Του Νικόλαου Ευθυμίου,
Υποστράτηγου της ΕΛ-ΛΑΣ ε.
Με δυο επιστολές μου, που δημοσιεύτηκαν στη φιλόξενη εφημερίδα σας, τέλος 10ου, αρχές 11ου 2015, εξέθεσα τους λόγους, για τους οποίους επιβαλλόταν η μετεγκατάσταση των προτομών (π.) των Παπανικολάου Γεωργίου (Π.Γ.) και Αχιλλοπούλου Ευαγγέλου (Α.Ε) από τις υβριστικές θέσεις, με αρχαιοελληνική έννοια, που βρίσκονταν καταδικασμένες από την περιφρόνηση των εκάστοτε διοικητών του Νομαρχιακού Γενικού Νοσοκομείου Βόλου «Αχιλλοπούλειου» (Ν.Γ.Ν.Β.Α.), μετά την επέκτασή του, ενώ ήταν αρμόδιοι για την εξασφάλιση του σκοπού φιλοτέχνησης και ύπαρξής τους στο Ν., στις θέσεις εκατέρωθεν της κύριας εισόδου, του ενιαίου προ πολλού νοσοκομειακού συγκροτήματος, συμβατές με το μεγαλείο της προσφοράς των προαναφερθέντων ευεργετών (ε.)
Οι προτελευταίος και τελευταίος προκάτοχοι διοικητές του σημερινού, αφού στο προφορικό μου αίτημα άρσης της προσβολής της μνήμης των ε., δήλωσαν διαδοχικά ένθερμη προθυμία πραγματοποίησης της, υπαναχώρησαν και πάλι διαδοχικά με παιδαριώδεις προφάσεις, αιτιολόγησης ή δικαιολόγησης της παράβασης του ηθικού καθήκοντός τους, που υπέρκειται του σε στενή έννοια υπηρεσιακού. Δηλαδή, ακύρωσαν εντελώς τις ρητές και εξακολουθητικές υποσχέσεις αποκατάστασης της αδικίας και ασύστολα και ψυχρά πλέον δήλωναν, ότι οι π., βρίσκονται στις καταλληλότερες θέσεις, στις οποίες και θα παραμείνουν, για λόγους ιστορικούς, δηλαδή στην πραγματικότητα τ έ λ μ α τ ο ς.
Αγανακτισμένος και θλιμμένος συνεπεία της αναξιοπιστίας και της ακατανόητης παλιμβουλίας τους, δημοσιοποίησα την ασύμβατη με το αξίωμα συμπεριφορά τους στις τοπικές εφημερίδες, για τη δέουσα αξιολόγηση και επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία της, κοινοποιώντας την από 21-10-15 επιστολή μου στον Υπουργό Υγείας. Συνάμα, πεπεισμένος ότι δεν είχα τη δυνατότητα αποτελεσματικής αντιμετώπισης του τέλματος, το οποίο κατά το «καθήκον τους», παρέδωσε ο ένας στον άλλο, όπως τη σκυτάλη οι σκυταλοδρόμοι, αποφάσισα να αναστείλω την προσπάθεια πειθούς ή πειθαναγκασμού τους, προσδοκώντας ότι κάποιος από τους επόμενους διοικητές θα ήταν διαφορετικός και δεκτικός, για τη μεταφορά, διότι ευτυχώς ο Θεός ή η φύση ή και οι δυο, αρέσκονται στην ποικιλία και θα τερμάτιζε το τέλμα, μιμούμενος τον Μ. Αλέξανδρο στο κόψιμο του Γόρδιου δεσμού.
Τις επιστολές μου διάβασε ο ενεργός συμπολίτης, συναντιλήπτορας και φίλος μου Βολιώτης Βλάσης, συνταξιούχος οδοντίατρος, ο οποίος με ενημέρωσε, ότι διοικητής πλέον του Ν. είναι ο συνάδελφός του καρδιολόγος Δραμητινός Ματθαίος, που κατά βάσιμη εκτίμησή του, έχοντας εντελώς διαφορετική συγκρότηση, φιλοσοφία, καθώς και διαφορετικό κώδικα αξιών από τους προκατόχους του, ευχαρίστως θα πραγματοποιούσε την μετακίνηση, που οι άλλοι υποσχέθηκαν αλλά δεν έπραξαν.
Ο διοικητής μας δέχτηκε αμέσως σαν παλιός γνήσιος φίλος, άκουσε με ένθερμο και ειλικρινές ενδιαφέρον το αίτημά μας και με προθυμία δήλωσε πειστικά, ότι σε σύντομο χρόνο θα πραγματοποιούσε την αποκατάσταση, αφού συμμερίστηκε απόλυτα την ανάγκη τα ομοιώματα αυτών των διαχρονικών προτύπων να μην είναι κρυμμένα απαξιωτικά και αποξενωμένα από τη δημόσια θέα, αλλά σε περίοπτες θέσεις, στις οποίες θα εκπληρώνεται ο σκοπός ύπαρξης τους, δηλαδή, η προβολή των ε. διαχρονικά ως αξιομίμητα παραδείγματα.
Κι όχι σύντομα, αλλά συντομότατα με μεριμνά του, η μεν π. του Π.Γ. εγκαταστάθηκε δεξιά της κυρίας εισόδου του Ν., σε συστεγασμένο χώρο, ορατό και προσιτό στον καθένα, η δε του Α.Ε. στον υπαίθριο προαύλιο χώρο του, κοντά στο πεζοδρόμιο της οδού Πολυμέρη με φόντο το μέρος της πρόσοψης του Ν., στο οποίο βρίσκεται και η επωνυμία του, δηλαδή θέση όχι απλώς καλύτερη της προταθείσας, αλλά ιδανική, διότι εκτός των πηγαινοερχομένων στο ν., τη βλέπουν και οι κινούμενοι στην προαναφερθείσα οδό. Μ’ αυτή την επιλογή, βλέποντας ο καθένας την πρόσοψη της π., βλέπει ταυτόχρονα στην ίδια κατεύθυνση οπωσδήποτε, σε απόσταση 15 μ. περίπου, κάτω από το: «Νομαρχιακό Γενικό Νοσοκομείο Βόλου» και το «Αχιλλοπούλειο. Κατά συνέπεια έχει επιτευχθεί η σύνδεση του ευεργέτη με το ευεργέτημα.
Όπως αποφαίνονται, ο Μέγας Σωκράτης στην πολιτεία του Πλάτωνα, κάθε εργαλείο χαρακτηρίζεται ως καλό ή κακό, αν εκπληρώνει ή όχι αντίστοιχα τον σκοπό, για τον οποίο κατασκευάστηκε και χρησιμοποιείται, ενώ ο διακεκριμένος Βρετανός δραματουργός Ουίλιαμ Σαίξπηρ, κανένας επαγγελματίας δεν πρέπει να κρίνεται από το ασκούμενο επάγγελμα, άλλ’ απ’ το πώς το ασκεί.
Αν εξακολουθούν να ισχύουν και στην εποχή μας αυτά τα κριτήρια, ο διοικητής του Ν. κ. Δραμητινός Ματθαίος, όπως τεκμαίρεται από το προαναφερόμενο δείγμα υπηρεσιακής του λειτουργίας, είναι άξιος της κατεχόμενης θέσης ευθύνης, αμοιβαία την καταξιώνει τεχνοκρατικά και καταξιώνεται απ’ αυτή. Εντάσσεται στη χορεία των θετικών εξαιρέσεων των πραγματικά κι όχι ευφημιστικά δημοσίων υπηρετών. Συνεπώς είναι αξιομίμητο παράδειγμα, γι’ αυτό τον συγχαίρω δημόσια, για την πράξη του, για την οποία δικαιούται να είναι ισόβια υπερήφανος και του εύχομαι υγεία και τύχη, ώστε απερίσπαστος να εκπληρώνει τα υψηλής ευθύνης καθήκοντά του προς όφελος της δημόσιας υγείας.
