Του Κώστα Πώποτα*
«Αν δε γνωρίζεις (απαράδεκτα) γιατί είσαι υπέρ τόσο πολλών ανεμογεννητριών στο Νότιο Πήλιο, τότε τα επιχειρήματά σου τα παίρνει ο άνεμος»
Αγαπητέ Φάρις, το πιασα το υπονοούμενο! Επειδή όμως ούτε είρων, ούτε υποκριτής είμαι , ούτε κωμικός, θα πρέπει να πω ευθέως ότι η λογική με την οποία υποστηρίζεις τις ανεμογεννήτριες είναι υπερβατική. Πιο λιανά –σχέση έχει ο Φάντης με το ρετσινόλαδο– δεν βλέπω τη σχέση μεταξύ των τουριστών των κρουαζιερόπλοιων που αποφεύγουν τους αδέσποτους σκύλους του Βόλου και του σμαριού των ανεμογεννητριών που σχεδιάζονται για το Νότιο Πήλιο. Ξέρεις, ο Ολλανδός τουρίστας που θα κατέβει από το Κρουαζιερόπλοιο δεν κινδυνεύει να τρομάξει από τις ανεμογεννήτριες. Για τον απλούστατο λόγο ότι καμία, μα καμία, δεν θα εγκατασταθεί σε σημείο ορατό από το λιμάνι, στο Βόλο ή στο βόρειο Πήλιο. Αντιθέτως καθώς θα φύγει το κρουαζιερόπλοιο από το λιμάνι, η ζοφερή εικόνα που περιγράφεις (συ είπας) με άθλιες τουαλέτες, σκυλιά και το εργοστάσιο τσιμέντων (για την οποία ουδαμώς ευθύνονται ου ανεμογεννητριομάχοι) που αποκομίζουν οι τουρίστες, θα αμαυρωθεί έτι πλέον καθώς το κρουαζιερόπλοιο θα παραπλέει το ακρωτήριο των Τρικκέρων και αντί μαντηλιού θα τους γνέφουν σε αποχαιρετισμό εν σειρά οι έλικες των ανεμογεννητριών. Και αυτό λίγο πριν μπουν στο οπτικό πεδίο τους τα λατομεία μαρμάρου με τα οποία εν ονόματι της ανάπτυξης συμβιβάστηκαν οι ντόπιοι.
Για να μη το αφήσω εν πάση περιπτώσει να πέσει κάτω ή να το πάρει ο άνεμος, συμβαίνει να έχω κάνει την ενδοσκόπησή μου και να γνωρίζω πολύ καλά γιατί είμαι εναντίον, όχι γενικά των ανεμογεννητριών στο Πήλιο όπως προσπαθείς να το παρουσιάσεις, αλλά εναντίον την αλόγιστης, ασύμμετρης, και προσβλητικής για την ευφυΐα του μέσου πολίτη, συγκέντρωσης του συνόλου σχεδόν των αιολικών πάρκων της Μαγνησίας στο Νότιο Πήλιο.
Ιδού λοιπόν μερικά πρόσθετα επιχειρήματα το οποία όφειλες να γνωρίζεις ή ήδη γνωρίζεις καθώς δραστηριοποιείσαι επιχειρηματικά στον τομέα των ακινήτων στο Νότιο Πήλιο.
Πιάνω καταρχήν αυτό της ενεργειακής αυτονομίας της περιοχή καθώς ισχυρίζεσαι ότι ο επιλεκτικός τραυματικά τουρίστας προέρχεται από χώρες «όπου ολόκληρες πόλεις είναι ενεργειακά αυτόνομες βασιζόμενες μόνο σε αιολική και ηλιακή ενέργεια». Αν ο καυγάς γινόταν για να γίνει ενεργειακά αυτόνομο το Νότιο Πήλιο –και αν αυτό γινόταν με συντεταγμένο και ηθικά σύγχρονο τρόπο– κανείς πιστεύω δεν θα αντιτασσόταν σε μια αναλογική χωροθέτηση ανεμογεννητριών. Όμως συμβαίνει να ξέρω, από την χώρα την οποία κατοικώ, ότι το τελευταίο, σύγχρονο, αιολικό πάρκο του οποίου η κατασκευή ανατέθηκε κατόπιν τήρησης αυστηρών διαδικασιών και διαγωνισμών δημοσίων συμβάσεων και κατόπιν επιβολής αντισταθμιστικής αναδάσωσης -αντιθέτως με τα όσα απαράδεκτα συμβαίνουν σ’ αυτή τη χώρα με την αγορά αιολικής ενεργείας για τα οποία σιωπάς μου φαίνεται, εκτός κι αν δεν γνωρίζεις- έχει ισχύ 21 MW, όσο δηλαδή ένα από τα 8 προτεινόμενα αιολικά πάρκα στο Νότιο Πήλιο, καλύπτει δε τις ανάγκες 13.000 νοικοκυριών. Τώρα αν υπολογίσεις ότι το Νότιο Πήλιο έχει 10.216 κατοίκους (σύμφωνα με την απογραφή του 2011, 1500 λιγότερους από την απογραφή του 2001, άγνωστο αν αυτοί που λείπουν σπούδασαν δικηγόροι) χοντρικά δηλαδή 5.000 νοικοκυριά μπορείς να καταλάβεις ότι, αρκεί μισό αιολικό πάρκο για τις ανάγκες τους και ότι οι 60 αρχικά αδειοδοτημένες ανεμογεννήτριες (επί 2 MW η καθεμία ίσον 120 MW) θα επέτρεπαν στους κατοίκους του Ν. Πηλίου να αφήνουν ανοικτά τα φώτα όλο το βράδυ αν το ρεύμα ήταν δωρεάν. Η, πέραν κάθε αστεϊσμού, δεν υπάρχουν λόγοι περιβαλλοντικής προστασίας του Νοτίου Πηλίου που δικαιολογούν την εγκατάσταση τόσο μεγάλου αριθμού τουρμπινών εκεί. Αντιθέτως φαίνεται ότι είναι κυρίως -επιδοτούμενα- επιχειρηματικά συμφέροντα αυτά που κινούνται για την εγκατάσταση στην περιοχή καθώς η τελευταία είναι μάλλον ανοχύρωτη για την ώρα σε αντίθεση με το βόρειο Πήλιο. Και για να προσθέσω ακόμη μερικά επιχειρήματα από εμπειρία σε μεγάλη χώρα η οποία τροφοδοτεί με τουρίστες τα κρουαζιερόπλοια θα παραπέμψω απλώς (περσινά ξινά σταφύλια) στον έγκυρο Spectator με τον οποίο γενικώς διαφωνώ πολιτικώς αλλά παρακολουθώ απολύτως για τις τοποθετήσεις του 2013 (https://www.spectator.co.uk/2012/03/the-winds-of-change/). Υπενθύμιζε τότε το περιοδικό την επιστολή που υπέγραφε σειρά βουλευτών και η οποία ανέφερε «ότι στους οικονομικά χαλεπούς καιρούς θεωρούμε ότι δεν είναι σώφρον να υποχρεώνονται οι καταναλωτές να πληρώνουν μέσω επιδοτήσεων που βαρύνουν τους φορολογούμενους τη μη αποδοτική και διακοπτόμενη παραγωγή ενέργειας που χαρακτηρίζει τις επίγειες ανεμογεννήτριες».
Βέβαια αναμένω και απαιτώ αντίστοιχα από όσους είναι υπέρ των ανεμογεννητριών και να ενημερώνονται και να συμβιβάζονται με την ιδέα ότι οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να έχουν λόγο έγκαιρα για αυτό το αναζητούμενο ισοζύγιο μεταξύ προστασίας του αισθητικού περιβάλλοντος και ανάπτυξης στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος.
Τέλος μιας και έγινε το αμάλγαμα μεταξύ ανεμογεννητριών και του Αλατά. Ναι μεν η Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία προσέφυγε στο Συμβούλιο Επικρατείας αλλά είναι ασύλληπτο να θεωρείται η προσφυγή στα δικαστήρια ως παρεμπόδιση της ανάπτυξης. Ιδίως όταν ο προσφεύγων έχει δικαιωθεί από το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας. Αντί λοιπόν να επαινεθεί η δικαιοσύνη που είναι κάτι που λειτουργεί σ αυτή τη χώρα, είναι αντιφατικό να επιχειρηματολογείς επιλεκτικά εξισώνοντάς την με ό,τι δεν λειτουργεί.
*ο Κώστας Πώποτας είναι δικηγόρος σε αναστολή, πλην όχι άνεργος. Εργάζεται σε χώρα της αλλοδαπής όπου οι ανεμογεννήτριες εγκαθίστανται με σεβασμό στο περιβάλλον και στα χρήματα του πολίτη. Όπως πάντα οι απόψεις του δεσμεύουν μόνο αυτόν τον ίδιο.
