ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Πέτρα που κυλάει μούχλα δεν πιάνει

πέτρα-που-κυλάει-μούχλα-δεν-πιάνει-632231

Εγκυκλοπαιδικά αναφέρεται πως «…μούχλα είναι η κοινή ονομασία πολλών κατώτερων φυτικών οργανισμών και ότι στην πραγματικότητα είναι αποικίες που σχηματίζονται στην επιφάνεια διαφορετικών ουσιών, όπως τα φρούτα, το ψωμί, τα τυροκομικά, οι μαρμελάδες, τα χόρτα, αλλά και στις επιφάνειες τοίχων επίπλων, κ.λ.π. με αιτία μικροσκοπικούς μύκητες….Επίσης ότι το σκοτάδι βοηθάει την ανάπτυξη της, γιατί την ευνοεί να διατηρηθεί,όχι όμως ότι δεν αναπτύσσεται και στο φως…» άρα ένας απρόβλεπτος εχτρός!…

Μεταφορικά χαρακτηρίζει και τις ανθρώπινες σχέσεις, συχνά αναφέρεται στην έλλειψη προόδου, εξέλιξης ή δράσης, στην ενοχλητική, καταστροφική, οπισθοδρομική συμπεριφορά.

Το στόρι λοιπόν αυτής της επιστολής με το τελευταίο αυτόθα ασχοληθεί.

Ολοι μας, λίγο ως πολύ έχουμε σπαστείκάποιες φορές όταν την συναντήσαμε (την μούχλα)…. απρόσμενα, αιφνιδιαστικά, ενοχλητικά. Πιο κάτω θα αναφέρω μερικές περιπτώσεις από αυτές, για να κάνουμε μαζί αντίστοιχες συγκρίσεις με την συμπεριφορά κάποιων στα δρώμενα της πόλης μας.

Πόσες φορές λοιπόν δεν πετάξαμε το τυρί που λαχταρούσαμε να φάμε όταν το βρήκαμε πρασινισμένο ή ασπρισμένο σχεδόν λιωμένο, άσχημο και βρωμερό.

Πάλι ξέροντας πως είχαμε φρούτα για να κάνουμε τον ωραίο μας χυμό, την πατήσαμε γιατί τα βρήκαμε λιωμένα να βρωμάνε, αιτία η μούχλα που μας πρόλαβε αφού δεν σεβάστηκε τις γευστικές προσδοκίες μας, έστω και αν είχαμε φροντίσει να τα βάλουμε στο ψυγείο.

Αλλά και το γλυκό του κουταλιού που πήγαμε να φάμε ή να κεράσουμε με καμάρι και το πετάξαμε όταν το βρήκαμε αφρισμένο, αιτία η κακιά μούχλα, το ίδιο και με την παραδοσιακή μαρμελάδα που μας είχαν χαρίσει ή είχαμε βρει σε κάποιο παραδοσιακό χωριό.

Το κέικ είχε πετύχει, ωραία κομμένο σε φέτες περίμενε να φαγωθεί, όταν ξαφνικά βρέθηκε να τελειώνει την ύπαρξή του στα σκουπίδια, αιτία και εδώ η μούχλα.

Το ίδιο και με το ψωμί του τοστ, ξαφνικά αντί για τα συνηθισμένα φιλαράκια του, τυρί – ζαμπόν, βρέθηκε να κάνει παρέα με ένα ενοχλητικό βρωμερό πράσινο στρώμα και αντί για το πεινασμένο στομάχι να καταλήγει σε κάποια χωματερή.

Τέλος σε όλα αυτά τα οργανικά φαγώσιμα να προσθέσουμε και τα ωραία μας ντουλάπια, έπιπλα μέσα στα οποία φιλάμε αντικείμενα- ρούχα, που μας ενδιαφέρουν και κάθε τόσο αναγκαζόμαστε στο καψώνι να τα αερίσουμε, για να μην καταστραφεί το περιεχόμενο, πάντα από την ίδια αιτία την μούχλα.

Συμπέρασμα: Γενικά η παρουσία της είναι ξαφνική, ύπουλη και επειδή δρα στα κρυφά, καταστροφική.

Συνήθως κτυπά κάτι που αγαπάμε, που περιμένουμε να απολαύσουμε και μας το αποτρέπει.

Ολα αυτά που ανέφερα είναι η φυσική διεργασία και τα αποτελέσματά της.

Στην μικρή ανθρώπινη κοινωνία της πόλης μας, η σύγκριση δεν σας θυμίζει, δεν σας παραπέμπει στην παρομοίωση της γνωστής πλέον συμπεριφοράςκάποιων που θέλουν (νομίζουν) πως κάνουν αντιπολίτευση στην Δημοτική Αρχή.

Αλλιώς πως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ενοχλητική παρουσία τους κάθε φορά που πάει να γίνει κάτι καλό για την πόλη και το πολεμούν.

Θα αναφέρω τις πρόσφατες ενέργειές τους:

Σχετικά με την μεταφορά πεσσού του ρωμαϊκού υδραγωγείου (γνωστού μαζί με τους άλλους σαν δόντια) στην Αθηνών.

Σαν την μούχλα πήγαν να αμαυρώσουν την τόσο σωστή ενέργεια για την ασφάλεια των διερχομένων οδηγών, με την αναφορά στην υποτιθέμενη αδιαφορία για το αρχαίο θέατρο των Μικροθηβών.

Αλλά και για το χωριό του Αη Βασίλη στην πλατεία Ρήγα Φεραίου και τις άλλες εκδηλώσεις στολισμού της πόλης

Δεν σας θυμίζει και πάλι μούχλατο ότι, επέλεξαν ανήμερα της έναρξης των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων της πόλης, να κάνουν τις καταγγελίες τους θέλοντας να μπλοκάρουν αν είναι δυνατόν τα πάντα.

Οι συγκεκριμένοι νομίζουν πως αντιπολίτευση είναι να πηγαίνεις κόντρα σε οτιδήποτε κάνει ο υποτιθέμενος αντίπαλός σου.

Γι’ αυτούς η συμφωνία είναι μια άγνωστη ενέργεια, πράττουν αδιαφορώντας ακόμη και για την κοινή γνώμη, που σε τελική ανάλυση την έχουν ανάγκη,αφού κάποιοι από τα μέλη της τους έχουν προτιμήσει.

Παρουσιάζονται ακριβώς σαν την μούχλα, σκοπός τους είναι το εμπόδιο, αδιαφορώντας αν αυτό θα φέρει την καταστροφή.

Επίλογος:

Για την μούχλα υπάρχει μια ως συνήθως σοφή παροιμία που λέει: «Πέτρα που κυλάει μούχλα δεν πιάνει»

Νομίζω πως η πιστή εφαρμογή της στην πράξη, είναι και η πιο αποτελεσματική απάντηση στην συμπεριφορά τους.

Ο διαρκής σχεδιασμός για θέματα που αφορούν την πρόοδο της πόλης, το ανεξάντλητο ενδιαφέρον για την εφαρμογή του, η σωστή ενημέρωση, αυτά και μόνο είναι ικανά να αποτρέψουν κάθε είδους κακόβουλη ενέργεια, τύπου «μούχλας»

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου