δεν έχουμε ούτε το δικαίωμα στο όνειρο, όντας έρμαια των σύγχρονων διοικούντων απόγονων του Εφιάλτη!…

Τότε ίσως θα έπρεπε να ανατρέξουμε στις πηγές της ύπαρξής μας, αποτυπωμένες στους Μύθους, την Ιστορία, τα Μνημεία.

Ίσως το αποτέλεσμα να μας μετατρέψει σε σύγχρονους λυτρωτές εφάμιλλους του Θησέα.

Όλοι αυτοί λοιπόν που ονόμασα ΚΑΠΟΙΟΙ!… μέσα από την έρευνα και τα συμπεράσματά τους και τις επεξηγηματικές θεωρίες, μπορούν να βοηθήσουν σε αυτό.

Προσωπικά θεωρώ το έργο τους πολύ πιο σπουδαίο από εκείνο αυτών που κυβερνούν… έχοντας μόνο εφόδιο το κομματικό τους προσωπείο, προέλευση.

Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι δημοσιονομικό… οικονομικό, αλλά η έλλειψη γνώσης των καταβολών μας. Έλλειψη παιδείας!…

Μιας γνώσης που σμιλεύει χαρακτήρες, θωρακίζει με αξιοπρέπεια –υπερηφάνεια- δύναμη, τους κατόχους της,

Μιας γνώσης που δεν χωράει σε κανένα θησαυροφυλάκιο όταν και μόνο η αναφορά σε αυτήν θα έπρεπε να προκαλεί δέος, σεβασμό.

Μιας γνώσης που προέρχεται από το πνεύμα αυτών που δημιούργησαν τον πολιτισμό.

Που χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε καμιάς απόχρωσης ιδεολογία, αλλά και κανένα οικονομικό Πανεπιστήμιο δεν θα μπορούσε να ιδρυθεί και να λειτουργήσει.

Οι σημερινοί λοιπόν διαχειριστές (…) της χώρας με τέτοιας αξίας πολιτιστική παρακαταθήκη, θα έπρεπε να ντρέπονται για την αισχρή δουλοπρεπή παρουσία τους δίπλα σε αυτούς που στην πρωταρχική εμφάνιση αυτής της γνώσης, οι ίδιοι (ως πολιτισμοί) ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου