Του Παναγιώτη Τσιτσιρίκη, Μέλους της Γραμματείας Μαγνησίας του ΠΑΜΕ
Για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά!
Η 1η Μάη του 1886, με επίκεντρο το Σικάγο των ΗΠΑ, ήταν η μέρα που ξεκίνησε η μεγάλη απεργία των εργατών της Αμερικής με αίτημα την καθιέρωση του 8ώρου. Πάνω από μισό εκατομμύριο εργάτες σε όλη τη χώρα συμμετείχαν στον πολυήμερο σκληρό απεργιακό αγώνα που προετοιμαζόταν μήνες πριν. Με εντολή των καπιταλιστών, ο αγώνας αυτός βάφτηκε στο αίμα των απεργών, χωρίς όμως να καμφθεί η αποφασιστικότητα των εργατών. Το αποτέλεσμα ήταν 185.000 εργάτες να κερδίσουν το 8ωρο και τουλάχιστον 200.000 εργάτες να μειώσουν τον χρόνο εργασίας τους από τις 12 ώρες και να κερδίσουν την κυριακάτικη αργία και τη σαββατιάτικη ημιαργία.
Για τον λόγο αυτό, η «Διεθνής των Εργατών», η οργάνωση στην οποία ηγούνταν οι Μαρξ και Ένγκελς, αποφάσισε το 1889 την καθιέρωση της Πρωτομαγιάς σαν Παγκόσμιας Απεργιακής Μέρας όλης της εργατικής τάξης. Όπως έγραψε ο Ένγκελς την παραμονή της πρώτης Πρωτομαγιάς, το 1890: «Σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές, το προλεταριάτο της Ευρώπης και της Αμερικής επιθεωρεί τις δυνάμεις του, που για πρώτη φορά κινητοποιούνται σε μια στρατιά, κάτω από μια σημαία και για έναν άμεσο σκοπό: Για το νομοθετικό καθορισμό της κανονικής οχτάωρης εργάσιμης ημέρας… Και το θέαμα της σημερινής μέρας θα δείξει στους καπιταλιστές και στους γαιοκτήμονες όλων των χωρών ότι οι προλετάριοι όλων των χωρών είναι σήμερα πραγματικά ενωμένοι
Στην ιστορία του εργατικού κινήματος της χώρας μας, οι μεγάλες πρωτομαγιάτικες απεργιακές μάχες, απέδειξαν τη δύναμη της τάξης μας, φανέρωσαν το φόβο των καπιταλιστών και των κυβερνήσεών τους, που όποιες και αν ήταν (δικτατορικές, κοινοβουλευτικές, κατοχικές), δε δίστασαν να καταστείλουν με τη βία πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις για να κάμψουν κάθε αγώνα διεκδίκησης του δίκιου μας. Από την Πρωτομαγιά του 1936 που όλη η χώρα με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη συγκλονίστηκε από τις μεγάλες απεργιακές διαδηλώσεις, στην Πρωτομαγιά του 1944 που οι Γερμανοί Ναζί, εκτέλεσαν στην Καισαριανή τους 200 κομμουνιστές κρατούμενους, στην Πρωτομαγιά του 1947 που οι τότε εργοδοτικοί συνδικαλιστές «νουθετούν» τους εργαζόμενους να πάνε για δουλειά την 1η του Μάη.
Όσα έχουμε κατακτήσει μέχρι σήμερα είναι αποτέλεσμα της σκληρής ταξικής πάλης της εργατικής τάξης της χώρας μας απέναντι στους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους.
Κατακτήσεις που σήμερα παίρνονται πίσω, επιβεβαιώνοντας ότι η εργατική τάξη που παράγει όλο τον πλούτο, θα καταφέρει να απολαύσει το αποτέλεσμα του μόχθου της μόνο όταν σπάσει τα δεσμά της εκμετάλλευσής της και απαλλαγεί οριστικά από τους καπιταλιστές, την οικονομία τους και το σύστημά τους. Η δημιουργία του ΠΑΜΕ αποτέλεσε σταθμό για τη νεότερη ιστορία του εργατικού κινήματος της χώρας μας.
Όπως αναφέρθηκε στην εισήγηση της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΠΑΜΕ, που έγινε τον Νοέμβρη του 2016, και όπου συμμετείχαν πάνω από 530 εργατικά σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα της χώρας:
«Το ΠΑΜΕ, που αποτελεί συσπείρωση εκατοντάδων εργατικών Σωματείων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων όλης της χώρας, από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του, τον Απρίλη του 1999, αναδείχθηκε ο πραγματικός υπερασπιστής των εργαζομένων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Με προσανατολισμό και γραμμή πάλης ενάντια στις επιδιώξεις των μονοπωλίων, των επιχειρηματικών ομίλων και εταιρειών, των πολιτικών κομμάτων που τους εκπροσωπούν, της Ε.Ε. που την παρουσιάζουν ως μονόδρομο. Με αιτήματα που διαμορφώνονται από το κριτήριο πως αξίζει σήμερα να ζουν και να δουλεύουν οι εργαζόμενοι με βάση τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της ανάπτυξης των παραγωγικών μέσων, τον πλούτο που παράγουν και όχι με κριτήριο που έχουν οι εκμεταλλευτές μας, την επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα, το μέγιστο κέρδος. Με κριτήριο την ευημερία των πολλών που δουλεύουν και υποφέρουν και όχι την ευημερία των κερδών των λίγων. Με αγωνιστικές δράσεις και πρωτοβουλίες ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, με καθημερινή και πολύμορφη αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες και μετανάστες, με την έμπρακτη αλληλεγγύη του στους αγώνες των εργατών, των λαών σε άλλες χώρες που εξίσου υποφέρουν».
«Το ΠΑΜΕ κατοχυρώθηκε γιατί δεν τα δίπλωσε, δεν τα βρήκε πίσω από κλειστές πόρτες, δεν έκανε το συνδικαλιστικό κίνημα σκαλί για να ανεβοκατεβαίνουν αντιλαϊκές αντεργατικές κυβερνήσεις, για να “αλλάζει ο Μανωλιός και να βάζει τα ρούχα του αλλιώς”, ούτε διαλέγει δυνάστη καταπιεστή, δεν χωρίζει τους καπιταλιστές εργοδότες σε καλούς και κακούς ούτε κατ’ επέκταση τις ενώσεις τους και τις συμμαχίες τους σε καλούς και κακούς ιμπεριαλιστές.
Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, παραγωγικές, επιστημονικές και τεχνολογικές, για να υπάρχει φιλολαϊκή ανάπτυξη, για να υπάρχει αξιοπρεπής ζωή, δουλειά με δικαιώματα. Εμείς είμαστε αυτοί που παράγουμε όλο τον πλούτο! Τον ιδρώτα μας, τον κόπο μας τον καρπώνονται μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι. Αυτό μπορεί να αλλάξει. Μπορούμε να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει, ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας. Το σύνθημα που γεννήθηκε στους μεγάλους αγώνες, μας δείχνει το δρόμο: “Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά”».
Η 1η Μάη του 2017 μας βρίσκει στο μάτι του ιμπεριαλιστικού κυκλώνα. Οι εστίες των πολεμικών συγκρούσεων εκτείνονται από την Ουκρανία, τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια και το Αιγαίο ως την Ανατολική Μεσόγειο, την Εγγύς και Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Στους ανταγωνισμούς εμπλέκονται ισχυρές δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Ρωσία και συμμετέχουν δραστήρια οι κυβερνήσεις των χωρών μας για το μοίρασμα των πετρελαίων, του φυσικού αερίου, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και αγωγών, των αγορών, σε όφελος των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων τους.
Ο καπιταλισμός, που αυξάνει τα πλούτη μιας «χούφτας» εκμεταλλευτών, «γεννά» την ίδια ώρα κρίσεις, κοινωνικά προβλήματα, τον πόλεμο, την προσφυγιά, με οδυνηρές συνέπειες για εκατομμύρια εργαζόμενους, λαϊκούς ανθρώπους. Η ολομέτωπη επίθεση που καταδικάζει την εργατική τάξη σε κάθε χώρα στην ανεργία, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, αποτελεί τη μια όψη του νομίσματος της ταξικής πολιτικής.
Την άλλη όψη αποτελεί ο άδικος, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, που εξαπολύουν για τα συμφέροντα των μεγάλων οικονομικών ομίλων.
Μπροστά στο ενδεχόμενο γενικευμένης πολεμικής ανάφλεξης στην περιοχή μας, ορθώνουμε από τώρα τείχος προστασίας της εργατικής τάξης των χωρών μας, των λαών μας, σε κοινή δράση κι αλληλεγγύη μεταξύ τους και με τις συνδικαλιστικές μας οργανώσεις στην πρώτη γραμμή αυτής της πάλης. Οι αστοί εμφανίζουν ως «εθνικό συμφέρον» το ταξικό τους συμφέρον για τα κέρδη τους και σε περίοδο «ειρήνης» και στον πόλεμο.
Δε θα ματώνουμε για τα κέρδη τους, δε θα γίνουμε κρέας στα κανόνια τους. Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με την εργατική τάξη άλλων χωρών, με τους άλλους λαούς. Αντίθετα, μας ενώνει το κοινό συμφέρον της πάλης για μια ζωή χωρίς πλούτο και φτώχεια, χωρίς αφεντικά, αυτή είναι η ζωή που μας ανήκει.
Οι τελευταίες γραμμές αποτελούν και αποσπάσματα της διακήρυξης για τη φετινή Πρωτομαγιά που με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ θα συζητηθεί σε εκατοντάδες σωματεία της Ελλάδας, της Τουρκίας και άλλων χωρών, ενώ θα διαβαστεί σε όλες τις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις όλων αυτών των χωρών. Μέχρι στιγμής, οι βασικοί συνδικαλιστικοί φορείς που έχουν υπογράψει είναι: Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο-Ελλάδα, Ομοσπονδία Μεταφορών Νάκλιατ Ις – Τουρκία, Ομοσπονδία Εμπορίου-Υπηρεσιών Σόσιαλ Ις – Τουρκία, Ομοσπονδία Μετάλλου Μπιρλέσικ Μέταλ Ις – Τουρκία, Αυτόνομη Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Τρόφιμα – Σερβία, Συνομοσπονδία ΣΛΟΓΚΑ –Σερβία, Γενική Συνομοσπονδία GFTU – Συρίας, Συνδικάτο Εκπαιδευτικών ΚΤΟΕΟΣ – Κύπρος, Συνδικαλιστική Οργάνωση WUCP – Παλαιστίνη, Συνδικαλιστική Οργάνωση USB – Ιταλία, Συνδικαλιστική Οργάνωση Λεφτ Μπλοκ – Αυστρία.
Η διακήρυξη αυτή θα ζητηθεί να εγκριθεί και στην ταξική συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς, στις 10 το πρωί στην πλατεία Πανεπιστημίου. Καλούμε όλους τους εργάτες και τις λαϊκές οικογένειες της πόλης να είναι εκεί.
