ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ανθρωπος και Φύση της Γης

ανθρωπος-και-φύση-της-γης-534524

Του Παύλου Μαβίδη

Οταν σκεφτείς τι είναι ο άνθρωπος μπροστά στην απεραντοσύνη του σύμπαντος και μάλιστα με την ανακάλυψη νέων πλανητών σαν την ΓΗ σε άλλους γαλαξίες, νοιώθεις σαν ένα μικρό απειροελάχιστο σημείο στίξης πάνω σε πίνακα ή σε χαρτί. Αυτό είναι ο άνθρωπος ένα σημείο στίξης.

Επίσης γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος είναι ΟΝ λογικό και κατά τον μέγα Πλάτωνα αποτελούσε και μέτρο πραγμάτων στον πλανήτη ΓΗ.

Αυτό λοιπόν το λογικό πλάσμα έχασε το παιχνίδι της ζωής και έπαψε να αποτελεί μέτρο πραγμάτων, γιατί μετά από 2500 χρόνια μια άλλη αλήθεια κυριαρχεί στον κόσμο. Το μέτρο των πραγμάτων στην Ζωή δεν είναι ο άνθρωπος αλλά η ΦΥΣΗ της ΓΗΣ!!!

Η φύση, αυτή όπως τη ζούμε, όπως τη συλλαμβάνουμε ή όχι, τα 5 εκατομμύρια είδη που ζουν ακόμη πάνω στον πλανήτη μας, οι ωκεανοί, οι πεδιάδες, τα βουνά, οι πάγοι, οι βροχές… Αυτό το τεράστιο και πολύπλοκο οικοσύστημα, δίνει την ευχέρεια να αναπαράγονται όντα.

Σ’ αυτές τις απλησίαστες δυνάμεις, από άποψη επίδρασης των όντων πάνω τους, μπήκε από κάποια μέρα και ύστερα, το πλάσμα «άνθρωπος».

Απόχτησε τη φωτιά για να ζεσταίνεται και να οπλίζεται απέναντι στα ζώα. Απόχτησε ντουφέκια για να σκοτώνει κατά χιλιάδες και εκατομμύρια, κατασκεύασε πριόνια για να κόβει τα δέντρα και έφτιαξε μπουλντόζες για να καταστρέφει δάση, σε τέτοια έκταση που η γιγάντια φύση της γης, να πει «ΑΜΑΝ».Κατασκεύασε τεράστια δίχτυα χιλιομέτρων, που να φράξουν ολόκληρα περάσματα ρευμάτων νερού, μέσα σε ασύνορες και αχανείς θάλασσες και να πιάνουνε τα ψάρια κατά εκατομμύρια και να στενάζει το γένος τους και το της θάλασσας κράτος.

ΚΑΙ ΠΛΗΘΥΝΕ, πλήθυνε, πλήθυνε το ανθρώπινο είδος ως η άμμος της θαλάσσης, όχι τρώγοντας όσα χωράει το στομάχι του –όπως όλα τα ζώα– μα καταστρέφοντας. Τα τελευταία 70 χρόνια καίει, καίει, καίει δάση, ξεριζώνει δέντρα και δεν αφήνει τίποτα με πρωτοφανή μανία και τόνους αμάθειας!!! Αυτό λοιπόν το πλασματάκι, αυτός ο «γυμνός πίθηκος», αυτός ο έντρομος τύπος – μπρος σε κάθε άγριο ζώο – μπρος στο κρύο – μπρος στις δεισιδαιμονίες του, πήρε δύναμη και μασάει και φτύνει έναν ολόκληρο πλανήτη, τον οποίον καταβρόμησε από άκρο εις άκρον!!!

ΔΕΝ υπάρχει αυτή η στιγμή, σε ολόκληρη την Υφήλιο, ούτε ένας κυβερνήτης χώρας που να διαφέρει από τον άλλον, που να έχει περισσότερο μυαλό, που να είπε μια ειρηνική κουβέντα, που να μίλησε για κάποιο φρένο, που να έδειξε ότι συνειδητοποιήσαμε την τρομερή αλήθεια.

Και ποια είναι αυτή. Καταστρέφουμε τα δάση, λιγοστεύουμε τις βροχές, ανεβάζουμε με χίλιους τρόπους την θερμοκρασία του πλανήτη. Τι σημαίνει αυτό; Το θερμοδυναμικό σύστημα της Γης κινείται μέσα σε κάποια όρια, από τα οποία δεν πρέπει να ξεφύγει γιατί τότε ξεφεύγει από τα χέρια του η κατάσταση του πλανήτη.

ΑΝ ΑΡΧΙΣΕΙ να ανεβαίνει η θερμοκρασία, τίποτα -μα τίποτα- δεν μπορεί να την επαναφέρει. Τα επακόλουθα είναι γνωστά. Όχι μόνο το λιώσιμο των πάγων και ο κατακλυσμός περιοχών που τώρα είναι υπέροχες πεδιάδες, ούτε καν οι σεισμοί που θα ακολουθήσουνε από το βάρος του νερού που θα έχουν οι καινούργιες μάζες ύδατος, αλλά… γιατί θα ψηθούμε και θα σκάσουμε σαν φουρνιστά ποντίκια μέσα σ’ αυτή τη γιγάντια φάκα, του ζωογόνου και πανέμορφου κόσμου μας… Και έρχεται το αμείλικτο ερώτημα: Είναι ο άνθρωπος το μέτρο για όλα τα πράγματα ή η φύση της ΓΗΣ;

Τι είναι προτιμότερο, να καταστραφεί αυτή η υπέροχη όαση, μέσα στο αχανές και αφιλόξενο σύμπαν, με τα 5 εκατομμύρια υγιή της είδη, τα ωραία χρώματα, το δροσερό νερό της κ.λπ. και μαζί και ο άνθρωπος ή να εξαφανιστεί μόνο ο άνθρωπος αυτή τη φορά και να σωθούνε όλα τα άλλα, αφήνοντας τη δημιουργία να ταξιδεύει μόνη της και αδιατάραχτη στο άπειρο;

Μπαίνει το ερώτημα τελικά γιατί φτάσαμε στα έσχατα και η μόνη λύση για να διασωθεί η υδρόγειος με τα είδη της, είναι να εξαφανιστεί ο άνθρωπος!!! Άλλη λύση δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει… Απέκτησε δύναμη πιο πολλή από όση μπορεί φυσιολογικά να κουμαντάρει, ενώ παράλληλα αγνοεί τον κόσμο που ζει και τον προστατεύει!!!

Αφορμή αυτής της αναφοράς και προβληματισμού στάθηκε η συζήτηση με την εγγονή μου την Αδαμαντία Β΄ Γυμνασίου για το περιβάλλον ως θύμα του ανθρώπου, και διαπίστωσα την καλή δουλειά των δασκάλων και τη ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ που μπορεί να φέρει την ανατροπή και το μέτρο των πραγμάτων στον πλανήτη μας…

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου