ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ο ρατσισμός των σχολικών παρελάσεων

ο-ρατσισμός-των-σχολικών-παρελάσεων-524797

Του Γιάννη Γεωργούδη (Ειδικός Εκπαιδευτικός)

Όλοι έχουμε την εμπειρία των παρελάσεων της 28ης Οκτωβρίου και της 25ης Μαρτίου από τα σχολικά μας χρόνια. Σε ορισμένους δημιουργούσε ευχάριστο συναίσθημα, αλλά σε ορισμένους άλλους δυσάρεστο κι απεχθές. Το συναίσθημα του κάθε μαθητή ήταν ανάλογο με το σωματικό ύψος που διέθετε και με τη σειρά στην οποία τον έβαζε ο γυμναστής του σχολείου. Εάν ο μαθητής ήταν ψηλός και βρισκόταν στις πρώτες σειρές, τότε καμάρωναν τόσο οι γονείς και οι φίλοι του, όσο και ο ίδιος. Οι ψηλοί -καμαρωτοί λεβέντες- ξεχώριζαν από τους άλλους για το επιβλητικό τους ύψος και για την υψηλή τους αυτοεκτίμηση. Οι κοντοί θεωρούνταν τα «μπάζα» απ’ όλους, βρίσκονταν στις τελευταίες θέσεις της παρέλασης και ξεχώριζαν από τη χαμηλή τους αυτοεκτίμηση. Ντρέπονταν συνήθως για τον εαυτό τους, τόσο οι ίδιοι, όσο και οι δικοί τους άνθρωποι, διότι κάποιες φορές ακούγονταν κάποιες αποδοκιμασίες – καζούρες γι’ αυτούς.

Αλήθεια αναρωτήθηκε κάποιος εάν το σχήμα και η διάταξη των μαθητών της παρέλασης που διαμορφώνεται εδώ και δεκαετίες τώρα είναι παιδαγωγικός; Μήπως η εικόνα που παρουσιάζει η διάταξη «Οι ψηλοί μπροστά και οι κοντοί στο τέλος» εμπεριέχει έντονη διάκριση και διαφορετικότητα ανάμεσα στους μαθητές; Μήπως εξαιτίας της διάταξης αυτής των τμημάτων των παρελάσεων δημιουργούνται έντονα, αλλά και διαφορετικά συναισθήματα στον κάθε μαθητή; Και για να μη μασάμε τα λόγια μας μήπως η διάταξη αυτή εμπεριέχει έντονα ρατσιστικά συναισθήματα στους σχολικούς και μαθητικούς κόλπους; Μήπως είναι μια μορφή υπαρκτού ρατσισμού, το να διακρίνονται οι μαθητές σε λεβέντες και σε «μπάζα» μέσα στο σχολικό χώρο; Ο στιγματισμός αυτός συνήθως επεκτείνεται και στην ευρύτερη κοινωνία, ιδίως όταν είναι μικρή.

Αλλά κι από πρακτικής πλευράς οι ψηλοί που είναι μπροστά κι έχουν μεγαλύτερη δρασκελιά κάνουν τους κοντούς που είναι στο τέλος να τρέχουν και να λαχανιάζουν για να φτάσουν το βηματισμό τους.

Η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας δεν καθορίζει συγκεκριμένα κάτι τέτοιο. Αναφέρει μόνο ότι οι σειρές της παρέλασης δημιουργούνται σε διάταξη «καθ’ ύψος». Όμως «διάταξη καθ’ ύψος» δεν σημαίνει αποκλειστικά «από τους ψηλούς προς τους κοντούς», αλλά κι «από τους κοντούς προς τους ψηλούς». Είναι καθαρά θέμα παρερμηνείας της εγκυκλίου από τους εκπαιδευτικούς. Αυτό σημαίνει ότι είναι στην ελεύθερη επιλογή του κάθε γυμναστή να βάλει τους μαθητές κι «από τους κοντούς προς τους ψηλούς». Εδώ τίθεται και θέμα δημοκρατικής λειτουργίας της κάθε σχολικής μονάδας. Γιατί να μην αποφασίζουν οι ίδιοι οι μαθητές για τη διάταξη που θα πάρει το μαθητικό τμήμα της παρέλασης; Εάν θέλουμε να μιλάμε για δημοκρατική λειτουργία μιας σχολικής μονάδας, θα πρέπει να συμμετέχουν και οι μαθητές σε μία τέτοια απόφαση που αφορά τους ιδίους και η οποία στο κάτω κάτω δεν βλάπτει σε τίποτα και κανέναν.

Μήπως όλος ο εκπαιδευτικός κόσμος θα πρέπει να προβληματιστεί και να θέσει υπό συζήτηση όλο αυτό το στήσιμο των μαθητικών τμημάτων παρέλασης και να αναθεωρήσει το γκρίζο και σκιώδες αυτό κατεστημένο; Ας αναλάβουν λοιπόν οι Διευθυντές Εκπαίδευσης, οι διευθυντές των σχολικών μονάδων και οι γυμναστές τους να αλλάξουν αυτό το ρατσιστικό σχολικό κατεστημένο. Το να ακολουθεί κανείς τα χνάρια του παρελθόντος που δημιούργησαν κάποιοι άλλοι, αυτό δεν είναι πρόοδος. Το να δημιουργείς νέα και δικά σου χνάρια, αυτό είναι πρόοδος. Οι εποχές έχουν αλλάξει, γιατί όχι κι εμείς;

ΥΣ. Σε μία εποχή μάλιστα που η παρούσα κυβέρνηση έκανε αντιρατσιστικό νόμο και διώκει κάθε τι ρατσιστικό, γιατί να γίνονται οι παρελάσεις με βάση τα σωματικά κριτήρια ύψους. Αυτό δεν είναι αντιφατικό; Αυτό δεν είναι ρατσισμός;

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου