ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Αλλοτρίωση: Η αποξένωση του ανθρώπου

αλλοτρίωση-η-αποξένωση-του-ανθρώπου-567698

Του Πρωτοπρεσβύτερου Απόστολου Θάνου,

Εφημέριου ιερού ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βόλου

Δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου σήμερα και ακούσαμε μέσα από το ιερό κείμενο του Ευαγγελίου την παραβολή του ασώτου γιου. Μία παραβολή η οποία μας διδάσκει την άπειρη αγάπη του Θεού για τον κάθε άνθρωπο και δη τον αμαρτωλό
και πλανευθέντα.Μας εξιστόρησε ο ιερός Λουκάς την αμαρτία που διέπραξε ο νεότερος γιος. Έφυγε από το σπίτι του πατέρα τουκαι παρασυρόμενος από τον νεανικό ενθουσιασμό του νόμιζε πως θα κατόρθωνε να ζήσει άνετα τη ζωή του. Να είναι απόλυτος κύριος του εαυτού του. Όμως, επλανήθη οικτρά! Η αρχική του ευδαιμονία μετετράπη στη συνέχεια σε απόλυτη καταστροφή και μαρασμό.

Στη συνέχεια συνειδητοποίησε το κατάντημά του. Γύρισε πίσω στο πατρικό του σπίτι και ο πατέρας του έμπλεος συγκίνησης προστάζει τους δούλους του να τον περιποιηθούν.Τόσο μεγάλη είναι, λοιπόν, η αγάπη και η μακροθυμία του πατέρα. Δεν κακιώνει, αλλά συγχωρεί το γιο του. Δεν αποστρέφεται το παιδί του, μα το αγκαλιάζει στοργικά και το επαναφέρει στην προτέρα του θέση.

Αγαπητοί μου. Ο σύγχρονος άνθρωπος ομοιάζει με τον άσωτο γιο της παραβολής. Όπως ο γιος επαναστάτησε από τον πατέρα του, έτσι και ο σύγχρονος
άνθρωπος αποξενώθηκε από το Θεό, το περιβάλλον του, τους συνανθρώπους του
και ακόμη, από τον ίδιο του τον εαυτό. Με λίγα λόγια αλλοτριώθηκε.Ο αλλοτριωμένος άνθρωπος, ο παρασυρμένος άνθρωπος της κοινωνίας μας,
κινδυνεύει με απανθρωπισμό, καθώς η ευμάρεια του βίου του και οι ρυθμοί της
ζωής του, τείνουν να τον κάνουν να λησμονήσει τον εαυτό του.

Και οδηγούμαστε στον μαρασμό. Τι κι αν ο άνθρωπος ζει πλουσιότερα και
ανετότερα; Αισθάνεται ακόμη πιο πτωχός. Τι κι αν πολλαπλασιάζονται οι ανέσεις
του; Το άγχος και οι έγνοιες τον «πνίγουν». Αυξάνει σε απολαύσεις, αυξάνει και
σε δυστυχία. Το κενό και η πλήξη κυριαρχούν μέσα του. Αυτή, λοιπόν, η απογοήτευση οδηγεί τον άνθρωπο σε απεγνωσμένες και επιπόλαιες επιλογές. Οι ποικιλώνυμες καταχρήσεις και διαστροφές, οδηγούν τον άνθρωπο σε σίγουρο αφανισμό.

Όμως, προϋποθέσεις σωτηρίας υπάρχουν. Αρκεί να κατανοήσει οάνθρωπος ότι υπαίτιος της αλλοτρίωσής του, της αποξένωσής του, είναι ο ίδιος του ο εαυτός.
Δίχως αυτή την αυτοκριτική και κατανόηση ο άνθρωπος συνεχίζει να κινείται στα
επίπεδα της πνευματικής αποδιοργάνωσης και του πνευματικού του αφανισμού.

Χρειάζεται να γνωρίσει ο κάθε άνθρωπος προσωπικά τα δικά του σφάλματα και να έλθει σε μετάνοια. Η συναίσθηση της αμαρτωλότητος, η ειλικρινής μετάνοια και το πνευματικό θάρρος είναι τα «εισιτήρια» της επιστροφής μας στον οίκο του Θεού και Πατέρα. Η απόλυτη κυριαρχία του εαυτού μας σε συνδυασμό με την
πνευματική ζωήθα μας γυρίσουν στο πατρικό μας σπίτι, στον Παράδεισο,
εκεί όπου ο Πατέρας μας ο Ουράνιος μας περιμένει.

Αγαπητοί μου αδελφοί, ας διαβούμε κατάλληλα προετοιμασμένοι την θύρα της άπειρης αγάπης και μακροθυμίας του Κυρίου μας, και να είμεθα σίγουροι πως ο Πατέρας μας θα μας περιμένει αναφωνόντας: «ο υιός μου νεκρός ην και ανέζησε, και απολωλός ην και ευρέθη». Αμήν.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου