Του πρωτοπρεσβύτερος Απόστολου Θάνου,
Εφημέριου Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βόλου
Με επευφημίες και ζητωκραυγές, με αλαλαγμούς νίκης και χαράς υποδέχθηκαν τον Χριστό στα Ιεροσόλυμα, «πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα». Ωστόσο, ο Κύριος δεν φάνηκε να συγκινείται από την υποδοχή, διότι γνώριζε ότι ο όχλος εκείνος σε ολίγες μόνο ημέρες θα ζητούσε την θανατική Του καταδίκη.
Έξι ημέρες πριν από το Πάσχα βρισκόμαστε κι εμείς συγκεντρωμένοι στους ναούς μας να εορτάζουμε την είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα και να ετοιμαζόμαστε να τον υποδεχθούμε καθώς οδεύει προς το εκούσιο πάθος. Πως άραγε πρέπει να τον υποδεχθούμε;
Δεν πρέπει να Τον υποδεχθούμε όπως εκείνος ο όχλος, διότι τα συναισθήματά του και ο ενθουσιασμός του ήταν επιφανειακά και επιπόλαια. Γνώρισμα του πλήθους ήταν η αστάθεια και η εύκολη μεταβολή των αισθημάτων του. Όπως γράφουν τα Ιερά Ευαγγέλια θαύμαζαν οι Ιουδαίοι τον Χριστό για τα θαύματά Του, ενθουσιάζονταν από τη διδασκαλία Του και Τον υποδέχτηκαν, σαν σήμερα, στα Ιεροσόλυμα με υπέρμετρο ενθουσιασμό τον οποίο θα ζήλευε κάθε κοσμικός ηγέτης. Τη στιγμή εκείνη τα συναισθήματά του ήταν ειλικρινή. Αλλά έπειτα; Ο ενθουσιασμός έπεφτε για να μεταβληθεί τελικά σε αδιαφορία ή εχθρότητα εναντίον του Χριστού.
Δυστυχώς έτσι φερόμαστε πολλοί από εμάς σήμερα. Πολλές φορές ενθουσιαζόμαστε για την πίστη μας. Η καρδιά μας πλημυρίζει από αγάπη προς τον Χριστό. Ιδιαίτερα κατά τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, που θα διανύσουμε, ίσως μεταμορφωθούμε, ίσως και να κλάψουμε. Υπάρχει όμως ο φόβος, πως όλα αυτά θα είναι πρόσκαιρα και θα εξατμισθούν. Σε λίγες μέρες ίσως επιστέψουμε στην παλαιά μας ζωή και στα ίδια πάθη.
Τι να κάνει, λοιπόν, ο Κύριος τα πρόσκαιρα αισθήματα μας; Η υποδοχή που πρέπει να προσφέρουμε στον Χριστό μας, καθώς και τα προς Εκείνον αισθήματά μας πρέπει να είναι Ανώτερα. Να είναι ανάλογα πρέπει προς την υποδοχή και τα αισθήματα που η αγία οικογένεια του Λαζάρου δέχθηκε τον Χρίστο στην οικία της. Αυτή ας είναι η διδαχή που θα ακολουθήσουμε και ας Τον υποδεχθούμε μέσα στη ψυχή μας με καθαρές ψυχές. Δηλαδή μετανοημένοι και απαλλαγμένοι από τις αμαρτίες μας. Ώστε, να Τον υποδεχθούμε με αγάπη, χωρίς αλαζονεία, χωρίς υπεροψία, διότι Εκείνος είναι ο Θεός μας που καταδέχθηκε να ταπεινωθεί προς χάρη μας, μέχρι θανάτου επί του σταυρού.
Εκείνος είναι ο ελευθερωτής και λυτρωτής μας, που πόνεσε για εμάς και του οφείλουμε την καρδία μας, τη ζωή μας και την αιώνια ευγνωμοσύνη μας. Διότι «Αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς». Η αγάπη αυτή θα πρέπει να είναι ειλικρινής, με υπακοή στο θέλημά Του, με καθημερινή προσπάθεια τηρήσεως των εντολών Του.
Έτσι πρέπει αδελφοί μου να υποδεχθούμε τον Χριστό. Με αγνότητα, ταπείνωση και αγάπη. Αυτές οι τρεις αρετές ας είναι οι μόνες που θα Του προσφέρουμε. Απόψε που εισερχόμεθα στη Μεγάλη Εβδομάδα, ας παρακολουθήσουμε τις ιερές ακολουθίες και ας Τον υποδεχθούμε συμπορευόμενοι προς το Μαρτύριο και προς την Ανάσταση. Αμήν.
