Του Γιάννη Γεωργούδη
Η ιστορική ύπαρξη του ελληνισμού είναι βαθειά συνδεδεμένη με το ιερό τρίπτυχο που αποτελείται από την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια. Ο Ελληνισμός μεγαλουργούσε ανά τους αιώνες, μόνο όταν η κοινωνία του αντλούσε δύναμη από αυτό το ιερό τρίπτυχο.
Είναι σταθερό δεδομένο ότι το μέλλον ενός έθνους βασίζεται στους νέους, διότι αυτοί συνεχίζουν τον αυθεντικό του πολιτισμό, τα εθνικά ήθη κι έθιμα, τη θρησκεία που κράτησε όρθιο αυτό το δύστυχο λαό σε τόσο δύσκολες στιγμές. Κύριος φορέας που τυπικά διαπαιδαγωγεί κι εκπαιδεύει τους νέους είναι το ελληνικό σχολείο παίρνοντας εντολές από το υπουργείο παιδείας του κράτους. Κάποτε οι γαλουχημένοι μαθητές κι οι νέοι ανατρίχιαζαν από υπερηφάνεια κι από πατριωτικό φρόνημα όταν άκουγαν τον εθνικό ύμνο ή αντίκριζαν την ελληνική σημαία. Σήμερα οι περισσότεροι νέοι δε γνωρίζουν τον εθνικό μας ύμνο και θεωρούν τη σημαία ως ένα συνηθισμένο πανί. Κάποτε υπήρχε ο ιερός σταυρός πάνω στο κοντάρι της σημαίας, που εξέφραζε τη στενή σχέση της πατρίδας με τη θρησκεία. Σήμερα ο σταυρός καταργήθηκε μαζί με την πρωινή προσευχή, την έπαρση και υποστολή της σημαίας και τόσα άλλα από τα σχολεία μας. Κάποτε είχαμε το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Τώρα κατήργησαν τη λέξη «Εθνικής», διότι παθαίνουν αλλεργία κάποιοι υψηλά ιστάμενοι. Σύντομα θα δούμε και την κατάργηση της λέξης «Θρησκευμάτων».
Η παγκόσμια πολτοποίηση των λαών και των πολιτισμών τους κατάφεραν να στοχοποιούν τις λέξεις που εμπεριέχουν την έννοια «Εθνικό». Οποιος σήμερα δηλώσει ότι είναι εθνικιστής, στοχοποιείται, διώκεται και βάλλεται από το σύστημα εξουσίας. Όποιος κρατά την Ελληνική σημαία, χαρακτηρίζεται ανθέλληνας και ρατσιστής. Και το χειρότερο είναι ότι θεωρείται φασίστας, λες κι ο φασισμός έχει ταμπέλα και συγκεκριμένο χρώμα ή δηλώνεται μόνο λεκτικά και δεν εκδηλώνεται με πράξεις. Η φασιστική συμπεριφορά υπάρχει κι εκδηλώνεται έμπρακτα σε όλους τους κομματικούς χώρους, ακόμα και σε όσους αυτοχαρακτηρίζονται ως απόλυτα δημοκρατικοί.
Σήμερα η σκληρή πραγματικότητα παρουσιάζει την αλλοίωση και τον εκφυλισμό της αλήθειας. Αυτό που μέχρι χθες πιστεύαμε ως αληθινό και ηθικό, σήμερα θεωρείται ψεύτικο κι ανήθικο. Όμως μέχρι ενός σημείου, θα έλεγε κανείς, ότι δε φταίει το αδηφάγο σύστημα εξουσίας. Φταίνε αυτοί που υπηρετούν το σύστημα αυτό, προδίδοντας την πατρίδα και το λαό της, διαστρεβλώνοντας τις τυχόν ηθικές τους αξίες και ξεπουλώντας την αξιοπρέπεια και τη συνείδησή τους.
Ας είμαστε όλοι μας πολύ προσεκτικοί κι ας μην υποχωρούμε άλλο μπροστά στον ηθικό πολιτικό κατήφορο ο οποίος μας παρασύρει. Ας μη περιμένουμε να πιάσουμε κι άλλο πάτο, διότι εάν τον πιάσουμε ίσως να μη μπορούμε να ανέβουμε πλέον.
