ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Σχόλια απόστρατου στρατηγού Αστυνομίας σε πλημμελή κατ΄ οίκον έρευνα αστυνομικών

σχόλια-απόστρατου-στρατηγού-αστυνομ-501673

Του Σεραφείμ Αθανασίου

Γνωστή στο πανελλήνιο η προχθεσινή απόπειρα ληστείας από πολλούς δράστες ληστές, σε κάποιο διαμέρισμα πολυκατοικίας των Αθηνών (8ου ορόφου), ο θάνατος -από πτώση- ενός κακοποιού και η «κρυψώνα», για πολλές ώρες στην ντουλάπα του διαμερίσματος, ετέρου δράστη τον οποίο, με την «πλημμελή» έρευνα των αστυνομικών, δεν μπόρεσαν να βρουν, επειδή ούτε καν την άνοιξαν.

Ποικιλοτρόπως σχολιάστηκε αυτή η παράλειψη των αστυνομικών που είχαν σπεύσει για τη σύλληψη των δραστών. Είπαν, και τι δεν είπαν οι σχολιαστές στα μέσα ενημέρωσης στα οποία, άλλοι δικαιολογούσαν και άλλοι έσταζαν χολή, επειδή η αστυνομία δεν «κάνει καλά» -όπως έλεγαν- τη δουλειά της η δε εκπαίδευση αυτών, είναι για «το γάιδαρο καβάλα», όπως είπε κάποιος σε ένα ραδιόφωνο.

Εγώ, θα σταθώ σε ένα σχόλιο που έκανε συνταξιούχος Στρατηγός της Αστυνομίας, ο οποίος παρουσιάστηκε προχθές στην τηλεόραση του «Αντένα» και στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων το οποίο παρουσιάζει, ο έγκριτος δημοσιογράφος κ. Νίκου Χατζηνικολάου.

Σε ερώτημά του «Πώς σχολίαζε το γεγονός ότι ένας εκ των δραστών, κατάφερε να ξεφύγει κρυπτόμενος σε ντουλάπα του διαμερίσματος την οποία δεν ερεύνησαν οι αστυνομικοί» εκείνος, ο Στρατηγός, με αυστηρό πρόσωπο Δημοσίου Κατηγόρου, τρόπον τινά Στρατοδίκη μιας άλλης εποχής, ήταν αμείλικτος στην κρίση του και στις προτάσεις του.

Έστω εξ αμελείας, έστω και από κόπωση, έστω και από δεν ξέρω κι εγώ τί άλλο θα συμπλήρωνε, μια που δεν ερεύνησαν την ντουλάπα του 8ου ορόφου και ο ληστής ξέφυγε την σύλληψή του από την Αστυνομία, συμφώνως τω άρθρω τάδε, παράγραφος δείνα, εδάφιον ε΄, και εν συνδυασμό με τα άρθρα τάδε και τάδε των κανονισμών Σωμάτων και Στρατιωτικών Καταστημάτων και… λοιπών παραρτημάτων αυτών των Κανονισμών, προτείνω -ήταν έτοιμος να πει ο Στρατηγός- την ποινή του θανάτου έστω και αν αυτή, έχει καταργηθεί…

Δεν βρήκε -δυστυχώς- ένα καλό λόγο να πει γι’ αυτούς τους άνδρες, τους πρώην δικούς του συναδέλφους, οι οποίοι ίσως και να είχαν μέρες να κοιμηθούν, μέρες να αγκαλιάσουν τα παιδιά τους, μέρες να επικοινωνήσουν με τους γονείς τους στην πόλη ή στο χωριό, επειδή προφανώς θα έτρεχαν εδώ κι εκεί και όπου τους καλεί το καθήκον γι’ αυτό, τρέχουν… και δε φτάνουν.

Αυτή -θα μου πείτε- είναι η δουλειά τους, να τρέχουν. Ναι, αυτή είναι -απαντώ εγώ- αλλά, δεν νομίζετε ότι τα τελευταία χρόνια αυτοί οι άνθρωποι, είτε απλός Χωροφύλακας είναι είτε Στρατηγός, (γνωστό το απάνθρωπο έγκλημα στο Γραφείο του Υπουργού Δημόσιας Τάξης με θύμα τον Ταξίαρχο Βασιλάκη Γεώργιο), παρατρέχουν και ριψοκινδυνεύουν όσο κανένας άλλος και από οποιονδήποτε Δημόσιο Κλάδο, εξαιρουμένων φυσικά των Ενόπλων Δυνάμεων, που και εκεί καραδοκούν οι κίνδυνοι και ιδιαίτερα στην Πολεμική μας Αεροπορία!

Τρέχουν από τη μια ληστεία στην άλλη, από τη μια συγκέντρωση στην άλλη, από τον ένα κουκουλοφόρο στον άλλο και από τον ένα βιαίως θανόντα -από Καλάσνικοφ εγκληματιών- συνάδελφό τους στον άλλο, μέχρις ότου θα σκέπτεται ο δυστυχής αστυνομικός -οιουδήποτε βαθμού-, έρθει πιθανότατα και η δική του σειρά με τα παράνομα Καλάσνικοφ ή ακόμη και από κάποια αστυνομική σακαράκα, η οποία, αντί να τρέξει και να φτάσει σώα κάπου διαλύεται στους δρόμους, συμπαρασύροντας και όσους επιβαίνουν σε αυτή ή βρεθούν στο δρόμο της.

Τα κέντρα της Αμέσου Δράσεως, το «Εκατό» (100) (όπως το γνωρίζουμε ακόμη και σε μια επαρχιακή πόλη) εδώ που φτάσαμε, με την παγκοσμιοποίηση, κάθε στιγμή και κάθε λεπτό, παίρνουν κυριολεκτικά φωτιά από τις κλήσεις που δέχονται από όσους εξ ημών έχουμε την ανάγκη της Ελληνικής Αστυνομίας και ζητάμε τη συνδρομή και τη βοήθειά της σε μία έκτακτη περίσταση!

Και μια που στα επαρχιακά Κέντρα «παίρνει φωτιά» το 100, φανταστείτε αυτά τα Κέντρα, αυτά τα «Εκατό» της τρελής κυριολεκτικά Αθήνας, που δε θα ήθελα ούτε λεπτό να βρεθώ, «τί τραβούν» και τί αντιμετωπίζουν, σε κάθε λεπτό και ανά πάσα στιγμή, τα όργανα της Τάξεως. Και με τις κλήσεις αυτές, πού να πρωτοπάνε αυτοί οι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, για τη δική μας ασφάλεια!

Όλοι και όλες τους, και χωρίς εξαίρεση είναι πρόθυμοι να ανταποκριθούν ακόμη και στην προσφορά αίματος, όχι μόνο σε κινδυνεύοντα συνάδελφό τους, αλλά και σε όποιον συνάνθρωπό τους πολίτη το έχει ανάγκη και τους το ζητήσει από τις Αστυνομικές Υπηρεσίες.

Του το προσφέρουν οι καλοί μας Αστυνομικοί και με περισσότερη προθυμία οιουδήποτε άλλου προσώπου που δεν φέρει και τους τίτλους του: «κακού οργάνου, του «μισητού μπάτσου», του «φονιά του λαού» και λοιπών… ωραίων προσαγορεύσεων προς αυτή και μόνο κατεύθυνση. Βοήθεια τους ζητάμε, μας την παρέχουν και καμιά φορά τους ευχαριστούμε, τις περισσότερες όμως φορές τους βρίζουμε κιόλας χωρίς λόγο και αφορμή, όπως για παράδειγμα έβριζαν και εξόριζαν κάποτε στα παλιά εκείνα χρόνια και τον δίκαιο Αριστείδη.

Όχι Στρατηγέ, με όλο το σεβασμό απευθύνομαι τώρα σε σας, είσαστε πολύ άδικος στην τοποθέτησή σας. Ως καλός συνάδελφος και ιδιαίτερα ανώτατος Αξιωματικός, αυτούς τους πιο κάτω από σας σε βαθμό, έπρεπε να τους υπερασπιστείτε και ήταν ευκαιρία να το πράξετε τη στιγμή που σας έβλεπαν και σας άκουγαν εκατομμύρια τηλεθεατές.

Να ακούσουν όχι μόνο για το ληστή που «χώθηκε» στην ντουλάπα και γλύτωσε, αλλά να ακούσουν έστω και με αυτή τους την ατυχία, τις τόσες πολλές επιτυχίες που έχουν να παρουσιάσουν ως όργανα της τάξεως και τα λόγια αυτά θα τα άκουγαν δημόσια από χείλη Ανωτέρου Αξιωματικού που και αυτός-εγώ πιστεύω-πως στο διάβα της υπηρεσιακής ζωής του, έχει να παρουσιάσει και δικές του πολλές προσφερθείσες επιτυχίες στον κόσμο που υπηρετούσε, ίσως όμως να είχε και κάποιες ατυχίες για τις οποίες, εκ των υστέρων, θα κάκιζε τον εαυτόν του στο γιατί να ενεργήσει έτσι και όχι αλλιώς.

Να ακούσουν εκείνοι ένα μπράβο, έστω και για τις προηγούμενες επιτυχίες τους από εκείνη την ατυχία, από ένα απόστρατο συνάδελφό τους και να μάθουν πολλοί για τις όποιες κατά καιρούς επιτυχίες αυτών των ανθρώπων που με κινδύνους πολλούς συλλαμβάνουν κακοποιούς, που διακινούν ναρκωτικά, που ληστεύουν ανθρώπους, που κλέβουν και σκοτώνουν για ψύλλου πήδημα και για πέντε (5) ακόμη ευρώ, γριές και γέρους, και πως, πάνω σε αυτά τα κακουργήματα, οι αστυνομικοί μας έχουν να παρουσιάσουν πολλές, πάρα πολλές επιτυχίες.

Αναρίθμητες, λοιπόν, Στρατηγέ οι επιτυχίες των πρώην συναδέλφων σας και εσείς δεν βρήκατε ένα λόγο καλό να τους πείτε, παρά σταθήκατε σε ένα ατυχές πράγματι γεγονός που δεν έπρεπε να σκιάσει τις τόσες επιτυχίες αυτών των οργάνων, που νυχθημερόν κινδυνεύουν από κακοποιά στοιχεία.

Ναι. Έγινε ό,τι έγινε, αλλά δεν ήταν από αδιαφορία ή και από: «τί με νοιάζει εμένα» και «ας τελειώνουμε γρήγορα να φύγουμε».

Έγινε πράγματι ένα λάθος, μια παράλειψη, ήταν ίσως ζαλισμένοι από τις τόσες υποθέσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν, ή να υπέθεσαν ότι κάποιος άλλος συνάδελφός τους έκανε την έρευνα στο συγκεκριμένο σημείο. Άνθρωποι είναι και αυτοί και όσο καλά και αν γνωρίζουν τη δουλειά τους έρχεται στιγμή που καταρρέουν, και εσείς ως Στρατηγός έπρεπε να τους δικαιολογήσετε και να μη είστε τόσο αυστηρός… Στρατοδίκης.

Σε καμιά επιτυχία τους Στρατηγέ -άν κατάλαβα καλά- δεν αναφερθήκατε δεν σας ακούσαμε να πείτε και κάτι υπέρ αυτών των χθεσινών συναδέλφων σας. Όλοι λέτε να είναι άπειροι, λέτε να μη πρόσεξαν και να μη ενδιαφέρθηκαν για τη σύλληψη των κακοποιών, λέτε να ήταν αδιάφοροι;

Πρέπει του επικεφαλής αυτής της επιχείρησης, και δεν ξέρω ποιός είναι ούτε θέλω και να μάθω, να του πάρουμε το κεφάλι; Να τον αποκεφαλίσουμε για να κάνουμε την καρδιά μερικών κακοποιών ή και λοιπών προσώπων που δεν «χωνεύουν» την αστυνομία;

Η Αστυνομία μας, και εσείς Στρατηγέ το γνωρίζετε καλύτερα από μένα, έχει τόσες επιτυχίες και άλλα τόσα θύματα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων της. Εκατό ή εκατόν είκοσι άνδρες και δε θυμάμαι στα πόσα χρόνια έχουν πέσει από βόλια Καλάσνικοφ και αυτή την δυσάρεστη πληροφορία την είχα κάπου προ ημερών διαβάσει. Χώρια οι κίνδυνοι που κάθε μέρα διατρέχουν οδηγοί, συνεπιβάτες και επιβάτες από τα σαράβαλα που έχουν χρεώσει ως υλικό στην Αστυνομία μας.

Εγώ θα σας πω την αμαρτία μου. Μένω με την εντύπωση ότι έχετε κάποια πικρία από το Σώμα. Ίσως να σας αποστράτευσαν νωρίς, ίσως να θέλατε να γίνετε και Αρχηγός και σας έκοψαν στα Συμβούλια Προαγωγών και δικαιολογημένα να έχετε πικραθεί, αλλά από αυτή την αιτία -αν είναι έτσι- να πείτε όσα είπατε, συγγνώμη αλλά, δεν κάνατε καθόλου καλά.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου