Του Αδάμου Α. Μουζούρη, Προέδρου της Ενωσης Κυπρίων Μαγνησίας
«Με το Ράσο της Κερύνειας
που φουσκώνει στον αγέρα
και με του λαού η φλόγα
που την Κύπρο πυρπολεί
δώσαμε το πρώτο δώρο
στη χρυσή μας τη Μητέρα
που είθε πρώτο να μας φέρει
το δικό της το φιλί».
ΚΥΠΡΟΣ: 43 χρόνια μ.Κ. (μετά Κατοχή)
Στους Μαθητές μου που Ονειρεύονται και δεν Βολεύονται
Οι Κερυνιώτες, μετά από έρανο που άρχισαν το 1926, μαζεύουν 2.800 λίρες και το 1928 αγοράζουν με τα χρήματα αυτά ένα αεροπλάνο και το δωρίζουν στην Ελλάδα.
Αντί για το φιλί, όμως, το 1974, τον πικρό Ιούλη, η Χούντα των Αθηνών με το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και την ανατροπή του εκλεγμένου ηγέτη της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, όχι μόνο άνοιξε την Κερκόπορτα στον Τούρκο εισβολέα, ΑΛΛΑ και η προδοτική της στάση κατά τη διάρκεια της Εισβολής. Μετά το πραξικόπημα δεν φρόντισαν για την άμυνα του Νησιού και τώρα ενώ ο εχθρός είναι προ των πυλών αυτοί περί άλλων τυρβάζουν! Τους υποσχέθηκαν ότι οι Τούρκοι δεν θα εισβάλουν! Μωρία; Όχι Αγαπημένε μου Αναγνώστη. Προδοσία!
Η Κύπρος καιγόταν και στην Αθήνα, το Μητροπολιτικό Κέντρο, κάποιοι πολιτικοί έκανα «θαλάσσια μπάνια», άλλοι παραθέριζαν, άλλοι έστηναν γέφυρες όχι μεταφοράς ενισχύσεων αλλά «ομαλής» μεταβίβασης της εξουσίας από τους χουντικούς στους πολιτικούς! Και άφησαν αβοήθητο το Νησί στην Νοτιο-ανατολική εσχατιά του ελληνισμού με την πολυχιλιόχρονη ιστορία και με το 82% Έλληνες κατοίκους!
Αντί για το φιλί… Ξεριζωμός… Δάκρυ… Πόνος… Προσφυγιά…
Αγαπημένοι μου,
«Κι αν πρόκειται ξανά
να φτιάξουμε μια Νέα Ιουστινιανή,
εμείς και πάλι θα τη φτιάξουμε
στα ίδια χώματα
πολύ κοντά – μακριά, από την
Ελλάδα μας.
Γιατί κι αν μας πληγώνει η Ελλάδα.
Εμείς την αγαπάμε
μ’ έναν έρωτα μεγάλο
και παράφορο…
Ένας Έρωτας που έχει την απαρχή του στον πανελλήνιο μύθο, και μαρτυρά την Κυπρο – μαγνησιωτική σχέση, αφού η Θεά του Έρωτα, η Αφροδίτη, γέννημα της Πάφου, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της μυθικής Αργο-ναυτικής εκστρατείας που πρωταγωνιστής της είναι ο Μαγνησιώτης Ιάσονας.
Δύο «Παγκύπρια» Σχολεία κοσμούν τη Λευκωσία και το Βόλο και δηλώνουν τους άρρηκτους δεσμούς Μαγνησίας και Κύπρου. Ο Ιωάννης Βεργόπουλος, από το Μούρεσι του Πηλίου, εγκαταστάθηκε στη Λευκωσία στις αρχές του 1900. Φτάνοντας στην Κύπρο δημιούργησε Καπνοβιομηχανία. Ασχολήθηκε με τα κοινά της Λευκωσίας. Διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος στις περιόδους 1908 – 1911 και 1911 – 1914. Το 1921 χρηματοδότησε την ανέγερση του Παγκυπρίου Γυμνασίου, το οποίο το 1920 κατάστράφηκε από πυρκαγιά.
Το σημαντικότερο Κυπριακό Εκπαιδευτήριο που θα ονομαστεί προς τιμή του, «Βεργοπούλειο Παγκύπριο Γυμνά-σιο». Παρόλο που ΟΠΩΣ αναγράφεται στα πρακτικά της Σχολικής Επιτροπείας (27 Οκτωβρίου 1921), «… επιθυμία του δωρητού είναι όπως το όνομά του παραμείνει άγνωστον …».
Το «Βεργοπούλειο» κτήριο αποτελεί τη σημερινή κεντρική του Πτέρυγα με τα κλασικά προπύλαια.
Το αντίδωρο της Κύπρου. Μετά τους καταστροφικούς σεισμούς του 1954–55, με πρωτοβουλία του Αρχιεπισκόπου και μετέπειτα Προέδρου της Κύπρου Μακαρίου Γ΄ και με εισφορές του Κυπριακού Λαού κτίστηκε στο Βόλο, στην πόλη μας, το Παγκύπριο Γυμνάσιο Βόλου. Η οδός στην οποία βρίσκεται ονομάζεται «οδός Κύπρου». (Εδώ παρενθετικά να σημειώσουμε και τούτο: πολλοί δρόμοι της πόλης μας έχουν ονόματα Κυπρίων ηρώων, ειδικά του 1955-1959, και πόλεων και χωριών που σήμερα είναι κατεχόμενα από τον βάρβαρο Αττίλα).
Χαρακτηριστικά παραδείγματα που αναφέρονται στις σχέσεις Μαγνησίας – Κύπρου έχουμε πολλά και διαχρονικά.
Ο Κύπριος φιλόσοφος Εύδημος, ήταν μαθητής του Πλάτωνα, συμμαθητής και στενός φίλος του Αριστοτέλη, δίδαξε στις Φερές, το σημερινό Βελεστίνο το 359 π.χ. Λέγεται ότι ο Εύδημος προφήτεψε και τη δολοφονία του τυράννου των Φερών Αλέξανδρου! Ο Εύδημος σκοτώθηκε σε μάχη στις Συρακούσες το 354π.Χ. Ο Αριστοτέλης μετά το χαμό του στενού του φίλου συνέγραψε το φιλοσοφικό διάλογο «Περί Ψυχής», και τον αφιέρωσε στον στενό του φίλο, με τον τίτλο στο διάλογο «Εύδημος».
Ο Δημήτριος, ο διάδοχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα συνδέσει τη μοίρα του με την Κύπρο και τη Μαγνησία. Στη πολιορκία της Σαλαμίνας της Κύπρου το 306 π.Χ., χρησιμοποίησε πολιορκητικές μηχανές δικής του επινόησης. Από τις πολιορκητικές μηχανές και ιδιαίτερα από την εννέα ορόφων «ελέπολι», που ήταν μεγαλύτερη και από τους πολιορκητικούς πύργους του Μ. Αλεξάνδρου στην πολιορκία της Τύρου, αποκτά το προσωνύμιο Πολιορκητής. Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, όταν έγινε Βασιλιάς των Μακεδόνων έκτισε το 292π.Χ. νέα πόλη στο μυχό του Παγασητικού (θέση Παγασών) που πήρε το όνομά του Δημητριάς!!! Στη Δημητριάδα της Μαγνησίας θα ταφεί το 283 π.Χ.
Τις τρεις τελευταίες δεκαετίες του 18ου αιώνα (1772-1799) ο αγιογράφος Μιχαήλ «ο Θετταλός, ο ελάχιστος των ζωγράφων» όπως ο ίδιος υπογράφει, κινείται ανάμεσα στο Πήλιο και την Κύπρο. Δείγματα της δουλειάς του υπάρχουν σε διάφορες εκκλησίες της Κύπρου. Ο ζωγράφος Μιχαήλ ο Προσκυνητής, εικονογράφος του Αγίου Αυξέντιου στη Κώμη Κεπήρ της Καρπασίας, ήταν μαθητής του Μιχαήλ του Θετταλού (ή Θεσσαλονικέως) Το 1772 – 74, ο Μιχαήλ ο Προσκυνητής συνεργάζεται με τον Μιχαήλ τον Θετταλό στην επιχρύσωση του τέμπλου της Ι. Μ. Παντελεήμονος. Μέρος της αγιογράφησης της Μονής αποδίδεται στον Μιχαήλ τον Θετταλό.
Ο Κύπριος Ιεράρχης Αθανάσιος Κασσαβέτης λαμπρύνει τον επισκοπικό θρόνο της Δημητριάδος για 28 ολόκληρα χρόνια (1794– 1822). Ο Κύπριος Οικουμενικός Πατριάρχης Γεράσιμος (Κασσαβέτης) χειροτονεί Μητροπολίτη τον ανεψιό του και αρχιδιάκονο του Πατριαρχείου Αθανάσιο. Στα χρόνια της επανάστασης του 1821 συνεργάζεται με τον Άνθιμο Γαζή, ο οποίος κηρύσσει την Επανάσταση στις Μηλιές τον Μάιο του 1821.
Μαζί με τον Εθνεγέρτη τον Ρήγα Φεραίο, το Βελεστινλή, στις 24 Ιουνίου 1798, μαρτύρησε και ο Κύπριος λόγιος Ιωάννης Καρατζάς. «…Εκχέεται το γενναίον ελληνικόν αίμα από τας φλέβας των και Ίπταται η μακαρία ψυχή των δια να συγκατοικήσει με όλων των υπέρ ελευθερίας αποθανόντων τας αοιδίμους ψυχάς» θρηνεί τους οκτώ Γραικούς ο Αδαμάντιος Κοραής. Ο Ιωάννης Καρατζάς είναι ο πρώτος Κύπριος που μαρτύρησε, όταν το Έθνος προετοίμαζε τον Μεγάλο Ξεσηκωμό.
Ο λαμπρός φιλόλογος Γεώργιος Κάλβαρης του Νικολάου. Γεννήθηκε στη Ζαγορά του Πηλίου το 1839. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Φιλολογία. Έφτασε στην Κύπρο το 1868 και δίδαξε μέχρι και το θάνατό του το 1898. Σχολάρχης της Ελληνικής Σχολής Λευκωσίας (ιδρύθηκε το 1812 από τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό) από το 1887 έως 1887. Στη συνέχεια καθηγητής 1887 μέχρι και το θάνατό του το 1898. Είναι μέλος του Συλλόγου Διδασκόντων του νεοϊδρυθέντος Εξαταξίου Γυμνασίου (ως συνέχεια της Σχολής) από την αρχή της λειτουργίας του 20 Σεπτεμβρίου 1893.
Στα Πρακτικά της Σχολικής Επιτροπείας και στην Ιδρυτική Πράξη του (Παγκυπρίου) Εξατάξιου Γυμνασίου (το 1896 πήρε το όνομα «Παγκύπριον Γυμνάσιον»), υπάρχει και η υπογραφή του Γεωργίου Ν. Κάλβαρη.
Στην Κύπρο εγκαταστάθηκε γύρω στα 1878, ο καπνοβιομήχανος Γεώργιος Διανέλλος από τον Κισσό του Πηλίου. Ο γιος του Δημήτριος συνέχισε την βιομηχανική δραστηριότητα του πατέρα του και ασχολήθηκε με τα κοινά της Πόλης του. Διετέλεσε Αντιδήμαρχος Λάρνακας από το 1914 – 1917. Πέθανε στο Λονδίνο το 1950 και ετάφη στη Λάρνακα. Με χορηγία του χτίστηκε η Τεχνική Σχολή Λάρνακας που προς τιμή του ονομάστηκε «Διανέλλειος Τεχνική Σχολή». Η Ελληνική Κυβέρνηση τον τίμησε απονέμοντάς του, τον «Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος».
Στα 1878, ο Εθνικός μας ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης πολέμησε, στην περιοχή του Βελεστίνου, για την απελευθέρωση των Ηπειροθεσσαλών. Τέλος του 1878 ο Μιχαηλίδης επιστρέφει στην Κύπρο – Λεμεσό, με ρευματισμούς και με την τιμημένη, αλλά και τριμμένη στρατιωτική στολή και αδέκαρος.
Στη μάχη του Βελεστίνου το 1897 παίρνουν μέρος πολλοί Κύπριοι εθελοντές. Για τη διαμονή των Κυπρίων εθελοντών μας δίνει στοιχεία ο Κύπριος Σάββας Τσιερκεζής στο «ημερολόγιο του βίου μου» όπως αποκαλεί τη γλαφυρή αυτοβιογραφία του. Όπως ο ίδιος εξιστορεί «στις 18 Μαρτίου του έτους 1897, μας ειδοποίησαν ότι το γενικόν Προξενείον της Ελλάδος δέχεται προς εγγραφήν εθελοντάς, ήμην ο πρώτος εκ των προσελθόντων, ενεγράφημεν εν όλω την ημέραν εκείνην 85 Κύπριοι διαμένοντες εν Αλεξάνδρεια, η Κυπριακή Αδελφότης».
Αναφέρεται στη μάχη του Βελεστίνου, (17–24 Απριλίου), όπου ο Συνταγματάρχης Σμολένσκης, ως διοικητής της 3ης Ταξιαρχίας στο Βελεστίνο, κάλυψε από τη μια την υποχώρηση του ελληνικού στρατού και από την άλλη εμπόδισε την προέλαση του τουρκικού στρατού προς το Βόλο. Στην μάχη του Βελεστίνου πήραν μέρος Κύπριοι εθελοντές. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται και για το Σώμα των Γαριβαλδινών, μεταξύ των οποίων και Κύπριοι εθελοντές, πολέμησε εκτός από το 1897 (Φάρσαλα – Δομοκός) και στους ελληνικούς πολέμους 1912 – 13.
Σχέση αμοιβαιότητας μεταξύ του Γεώργιου Φραγκούδη του Σωκράτους, ο οποίος γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου το 1869, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εκλέχτηκε Βουλευτής το 1923 και του Πάντου από τη Ζαγορά Πηλίου η ΙΔΡΥΣΗ το 1930 της Παντείου Ανώτατης Σχολής Πολιτικών Επιστημών. Ιδρυτής ο Φραγκούδης και χρηματοδότης της Σχολής το «Κληροδότημα Πάντου», και για τούτο ονομάστηκε «ΠΑΝΤΕΙΟΣ» προς τιμή του Χορηγού. Ο Φραγκούδης ήταν Καθηγητής και Διευθυντής της Σχολής από το 1930 έως το 1937.
Κύπριοι εθελοντές πολεμούν μαζί με τους Ελλαδίτες το 1940-41. Πολλοί Κύπριοι θα μείνουν στο Πήλιο και θα πάρουν μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Ένας απ’ αυτούς, ο γιατρός – λογοτέχνης Θεόδωρος Μαρσέλλος. Ο Θεόδωρος Μαρσέλος όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος το 1940, ήλθε στην Ελλάδα ως εθελοντής. Σε όλη τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου υπηρέτησε στο παράρτημα του όγδοου Στρατιωτικού Νοσοκομείου. Μαρτυρία το βιβλίο του Θ. Μαρσέλου, «Τα Χρυσά Βουνά». Στο πεζογράφημα αυτό καταγράφει τις εμπειρίες του, που έζησε ως αντάρτης και μόνιμος γιατρός του 54 Συντάγματος.
Στις 8 Αυγούστου του 1964 κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών από την τουρκική αεροπορία κτυπήθηκε στην περιοχή του Ξερού και η ακταιωρός «Φαέθων». Ανάμεσα στα έξι Ελληνόπουλα που σκοτώθηκαν και ο «Καπαδούκας Νικόλαος, ναύτης της ακταιωρού «Φαέθων», ετών 22 εκ Γλώσσης Σκοπέλου», «δια την εκπλήρωση των προαιώνιων εθνικών πόθων», όπως γράφει η ταφόπλακα που σκεπάζει αυτόν και τους πέντε Συντρόφους του.
Στις 24 Οκτωβρίου 1964 (μέχρι 29.10.1965) ανέλαβε Κυβερνήτης του Π/Π «ΑΡΙΩΝ» – που στις 31 Οκτωβρίου μετονομάστηκε σε «ΛΕΒΕΝΤΗΣ», προς τιμή του Δωρητού Αναστασίου Λεβέντη, ο Ιωάννης Αντωνόπουλος από το Πήλιο. (Είχε κατέβει, ως εθελοντής, στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1964).
(Η Ακταιωρός «Αρίων» – ΛΕΒΕΝΤΗΣ» πήρε μέρος στις μάχες του Αυγούστου 1964, με Κυβερνήτη τον Ν. Μπέτσην).
Ο Αντιστράτηγος ε.α. Πολύζος Αθανάσιος από το Βόλο το 1974 υπηρετεί στην Κύπρο και υπερασπίζεται την Κύπρο κατά την διάρκεια της Τουρκικής Εισβολής 20 Ιουλίου – 16 Αυγούστου 1974, με το βαθμό του Υπολοχαγού και στις τάξεις του 399 Τ.Π. (Μπογάζι).
Κατά τη διάρκεια της εισβολής των Τούρκων στο Νησί (Ιούλιο-Αύγουστος 1974) ο τέως Δήμαρχος Αισωνίας Γκάγκας Λεωνίδας, υπηρετεί στις τάξεις της ΕΛ.ΔΥ.Κ, (Ελληνική Δύναμη Κύπρου).
Ο Κύπριος Δημοσιογράφος Νίκος Ορφανίδης διετέλεσε για αρκετά χρόνια Αρχισυντάκτης της εφημερίδας «ΘΕΣΣΑΛΙΑ», (εκδίδεται στο Βόλο).
Σήμερα, δύο εργοστάσια δημιουργήματα Κυπρίων συνεχίζουν ως αντίδωρα στην πόλη του Βόλου, που μας αγκάλιασε και μας φιλοξενεί. Το εργοστάσιο «ΕΥΡΗΚΑ ΕΛΛΑΣ Α.Ε.» που ξαναδημιούργησε το 1975 ο Ξάνθος Σαρρής από την κατεχόμενη Αμμόχωστο (όπου υπήρχε και το προηγούμενο εργοστάσιο της «ΕΥΡΗΚΑ»). Το εργοστάσιο «ΝΕΑ MEDIA» δημιούργημα του 1997, από τον Αμμοχωστιανιό Ευλογημένο Ευριπίδη.
Οι Δήμοι Σκοπέλου και Μηλεών είναι αδελφοποιημένοι με τους κατεχόμενους από τον Αττίλα, Δήμους Κερύνειας και Λαπήθου. Ο Δήμος Μουρεσίου είναι αδελφοποιημένος με το Δήμο Αραδίππου.
Ως συνέχεια και προοπτική αυτών των πολύχρονων και διαχρονικών δεσμών, φιλοδοξεί να καταστεί και ο Σύλλογος των Κυπρίων Ν. Μαγνησίας που ιδρύθηκε το 1980. Η αγορά ιδιόκτητης «Στέγης Μελών και Φίλων της Ένωσης Κυπρίων Μαγνησίας», το 2001, αυτό το σκοπό έχει, την περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων Κυπρίων – Μαγνησιωτών, τη συνεργασία και τη δημιουργία για το κοινό καλό.
Αναφορά στη Συνεργασία (Σχέσεις) του Συλλόγου μας με τους Φορείς και τους Πολιτιστικούς Συλλόγους της Μαγνησίας.
«Πίσω δεν έχει το διάβα των Ανθρώπων
Πίσω τα χνάρια μένουν
Στέρεα και βαθιά
Τον χρόνο να δαμάζουν»
