Του Γιάννη Γεωργούδη
Το να θέλει να γίνει μία κυβέρνηση αρεστή σε μία μάζα της κοινωνίας, είναι εντελώς διαφορετικό από το να θέλει να γίνεται ωφέλιμη και χρήσιμη σε ολόκληρη την κοινωνία.
Οι πρόσφατες εξαγγελίες του Υπουργείου Παιδείας για κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων στα ΑΕΙ, σκόρπισαν χαρούλες σε κάποιους τυχοδιώκτες, που βλέπουν το ατομικό τους συμφέρον, αλλά σκόρπισαν θλίψη στο σύνολο των ανθρώπων που νοιάζονται να έρθει σ’ αυτόν τον τόπο η αξιοκρατία.
Όλοι γνωρίζουν πόσο υποκειμενικοί είναι οι βαθμοί στο λύκειο και κατά πόσο ανταποκρίνονται στις πραγματικές επιδόσεις γνώσεων των μαθητών. Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν εν ενεργεία καθηγητές που ταυτόχρονα ιδιωτεύουν σε μαθητές τους. Αρκετοί γονείς επιλέγουν μία τέτοια λύση, μόνο και μόνο για να επιτύχουν μία υψηλή βαθμολογία του παιδιού τους.
Αυτό, ενώ το γνωρίζει το Υπουργείο Παιδείας, προχωρά σε μία τέτοια ασύδοτη εξαγγελία, για να επεκτείνει την αναξιοκρατία και την παραπαιδεία. Από τη μία λέει ότι επιδιώκει την αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας κι από την άλλη την υποβαθμίζει. Από τη μία λέει ότι κυνηγά τη φοροδιαφυγή κι από την άλλη δίνει κίνητρα στους επιτήδειους της παραπαιδείας και της φοροδιαφυγής. Το πρόβλημα που θα δημιουργηθεί είναι οικονομικό, ηθικό και κοινωνικό ταυτόχρονα.
Ακόμα κι εάν διορθώνουν τα γραπτά των εσωτερικών εξετάσεων των μαθητών άλλοι εξεταστές, άλλων νομών, προωθείται η βαθμοθηρία και η μαζική διέξοδός τους στα φροντιστήρια. Καταλαβαίνει κανείς ότι θα έχουν δικαίωμα φοίτησης στα ΑΕΙ μόνο οι μαθητές που πληρώνουν οι γονείς τους απλόχερα τα ιδιαίτερα φροντιστήρια των παιδιών τους, διότι αυτοί θα βγάζουν υψηλή βαθμολογία.
Το χειρότερο δε όλων είναι ότι οι μαθητές από μικρή ηλικία θα εθίζονται στη διαφθορά, τη συναλλαγή και την αναξιοκρατία, θεωρώντας ως δεδομένο, ότι η επιτυχία δεν είναι αποτέλεσμα προσπάθειας και μελέτης, αλλά αποτέλεσμα χρηματικής συναλλαγής.
Ας το επανεξετάσει η κυβέρνηση το θέμα κι ας το δει μακροπρόθεσμα, βάζοντας πάντα ως γνώμονα την αξιοκρατία στην κοινωνία.
