Του Παύλου Μαβίδη
Η Ελλάδα για ακόμη μια διαχρονική στιγμή, έρχεται αντιμέτωπη με την Τουρκική καθημερινή σχεδόν προκλητικότητα σε Θράκη, Κύπρο και Αιγαίο.
Ο σουλτάνος Ερντογάν συνεχίζει την σταθερή τακτική πολιτική της Τουρκίας, χωρίς βέβαια να αποτελεί αποκάλυψη, ότι η τουρκική επεκτατικότητα φτάνει πολύ πέρα των περιοχών εκείνων που φωτίζουν οι προβολείς της προπαγάνδας της Άγκυρας.
Διότι μπορεί η Κύπρος να αποτελεί το τμήμα του Ελληνισμού όπου οι τουρκικές δυνάμεις κατοχής διαμορφώνουν τετελεσμένα και το Αιγαίο να είναι ο άμεσος στόχος
Του πολιτικου-στρατιωτικού κατεστημένου της Τουρκίας, αλλά το ίδιο επίμονο είναι και οι βλέψεις σε βάρος της Θράκης.
Όσα συμβαίνουν στην ευρύτερη γειτονιά μας, από την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι την Ουκρανία, μας αφορούν και μας επηρεάζουν, διότι εμπλέκονται οι Αμερική, η Ρωσία και το Ισραήλ, χώρες με τις οποίες η Ελλάδα και η Κύπρος συνεργάζονται, διατηρούν καλές σχέσεις και σε μεγάλο βαθμό τις έχουν ανάγκη. Η Αθήνα και η Λευκωσία έχουν αναπτύξει αναβαθμισμένες σχέσεις με την Ουάσιγκτον και το Τέλ Αβίβ, χωρίς να επηρεαστεί (ακόμα) η σχέση με την Μόσχα, η οποία – στην περίπτωση της Κύπρου – ανήκει στο «κλαμπ» των δανειστών, ενώ συνεχίζει να την εξυπηρετεί στον Ο.Η.Ε.
Η παραπάνω πραγματικότητα αναγκάζει την ελληνική και την κυπριακή διπλωματία να περπατήσουν σε τεντωμένο σχοινί, ώστε να μη διακινδυνεύσουν τη συνεργασία που έχει γίνει μέχρι τώρα και η οποία είναι ελπιδοφόρα, κυρίως σε οικονομικό επίπεδο.
Επίσης είναι γνωστό πως οι ηγέτες μας, παρά την κατοχή της Κύπρου και τις διεκδικήσεις και προκλήσεις στο Αιγαίο από την Τουρκία επιβραβεύσαμε με την ανοχή μας τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χωρίς αντιστάσεις.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες και μάλιστα σε μια περίοδο οικονομικής κατοχής, κυπριακό, γκρίζες ζώνες, Θράκη και υποκινούμενες από την Τουρκία γειτονικές χώρες.
Αρκετά επιβραβεύσαμε την Τουρκική παρανομία και προκλητικότητα, διαφορετικά ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου. Θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας, ότι κάνοντας πλάτη στην παράνομη Τουρκία, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να υποστούμε εκτράχυνση της παρανομίας σε βάρος μας.
Ο Ερντογάν αφέντης με τον μισό πληθυσμό στις φυλακές, με το δημοψήφισμα για υπερεξουσίες με την αναθεώρηση του συντάγματος, με τον κίνδυνο στο υπογάστριο της χώρας που λέγεται Κουρδικό Ζήτημα ΔΕΝ είναι τυχαίο που μπήκε επικεφαλής και συνεργάτης των γκρίζων λύκων. Τον εξυπηρετεί λοιπόν ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο.
Ελπίζουμε να υπάρχει πράγματι η κόκκινη γραμμή πέραν της οποίας δεν υποχωρούν αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες μας.
Οι Τούρκοι θεωρούν την Ελλάδα επέκτασή τους, άλλωστε κάθε τόσο το ομολογούν οι στρατιωτικο-πολιτικοί της κυβέρνησης των γκρίζων λύκων. Εκ των πραγμάτων υπάρχει και η άλλη επιλογή. Αυτή της αξιοπιστίας και της αξιοπρέπειας. Αφού δεν δέχονται τον διάλογο καλής γειτονίας, είναι η ώρα του βέτο και της αλλαγής των Στρατηγικών.
Η στρατηγική της εξημέρωσης των γκρίζων λύκων με τις (ζεϊμπεκιές) και τα (κουμπαράτα) έχει χρεοκοπήσει.
Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να προστατεύσουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα, αλλά την ίδια στιγμή να μη κλείνουν τα μάτια στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι δολοφονίες αμάχων αποτελούν ποταπές και απάνθρωπες πράξεις, όπως και οι τρομοκρατικές ενέργειες εναντίων των Κούρδων που αγωνίζονται να ελευθερώσουν τοη πατρίδα τους το Κουρδιστάν.
Οι παραβάτες πρέπει να καταδικάζονται ανεξαρτήτως ιδεολογίας και συμφερόντων.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία έχει διαπράξει διαχρονικά τις περισσότερες γενοκτονίες στον κόσμο. Όσο αυτό δεν αναγνωρίζεται, η Τουρκία θα συνεχίσει να επαναλαμβάνει γενοκτονίες σε βάρος λαών.
