Του Νίκου Τσεκούρα, Συνταξιούχου Δασκάλου
1ον ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ (552-479 π.Χ.): Κινέζος φιλόσοφος. Η διδασκαλία του συνοψίζεται σε πέντε αρετές: Σοφίας, αγαθότητας, ειλικρίνειας, σεβασμού και ανδρείας.
Μεταξύ άλλων ο Κομφούκιος έλεγε: α) «Η αμάθεια είναι η νύχτα του νου, αλλά νύχτα χωρίς φεγγάρι και άστρα» και β) «Ο σοφός τα περιμένει όλα από τον εαυτό του, ο άξεστος άνθρωπος τα περιμένει όλα από τους άλλους».
2ον ΔΑΡΕΙΟΣ Υστάσπης: (550-485 π.Χ.), ήταν ο ενδοξότερος Βασιλιάς της Περσίας. Οι Βαβυλώνιοι τον καιρό που τους πολιορκούσε ο Δαρείος, οχυρωμένοι καλά μέσα από τις επάλξεις τους, περιέπαιζαν το Δαρείο, με τα εξής λόγια:
«Μόνον όταν γεννήσουν τα μουλάρια, τότε και συ θα πάρεις τη Βαβυλώνα».
3ον ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ: Έζησε το 800 π.Χ. και ήταν ο θεμελιωτής του Σπαρτιατικού μεγαλείου. Ρώτησαν κάποτε το Λυκούργο:
α) – Γιατί όρισες οι θυσίες να είναι μικρές και λιτές;
– «Για να μην πάψουμε ποτέ να τιμούμε το θείον»
β) – Ιδιαίτερα αυστηροί ήταν οι νόμοι του Λυκούργου για τους μοιχούς. Κάποτε λοιπόν, ένας, ρώτησε κάποιο Σπαρτιάτη:
– Ποια τιμωρία επιβάλλει στους μοιχούς η πολιτεία σας;
– Ξένε μου, σε μας δεν γίνεται κανείς μοιχός.
– Κι αν υποθέσουμε πως γίνεται;
– Πληρώνει την αξία ενός μεγάλου ταύρου, ο οποίος, αφού σκύψει από πάνω από τον Ταΰγετο, να μπορεί να πιει νερό κάτω από τον Ευρώτα ποταμό.
– Μα πως είναι δυνατόν να υπάρξει ένας τόσο μεγάλος ταύρος;
Τότε ο Γεράδας, έτσι έλεγαν το Σπαρτιάτη, γέλασε και είπε:
– Μα πώς μπορεί να υπάρξει μοιχεία στη Σπάρτη;
4ον ΚΑΜΒΥΣΗΣ: Βασιλιάς των Μήδων και Περσών (529-521 π.Χ.).
Ο Καμβύσης άφησε όνομα για την αυστηρότητά του και για το σεβασμό στη δικαιοσύνη. Διηγούνταν μεταξύ άλλων, ότι ένα δικαστή, που τον έπιασε να δωροδοκείται, τον τιμώρησε με τον εξής σκληρό τρόπο.
Διέταξε πρώτα να τον θανατώσουν και ύστερα παράγγειλε να τον γδάρουν και με το δέρμα του να επενδύσουν τη δικαστική του έδρα. Έτσι κάθε νέος δικαστής, θα μάθαινε τι τον περιμένει, αν δεν δίκαζε σωστά.
5ον ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡΑΣ: (102-44 π.Χ.)
Περίφημος Ρωμαίος πολιτικός, στρατιωτικός, πολεμιστής, …και μέγας εκπολιτιστής. Έγραψε σπουδαία ιστορικά συγγράμματα. Κυβέρνησε το ρωμαϊκό κράτος διδακτορικά. Δολοφονήθηκε μέσα στο Βουλευτήριο από τους οπαδούς της αριστοκρατίας. Ανάμεσα στους δολοφόνους, ήταν και ο φίλος του ο Βρούτος, τον οποίον ο Καίσαρ, τον είχε ευεργετήσει πολλές φορές.
Ο Καίσαρ ήταν ωραίος άνδρας. Οι ερωτικές του περιπέτειες ήταν αμέτρητες. Μερικοί μάλιστα ισχυρίζονταν ότι δεν αγαπούσε μόνον τις γυναίκες αλλά και τους άνδρες. Γι’ αυτό κάποιος ονόματι Κουρίων, τον αποκαλούσε: «Σύζυγος πάσης γυναικός και γυναίκα παντός ανδρός!»
6ον ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: «Ο Γέρος του Μουριά». Κι αρχιστράτηγος της Ελληνικής ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ 1821.
Όπως ο ίδιος διηγείται στα «Απομνημονεύματά του» γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1770, κάτω από ένα δέντρο στο βουνό Ραμαβούνι της Μεσσηνίας. Η καταγωγή του ήταν από το Λαμποβίσι της Αρκαδίας. Ήταν πρωτότοκος γιος του περίφημου Αρματολού Κωνσταντή Κολοκοτρώνη. Η μάνα του Ζομπία (Ζαμπέτα) ξενοΰφαινε, πήγαινε και έκοβε ξύλα και ο μικρός Θόδωρος τα κουβαλούσε στην Τρίπολη και τα πουλούσε. Ο Κολοκοτρώνης εισχώρησε στα σώματα των κλεφτών στα 15 του χρόνια και οι κάτοικοι του Ακόβου τον διόρισαν οπλαρχηγό της περιοχής τους.
Υπηρέτησε στον Αγγλικό στρατό σαν ταγματάρχης σε σύνταγμα ελλήνων εθελοντών. Η θητεία του αυτή, του δίδαξε πολλά για την στρατιωτική τέχνη, τα οποία και τα εφάρμοσε αργότερα στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας.
Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΒΑΛΤΕΤΣΙ: (24 Απριλίου και 12-13 Μαΐου 1821). Στη μάχη αυτή, ο Κολοκοτρώνης διακρίθηκε για την γενναιότητά του και οργάνωσε στρατηγικό σχέδιο για την πολιορκία της Τριπολιτσάς. Οι Τούρκοι, βλέποντας τους έλληνες να ορμούν στις επάλξεις του φρουρίου τρομοκρατήθηκαν, οι έλληνες εκπόρθησαν το κάστρο και οι τούρκοι διασκορπίστηκαν.
Η ΜΑΧΗ ΣΤΑ ΔΕΒΕΝΑΚΙΑ: Ο Κολοκοτρώνης μετά την πτώση της Τριπολιτσάς πρότεινε στο πολεμικό συμβούλιο την άμεση πολιορκία της Πάτρας. Οι πρόκριτοι της Αχαΐας με Πρωτοπολεμιστή τον Αντρέα Ζαΐμη αντέδρασαν, διότι πίστεψαν ότι ο Κολοκοτρώνης, θ’ αποκτούσε ολοένα και περισσότερη δύναμη και ενημέρωσαν τον Δημήτριο Υψηλάντη ότι δεν επιθυμούσαν τη βοήθεια του Κολοκοτρώνη, αλλά μπορούσαν μόνοι τους να απαλλαγούν από τους τούρκους της Πάτρας. Ο Κολοκοτρώνης πικραμένος από τις συνωμοσίες παραιτήθηκε από την πολιορκία στις 23 Ιουνίου 1922.
ΕΜΦΥΛΙΟΣ: Την ίδια στιγμή που ο Κολοκοτρώνης και πολλοί αγωνιστές δοξάζονταν στα πεδία της μάχης, οι πολιτικοί, τρομοκρατημένοι, είχανε μπει στα καράβια τους και έφυγαν για να γλιτώσουν. Με τον ερχομό του Καποδίστρια, ο Κολοκοτρώνης τάχθηκε ένθερμα υπέρ της πολιτικής του, διαφωνούσε όμως με τον αυταρχικό τρόπο της εφαρμογής της.
Έγινε, όμως, στόχος συκοφαντιών, εκ μέρους των πολιτικών του αντιπάλων με πρωταγωνιστή τον Ιωάννη Κωλέτη και αντιμετωπίστηκε με ψυχρότητα και από τους Βαβαρούς για την φιλοκαποδιστριακή ένταξή του.
Η συσκευωρία εναντίον του, ήταν συνωμοσία εναντίον του ανήλικου βασιλιά Όθωνα και της κυβέρνησης. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1813 συνελήφθη και πέρασε από δικαστήριο, αρχικά καταδικάστηκε σε θάνατο. (Μετά, όμως, την ενηλικίωση του Όθωνα, η ποινή του μετατράπηκε σε φυλάκιση 20 χρόνων. Ο Κολοκοτρώνης όταν άκουσε τη νέα ποινή του, είπε στον Όθωνα, … Μεγαλειότατε, δεν θα σας ευχαριστήσω για τη χάρη που μου κάνατε διότι προσβλέπω ότι δε θα ζήσω άλλα 20 χρόνια.
Την περίοδο εκείνη, γράφτηκαν και τα απομνημονεύματά του από το Γιώργο Τερτσέτη καθ’ υπαγόρευση του ίδιου.
ΤΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ
1ον Οι Αρβανίτες έτρεμαν κυριολεκτικά, το Κολοκοτρωναίικο σπαθί, γι’ αυτό και ο φοβερότερος όρκος τους, ήταν: «Να μη γλιτώσω από το σπαθί του Κολοκοτρώνη».
2ον Το 1808 είχε κλειστεί με το φίλο του Αλή Φαρμάκη στον πύργο του δεύτερου στο Λάλα της Ηλείας, για να τον βοηθήσει από τον εχθρό του το Βελή Πασά.
Εκεί κάποιος του είπε: -«Κρίμας που δεν είσαι Τούρκος, μέγας αφέντης θα γινόσουνα». Αυτός το γύρισε στην πλάκα: -«Αν γίνω Τούρκος, θα με σουνοντέψουν (θα με κάνουν περιτομή), βέβαια»! – Εμείς όμως οι χριστιανοί, όταν μας βαφτίζουν, μας κόβουν μαλλιά από το κεφάλι μας και τις τρίχες τις βάζουν στο εικονοστάσι του Χριστού. (Αν, όμως, γίνω Τούρκος, εις τον άλλον κόσμον, θα με τραβούν ο Χριστός από τα μαλλιά της κεφαλής μου και ο Μωάμεθ από την ψωλήμ’ και δεν θέλω να βάλω σε έχθρα τους δυο προφήτες.
3ον Κάποτε, ένας Άγγλος περιηγητής, τον ρώτησε πόσο μεγάλο είναι το χωριό που γεννήθηκε. Και ο Κολοκοτρώνης του απάντησε: – Έχει διακόσιους φούρνους (εννοώντας τις οικογένειες του χωριού του).
4ον Μια γυναίκα του ζήτησε κάποια χάρη: – Αφέντη μου, κάνε μου αυτό το καλό και εγώ σκλάβα σου θα γίνω. – Τι λες μωρή ζουρλή; Εμείς για τη λευτεριά πολεμάμε και εσύ θέλεις να γίνεις σκλάβα μου;
5ον Κάποιος του είπε: – Στρατηγέ μου, η πατρίδα θα σε ανταμείψει. – Το ξέρω, απάντησε, εμένα θα πρωτοεξορίσει.
6ον Στον Όθωνα, ο οποίος τον ρώτησε τι γνώμη είχε για το Πανεπιστήμιο, που άρχισε να χτίζεται απάντησε: – Να σας πω Μεγαλειότατε: Μου φαίνεται ότι τούτο δω (κι έδειξε το πανεπιστήμιο), δεν έπρεπε να κτιστεί κοντά σε κείνο (κι έδειξε το παλάτι), διότι φοβάμαι, ότι τούτο, θα φάει εκείνο…
7ον Κάποτε ο Κολοκοτρώνης είχε βγάλει ένα σπυρί στον πισινό του κι επειδή δεν μπορούσε ο ίδιος να το δει, το πόσο μεγάλο ήταν, είπε σ’ ένα παλικάρι του να το κοιτάξει και να του πει πόσο μεγάλο είναι. Το παλικάρι, αφού το κοίταξε προσεχτικά, του είπε: – Στρατηγέ μου, είναι σαν ένα φασόλι Πρέσπας.
Φώναξε ένα δεύτερο και εκείνο του είπε, πως είναι σαν ένα κουκούτσι από ελιά. Φώναξε και ένα τρίτο και εκείνο του είπε, πως είναι σαν ένα μικρό καρύδι.
Ο Κολοκοτρώνης όταν άκουσε τη γνώμη και των τριών παλικαριών, που δεν συμφωνούσαν για το μέγεθος, οργίστηκε και τους είπε: – Άντε στα τσακίδια και φύγετε από μπροστά μ’ και να μη σας δουν ξανά τα μάτια μ’ άλλη φορά. (Αφού εγώ σήμερα δεν μπορώ να μάθω νέα από τον πισινό μου, απορώ πως παλαιότερα σας είχα εμπιστοσύνη και σας έστελνα ψηλά στα καραούλια, για να μου φέρετε χαμπέρια, το πόσοι τούρκοι έρχονταν.
8ον Έλεγε ακόμη στα παλικάρια του και τον εξής μύθο: Μια κουκουβάγια, είχε βρομίσει τη φωλιά της και είχε αποφασίσει να πάει αλλού να κάνει νέα φωλιά. Απέναντι, ψηλά από ένα δέντρο, ένας κούκος της είπε: – Του κάκου βασανίζεσαι, όσο παίρνεις μαζί σου και τον πισινό σου…
