Του Περικλή Αργύρη, Βρυξέλλες
Όταν ο κύριος Barroso, ήταν Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είχε πει σε μια ομιλία του ότι η Ελλάδα για να βγει από την κρίση χρειάζεται ανάπτυξη και ότι πρέπει να τη βοηθήσουμε. Ήταν λόγια πολύ σημαντικά και σοβαρά, αλλά κανένας από την παρέα του δεν κούνησε το δαχτυλάκι του για να βοηθήσει.
Όταν έλαβε ένα γράμμα που τον ερώτησαν γιατί επιτρέπουν βιομηχανίες της ΕΕ να ανοίγουν εργοστάσια στην Ινδία και Κίνα, και όχι μόνο σε χώρες της ΕΕ και προπαντός στην Ελλάδα, τώρα που έχει ανάγκη, δεν απήντησε. Υπήρχαν και υπάρχουν πολλοί τρόποι που θα μπορούσε η ΕΕ να βοηθήσει για να έχει ανάπτυξη η Ελλάδα.
Η ιστορία που ακούμε πάντα ότι το εργατικό κόστος είναι μεγάλο στην Ελλάδα ενώ στις Ινδίες ή στην Κίνα είναι μικρό, είναι κάπως αλήθεια, αλλά αυτό είναι σχετικό διότι η καλή διαχείριση μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αλλά έστω και αν το κόστος είναι λίγο πιο μεγάλο, μιλάμε για μια ενωμένη Ευρώπη όπου υποτίθεται υπάρχει αλληλεγγύη.
Αλλά αυτό ήταν στο παρελθόν και τώρα έχουμε άλλο Πρόεδρο της ΕΕ, ο οποίος δεν κουνάει το δαχτυλάκι του για να βοηθήσει την Ελλάδα να αναπτυχθεί. Έτσι λοιπόν, η ανάπτυξη είναι θέμα δικό μας και μόνον εμείς θα το κάνουμε πραγματικότητα.
Η βασική ανάπτυξη μιας χώρας είναι στη βιομηχανία, όπου προσφέρει εργασία και η απόδοση είναι καλή. Όσο πιο βαριά είναι η βιομηχανία τόσο το καλύτερο, διότι εκεί είναι η δύναμη. Τα αποτελέσματα της βιομηχανίας τα βλέπουμε παντού, σε όλες τις χώρες, μικρές και μεγάλες. Η Ελλάδα έχει τον ίδιο πληθυσμό με το Βέλγιο και το Βέλγιο έχει την ίδια έκσταση με την Πελοπόννησο, αλλά είναι γεμάτο από βιομηχανίες. Να μην ξεχνάμε ότι είμαστε οι μόνοι από τους 12 της ΕΕ που δεν έχουμε βιομηχανία αυτοκινήτων.
Μετά την βιομηχανία έρχονται η γεωργία και η κτηνοτροφία, και ο τουρισμός, μιλάω βέβαια για την Ελλάδα. Αυτή η χώρα επιπλέον έχει ορυκτό πλούτο, βωξίτη, χρυσό και το πιο σπουδαίο βέβαια υδρογονάνθρακες. Αλλά εκτός από τον ορυκτό της πλούτο η Ελλάδα προσφέρει πολλά για την βιομηχανία, όπως οι συγκοινωνίες, τα λιμάνια, το θαυμάσιο κλίμα για τα εργοστάσια και το πιο σημαντικό τον Έλληνα εργάτη, ο οποίος είναι ένας από τους καλύτερους στην ΕΕ, μετά τον Γερμανό.
Πολλοί δεν δίνουν σημασία στο ότι ο Έλληνας εργάτης, όταν του δοθεί η ευκαιρία για εργασία και η διαχείριση του φέρεται καλά και τον σέβεται, μπορεί να αποδώσει πολύ περισσότερο από κάθε άλλον. Είναι ίσως ο μόνος που έχει φιλότιμο, ένα από τα χαρακτηριστικά που ο εργοδότης εκτιμά. Αυτό το ξέρω από προσωπική μου εμπειρία και μπορώ να πω ότι αν είχα να διαλέξω από της άλλες χώρες της Ευρώπης, εκτός Αγγλίας και Γερμανίας, με κλειστά μάτια θα διάλεγα τον Έλληνα εργάτη για βιομηχανία.
Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς, οι άνθρωποι πρέπει να εργάζονται και να συνεισφέρουν, καθώς και να φροντίζουν για την ευημερία τους, και η διεύθυνση/διαχείριση των εργοδοτών πρέπει σαφώς να το κατανοήσει, να το εκτιμήσει και να το σεβαστεί. Όταν βλέπουμε εργαζόμενους να έρχονται να εργαστούν με ένα χαμόγελο και να αφήνουν την εργασία με ένα χαμόγελο, ξέρουμε ότι υπάρχει καλή διαχειριστική προσπάθεια για να κρατήσει την ομάδα να προχωρεί σε καλό δρόμο.
Τα δε συνδικάτα, που όλοι λένε ότι κατέστρεψαν την βιομηχανία μας, δεν έχουν κανένα πρόβλημα αν η διαχείριση είναι σωστή και τίμια. Η καρδιά της βιομηχανίας είναι η διαχείριση και τα όργανα είναι οι εργάτες και οι υπάλληλοι. Όταν η βιομηχανία, μικρή η μεγάλη, έχει καλή διεύθυνση/διαχείριση δεν υπάρχουν συνδικάτα. Αυτό που πολλές φορές είδαμε στη χώρα μας είναι η εκμετάλλευση του υπαλλήλου και του εργάτη από τη διαχείριση ή τον επιχειρηματία, που φέρνει συνδικάτα και καταστροφή.
Τα επίπεδα των μελών σε συνδικαλιστικές οργανώσεις είναι κάτω από το 50%, η Γερμανία με 27% και η Γαλλία μόνο με 9%. Αυτό τι σημαίνει; Ότι η διαχείριση έχει βελτιωθεί.
Το μυστικό της επιτυχίας μιας βιομηχανίας είναι η εξαιρετική διεύθυνση/διαχείριση, η οποία κατορθώνει να έχει όλους τους εργάτες και υπαλλήλους της με γνώσεις, ικανότητες και ακεραιότητα, και φτάνει σε αριστεία. Αυτό είναι αποδεδειγμένο και το βλέπουμε σε όλες της βιομηχανίες που δεν έχουν συνδικάτα και είναι παραγωγικές.
Αλλά, για την ανάπτυξη μιας χώρας δεν είναι μόνο η καλή διεύθυνση/διαχείριση των επιχειρήσεων, οι νόμοι του κράτους και οι κανόνες παίζουν σημαντικό και μεγάλο ρόλο. Αυτό γίνεται πιο σημαντικό βέβαια όταν μιλάμε για ξένα κεφάλαια που θα έρθουν στη χώρα, ώστε αυτός που βάζει το κεφάλαιο να αντιμετωπίζει το πιο μικρό ρίσκο. Σε αυτό η κυβέρνησή μας χρειάζεται να κάνει μεγάλες προσπάθειες για να έχει ανάπτυξη η χώρα. Το πρώτο και πιο σημαντικό θα είναι να παγώσει την φορολογία για τουλάχιστον 15 χρόνια.
Εκτός από την γεωργία και την κτηνοτροφία που σχετικώς πάνε καλά και βέβαια ο τουρισμός ο οποίος πάντα αποδίδει, διότι η χώρα προσφέρει τόσα ωραία μέρη και θάλασσες, αλλά και αξιοθέατα, και οι ξένοι έρχονται συνέχεια, τα υπόλοιπα χρειάζονται ενίσχυση. Η Ελλάδα είχε, και κάπως ακόμα έχει, τα καλύτερα ναυπηγεία και σε αυτόν τον τομέα πρέπει να δοθούν ευκαιρίες για να μεγαλώσει και να μπορέσει να αποδώσει. Ακούμε ότι τα ναυπηγεία τα κατέστρεψαν τα συνδικάτα, λάθος την καταστροφή την έφερε η κακή διαχείριση και η κυβέρνηση.
Για τον ορυκτό της πλούτο, μου φαίνεται ότι ξέρουμε την πικρή αλήθεια, για τον βωξίτη και τον χρυσό. Εκεί όμως που πέσαμε έξω είναι στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων μας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω, όταν ο υπουργός Ενέργειας έδωσε ένα μικρό βαρελάκι πετρελαίου στον πρωθυπουργό και του είπε ότι αυτό αντιπροσωπεύει 351 δισ.!!! Βέβαια το μικρό αυτό βαρελάκι έμεινε στο γραφείο του πρωθυπουργού.
Από το 2011, που έγιναν σχετικές σεισμικές εξετάσεις και από τις μελέτες που έγιναν στην Αμερική απεδείχθη ότι υπάρχουν μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στις θάλασσές μας -το βαρελάκι του κυρίου πρωθυπουργού- τίποτε δεν έγινε, διότι δεν κατόρθωσε η κυβέρνηση να οργανώσει τον φορέα!!! Οι γείτονές μας, οι Κύπριοι, βέβαια είχαν τα ίδια αποτελέσματα το 2011, και σήμερα έχουν ήδη αρχίσει την παραγωγή!!!
Κάθε μέρα που περνάει χάνουμε. Μεταχειρίζονται όλοι την λέξη «ανάπτυξη» αλλά κανένας δεν κάθεται να σχεδιάσει για το αύριο και το χειρότερο καθυστερούμε σε κάθε κίνηση. Πως θα μπορέσουμε να σώσουμε τη χώρα μας από το σύνδρομο του δανεισμού χωρίς ανάπτυξη; Πότε θα κουνήσουμε εμείς το δαχτυλάκι μας; Πότε θα ζητήσουμε από τους εταίρους μας και θα επιμείνουμε να μας δώσουν την σωστή βοήθεια για την ανάπτυξη της χώρας μας, αυτό το λέω διότι χρειαζόμαστε κάποια βοήθεια, παρόλο που τα περισσότερα θα τα κάνουμε μόνοι μας.
Η ανάπτυξη είναι θέμα πολύ απλό όταν η κυβέρνηση είναι σωστή και αποτελεσματική, και η διαχείριση είναι άριστη.
